จอมเวทย์อันตราย! ต้อนหัวใจยัยแสบซ่าให้จนมุม

   นิยายเรื่องนี้ได้แต่งมาจากแฟรี่เทลนั้นเองนะงับขอฝากไว้ด้วยละกันนะงับ  เพราะเป็นเรื่องแรกที่ได้เอาลงเว็บถ้าไม่ดีตรงไหนก็เม้นมานะ
 
 
                                               Part 1 วันแรกที่เมืองแมคโนเรีย
 
 
      "ว้าว......เนี่ยนะหรอแม็คโนเรียสวยจัง"พอฉันได้ลงจากรถไฟก็ได้เห็นบรรยากาศในเมืองอย่างมีความสุข ฉันลูซี่ ฮาร์ทฟิเลีย ที่ฉันได้มาที่เมืองเพราะฉันอยากเข้า แฟรี่เทล ยังไงล่ะ เป็นกิลที่น่าสนใจมากเลยล่ะ ฉันอยากเข้ากิลนี้มานานแล้วด้วย ในที่สุดเราก็มาจนได้สิน่ะ
        ปลั้ก!! ตุบ!!
     ฉันที่เดินอยู่ดีๆก็ได้ชนเข้ากับอะไรสักอย่าง โอ้ยยยย!! เจ็บชะมัด
     "ขอโทษนะครับ ผมรีบไปหน่อยเลยไม่ทันระวังนะครับ ^^"เขาพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาพยุงร่างของฉันเอาไว้ยืนขึ้นอย่างช้าๆ
     "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะค่ะ"ฉันรีบถอยตัวออกหนีก่อนที่เพิ่งรู้ว่าชายคนนั้น คือ ฮิบิกิ เลท นั้นเอง ทำไมคนของ บลูเพกาซัส เขามาทำอะไรที่นี่กันนะ
     "คุณ ฮิบิกิ เลท แห่ง บลูเพกาซัส ใช่ไหมค่ะ"ฉันถามเขาเพราะเขามีข่าวลือว่าเป็นพวกเสือผู้หญิงอ่ะน่ะเลยขนลุกพิกล
     "ใช่ครับ ว้าวไม่นึกว่าผมจะดังขนานนี้ภูมิใจจังเลยครับ"ดูยิ้มดิหว่านเสน่ห์ชัดๆไม่เหมีือนที่หนังสือรายสัปดาห์ของพวกจอมเวทย์เขียนไว้แหะแตกต่างนิดหน่อยตรงที่ว่าหมออะเป็นพวกให้เกียรติผู้หญิงนั้นมันก็ใช่แต่ความสุภาพนั้นเหมือนกับแฝงอะไรไว้สักอย่างเลย
    สายตาดูเจ้าเล่ห์กว่าที่คิดแหะ  โอ้ยยย ขืนฉันอยู่ต้องโดนชวนไปโน่นไปนี่แหงเลยโอกาสนี่รีบชิ่งเลยดีกว่า บ๊าย บาย นะ ฮิบิกิซัง (แต่จริงๆแล้วก็แอบปลื้มอยู่นิดๆแหะ  หล่อชะมัด //เออคือผู้แต่งเป็นพวกบ้าตัวการ์ตูนชายนะค่ะเลยมีการใส่อารมณ์ลงไปบ้างนะค่ะ)
   "งั้นฉันขอตัวก่อนนะค่ะ ลาก่อนค่ะ"ฉันพูดพร้อมเตรียมท่าจะวิ่ง แต่....
   "งั้นขอให้โอกาสเราสองคนได้เจอกันอีกนะครับ งั้นถ้าเราเจอกันเราไปดินเดอร์กันนะครับ"ไอ้อยากก็อยากอยู่นะแต่เราคงไม่ได้เจอแล้วละมั้ง
  "เออ....คือ...." ฉันควรตอบเขายังไงดีล่ะเนี่ย ยังไงดีๆ
  "ถือว่าตกลงนะครับ แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ" คิดเองเออเองอีก ฟังความเห็นของฉันก่อนดิ่
  "ฉัน ลูซี่ ฮา.... อุ้บ! ฉันชื่อ ลูซี่ น่ะ " ฉันเอามือปิดปากตัวเอง เกือบหลุดปากไปดีที่ปิดปากทัน โล่งอกไปที
  "ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณลูซี่ " อะไรกันไอ้ยิ้มหวานเสน่ห์นั้นดีนะที่ฉันไม่ใช่พวกหลงผู้ชายง่ายๆรอดไป (แต่คนแต่งนี่แหละบ้าผู้ชายที่เป็นตัวการ์ตูนสุดๆเลย)
  "ฮิบิกิ เราจะกลับแล้วนะ"จู่ๆก็มีเสียงใสๆของเด็กผู้ชายหรือว่าจะเป็น....
  "เอ้า คุณฮิบิกิผมอิจฉาที่เวลาคุณไปไหนก็ได้เจอสาวน่ารักๆสวยๆตลอดเลย"มี อีฟ กับ เรน มาครบทีมเลยแหะ
  "ผมสีบรอนของเธอสวยมากเลยครับ เธอชี่ออะไรหรอ" อีฟเริ่มถามและหว่านเสน่ห์อย่างทันที(เจริญละ กรรม)
  "เอ่อ..... ฉัน ลูซี่ ค่ะ"ว่าแล้วก็เตรียมเผ่นแต่เรนก็มาคว้าเอวฉันก่อน
  "ชื่อ ลูซี่ หรอ ชื่อเพราะดีนี่หน่า"เรนพูดต่อด้วยท่าทางมีเรศนัย
  "เอ่อ..... คือ ฉันขอตัวก่อนนะ ฉันรีบนะ ไปก่อนนะค่ะ"ฉันรีบหาขออ้างที่จะเผ่นจากเจ้าพวกนี้ให้เร็วที่สุด
  "ไว้เจอกันนะครับ คุณลูซี่"ฮิบิกิโบกมือและส่งยิ้มที่เห็นแล้วต้องยิ้มตามมาให้
  "งั้นเจอกันนะ ลูซี่จัง"ต่อด้วยอีฟที่ยิ้มและโบกมือให้ เช่นกัน
  "แล้วเจอกัน"และเรนที่ทำหน้าเหมือนทองไม่รู้ร้อนเลย
 
  "มาครั้งแรกก็เหงือตกเลยแหะ เมืองนี้มันใหญ่ขนานไหนกันนะ จะว่าไปยังมีที่พักเลยแหะ"ว่าแล้วก็หาที่พักดีกว่าเอาเป็นบ้านเช่าประมาณ 2-3 ชั้น ดีกว่า
  เอิ่มมมมมมมมมมมมม  แบบไหนดีหน่าาาาาาาาาา ระหว่างที่เดินไปก็มีใบประกาศให้เช่าบ้านหลายแบบมากมายจนเลือกไม่ถูกเลยล่ะสวยๆแล้วก็วิวดีๆทั้งนั้นนานแน่ๆเลยกว่าจะเจอบ้านเช่าดีๆเหนื่อยมากแน่งานนี้  เฮ้อ!!!!!!!!!!!