รักใสๆวุ่นวายไสตล์ยมทูตสาว

 
Chapter 9
วันสบายๆของนารูเอะ(รึเปล่าว)
               เป็นวันที่เท่าไหร่แล้วกอไม่รุที่ฉันมาฝึกฝนการเป็นยมทูตที่แท้จริงอะไรนั้นมันกอดีอยู่หรอกแต่ว่ากอเกิดเรื่องวุ้นวายต่างๆเยอะเหมือนกันแต่มันกอทำให้ความสัมพันธ์ระหว่าฉันกับเขา(ไม่ขอเอ่ยชื่อเพราะคงจะรู้กัยยุแล้วว่าใคร55)ดีขึ้นนิดหน่อย(มั้ง)แต่ว่าเมื่อสิ้นสุดการฝึกฝนมันกอทำให้ฉันรู้สึกเสียใจอยู่แฮะ..โอ้ยๆๆพอแล้วๆเข้าเรื่องกันดีกว่าพอสิ้นสุดการฝึกฝนฉันกำลังทำอะไรยุนะเหรอ..กอเอาแต่มานั่งเล่นยุที่สวนใต้ต้นซากุระแล้วกอวันเอาแต่เล่นสนุกสร้างความวุ่นวายในบ้านจนเบื่อแล้ว..เฮ้ออยากไปหาอะไรที่นุกทำอะ..คิดถึงที่บ้าน..คิดถึงแม่..เพื่อน..ชิ..คิดแล้วหงุดหงิดฝึกเสดแล้วแทนที่จะได้กลับบ้านแต่แต่ไม่ทันได้ท่านปู่แล้วกอแม่คัยบอกว่าให้ยุต่อซะนี่คิดแล้วหงุดหงิคเป้นบ้า..หาไรทำดีกว่าคิดได้ดังนั้นฉัยกอชวนคนติดตามออกไปด้วยซะเลย
นิ..พวกเจ้า
ครับ!!!..ท่านารูเอะ
ฉันนึกอะไรดีๆออกแล้วละแอบออกไปเที่ยวเล่นนอกเมืองหน่อยดีม่า ^^ แล้วกอไม่ต้องบอกท่านปู่ละ..
แต่ท่านารูเอะครับไม่บอกท่าปู่อย่างนี่จะดีเหรอครับ
น่าๆมีพวกเจ้ายุทั้งคน..เอาละไปกันเถอะ
ครับ 
ณ ชายป่าเมืองลูคอน
ฮ่า.....อากาศดีจังไม่ได้มานานแค่ไหนแล้วเนี่ย
เออ..ลืมบอกไปตั้งแต่เกิดเรื่องจากคราวที่แล้วท่านปู่กอสั่งห้ามไม่ให้ฉันออกจากเซเลเทอีกเลย..แต่ 555มีเหรอที่คนอย่างนารูเอะคนนี่จะยอมนั่งเฉาตายยุแต่ที่ีบ้านเล่า
55 กออย่างที่เล่ามามานั้นละ
เอาละไปเที่ยวที่ไหนก่อนดีนร้า...
ท่านารูเอะครับ..ออกมาอย่างนี้จะดีเหรอยิ่งช่วงนี่ได้ข่าวว่าพวกฮอลโล่ออกมาอาละวาดอยู่นะครับเดี๋ยวท่านารูเอะจะเป็นอันตรายได้นะครับ...
นารูเอะ: -o-
เอาน่าอุส่าได้ออกมาข้างนอกทั้งทีอย่าทำให้เสียบรรยากาศจะได้ไหมถ้าพวกฮอลโล่โผล่ออกมาฉันกอจะใช้วิชาที่เรียนมาและกอดาบคู่ใจ คาเนกิ,เนกิริ ฟันพวกมันให้ตายไปเลย 55
คาเนกิ:UU!
เนกิริ:UU!
ทันทีที่กำลังเที่ยมชมเมืองยุนั้นเองฉันกอบังเอิญเห็นเด็กหญิงและเด็กชายกำลังโดนรังแกยุพอดีเลยเข้าไปช่วย..
นิ!..ทำอะไรนะรังแกเด็กที่ไม่มีทางสู้อย่างนี้ได้ยังไง..หะ!
กอเจ้าพวกนี้มันพยายามจะขโมยของร้านข้าไปนะสิ!
