รักตระกูลยัยบ๊อง!!!

ตอนที่3หลังกลับบ้านที่ไม่อยากกลับแต่อยากกลับ(ยังไงวะ- -)1
ล็อกเกอร์!!!0[]0ร็อคเกอร์!!!!!!(ไม่ใช่แล้วววว-_-)
ฟุบ!!
ฉันกระโดดเข้าไปอย่างไม่คิดว่าจะเจ็บเลยแม้แต่นิด
"แฮกๆเว้ยแกมันหายไปไหนแล้วอะ"
"เห็นฉันปะ-_-;;"
"เห็นดิ!!!แกไม่ใช่ผีนะยะ!!!"
"แล้วฉันอยู่กับแกปะ=_=;;"
"อยู่!!เอ๊ะ!แกกวนฉันอยู่ปะเนี่ย!!"
"ไม่มีกระทะเลยกวนไม่ได้ฉันไม่ได้อยู่กับมันนะเลยรู้"
"ไม่เห็นมีมันเลยเอ้อ!ต่อไปก็กลับบ้านกลับกันเถอะ"
ชิ่วๆไปเร็วๆหน่อยสิไปเลยไปเลยแล้วอย่ากลับมาอีกนะ- -
แอ๊ดดดดดด!!
แว้กกกกกกกกกกพ่อแก้วแม่แก้วประตูล็อกเกอร์เปิดเองได้TOT
เอ๊ะ!นะนี่มันชื่อของ....เอเบลล่าาาาาาา!!!!อิ๋บแอ้ววววววววววว!!
จะเอ๋!
เห็นอะไรไหนล็อกเกอร์รึเปล่าจ๊ะ(-.,-)/
"กะ...กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด/อร๊ายยยยยยยยยยย!!"
ประสานเสียงกรีดร้องแกร้องฉันก็ร้องบ้างสิ(ร้องเพลง??)ชั่งมัน!!
"คะ..คะ..คอนเบ่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
คอนเน่โว้ยคร่าาาาาาไม่ใช่คอนเบ่TOT
"แฮะๆหวัดดีจ้าา"
"กรี๊ดดดดดดดดยัยผีคอนเบ่พูดได้ฉันขอกระทืบเท้าตายยังดีกว่าาาา"
อะไรของหล่อนเนี่ย- -
"ปาโป้ๆๆๆๆๆๆๆๆยัยคอนเบ่อยู่นี่!!!!"
เสียงมันมาทำพระแสงเรเซอร์อะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยย0[]0!!!
...เงียบ..
....กริบ....
"ยัยพวกบ้าเอ้ยยยยยกลับอะไรตอนนี้เนี่ยยยยพระเจ้าจอร์จยอดอาฮ้าTOT"
ฟิ้วววววววววววววววววววววว
ไม่ต้องเดาเสียงอะไรเสียงฉันวิ่งเองจ้าาาาาาาา-.,-
-----จบคร่าาาาาาาาาาาาา-----