แล้วจะทำไมฮะ!!!! เด็กพวกนี้เห็นไหมว่าพวกเขาอดอยากแค่ไหนเห็นแบบนี้นายไม่สงสารพวกเขาหน่อยเหรอ!!!
แต่ว่าเด็กพวกนี่...
ฉัน: = =+++
เจ้าของร้าน: OoO!!!
กอได้
หึ..ไปกันเถอะจ๊ะ
ค่ะ/ครับ
นิ..พวกเทอใช่คนที่ฉันช่วยไว้ตอนนั้นรึเปล่าวจ๊ะ..
เด็กสองคน: = =?? 
ใช่แล้วครับ/ค่ะ ..พี่คือคนที่ช่วยพวกเราไว้ตอนที่ถูกพวกฮอลโล่ทำร้ายนั้นเอง
ช่างเถอะจ๊ะพวกเทอคงจะหิวกันแล้วสิจ๊ะเนี่ยงั้นเดี๋ยวพี่เลี้ยงข้าวดีไหมจ๊ะ...
ค่ะ/ครับ
ฉันพาเด็กทั้งสองมาเลี้ยงข้าวทั้งสองคนกินกันยอย่างเอาเป็นเอาตายจนพากันสำลักออกมาทำเอาฉันและคนติดตามหัวเราะไปตามกัน..ต่อมาฉันกอพูดคุยกับพวกเขาจนเลยเวลาพอนึกได้ฉันกอรีบบอกลาเด็กทั้งสอง
ฉัน:นี่พี่คงต้องขอตัวก่อนนะจ๊ะเพราะว่าพี่อยู่นานไม่ได้เพราะพี่แอบหนีออกมานะจ๊ะ^^
เด็กทั้งสอง:พี่จะไปแล้วเหรอ 
จ๊ะพี่ต้องไปแล้วหวังว่าพวกเราจะได้เจอกันอีกนะจ๊ะ...
ฉันพูดพร้อมกับจากไปแต่กอไม่ลืมที่จะให้เงินบางส่วนเพื่อใช่จ่ายของทั้งสองคนพอฉันกำลังจะเดินทางกลับระหว่างทางกอดันมาเจอพวกฮอลโล่ซะนี่..เชอะแต่ช่างเถอะขอตัวไปจัดการกับพวกฮอลโล่ก่อนละกัน..ย้ากกกกกกกกกกกกกกกก
.............
ฟูว..จัดการเสดสักทีรีับกลับดีกว่า
ณ บ้านท่านปู่
พอกลับมาถึงฉันกอรีบทำเนียนทำธุระส่วนตัวและบอกให้ผู้ติดตามเก็บเรื่องนี่เป็นความลับด้วยละ...55
หลังจากที่กลับมาไม่นานท่านปู่กอสั่งให้คนรับใช้มาเรียกตัวไปพบ..แย่ละสิท่านปู่จะรู้ไหมเนี่ย..
ณ ห้องของท่านปู่
ฮือ..มาแล้วรึนารูเอะ
ค่ะท่านปู่..เอ๊ะ..นายกอมาด้วยเหรอ..
แล้วจะทัมมัย..ข้ามาพบท่านหัวหน้าใหญ่ไม่ได้รึไง

พอได้แล้วนารูเอะที่ข้าเรียกเจ้ามาวันนี้กอเพื่อที่จะตักเตือนเจ้าเรื่องที่เจ้าแอบหนีออกไปเที่ยวนอกเมืองแต่ว่าเอาไว้ทีหลังเพราะว่าปู่มีเรื่องสำคัญกว่านั้น..
55...ว่าแล้วท่านปู่จะต้องรู้ช่างเถอะๆๆๆ
ว่าแต่ท่านปู่ที่ว่ามีเรื่องสำคัญกว่าเรื่องนี่มันคือเรื่องอะไรเหรอค่ะ
ปู่จะให้หลานเข้ารับตำแหน่งเป็นผู้ช่วยยมทูตของหน่วยที่6 ของ  คุจิกิ เบียคุยะ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป....
555..ว่าไงนะค่ะแต่ว่า
ไม่มีแต่...เจ้าจะต้องรับหน้าที่นี่มันเป็นคำสั่งเข้าใจไหมนารูเอะ....
ค่ะท่านปู่ 
โอ้ยไม่นร้าาาาาาาาาาาาาา
ใครกอได้ช่วยฉันที...............................
 
TO BE CONTINEW