รักใสๆวุ่นวายไสตล์ยมทูตสาว

Chapter 4
 วันแรกของการฝึก
     ณ บ้านปู่ยามะ
อืม...หาว...
ยังเช้ายุเลยนี่คงจะเป็นวันฝึกวันแรกสินะขอนอนเอาแรงสักหน่อยดีกว่า คร่อก zzz แต่ยังไม่ทันที่จะได้นอนต่อ
ตุบ...ผลั๊วะ..แอ็ก 
โอ้ยใครกันยะที่กล้ามาปลุกฉันอย่างนี้เนี้ย หึย!!!!!
หึ...ข้าเองตื่นได้แล้วจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน
ว้าย><¡¡¡แล้วเจ้าเข้ามาในห้องข้าได้ไงกอท่านหัวหน้าใหญ่บอกไปแล้วไงว่าในฐานะที่ข้าเปนครูฝึกข้ามารถทำอะไรกอได้..ชิ..ว่าจะพักผ่อนเอาแรงอีกสักหน่อยแต่ดันต้องมาเจอนายเบียคุยะแต่เช้าไม่สบอารมณ์เลย..ชิ
ณ สถานที่ฝึก
เอาละวันนี้จะเปนการสอนเกี่ยวกับวิถีผนึกเอาหนิ..เบียคุยะยืนหนังสือกองเท่าภูเขามาให้อ่าน หนอยแหนะ..แกล้งกันเหรอใครบอกละว่าข้าแกล้งนี่ละเปนการฝึกแรกที่เจ้าต้องรู้ไว้เอาละเริ่มเรียนกันได้แล้ว..คร้าๆๆ 1ชั้วโมงผ่านไป(โหเรวดีแหะหนังสือตั้งเยอะ แหม่กอมันนิยายนิเหนาะ^^)หาว...อ่านเสดสักทีฉันบิดขี้เกียด2-3ครั้งฉันแอบเหลือบมองไปฝั่งตรงข้าม(··))··)ท่าทางเย๊นชา เงียบครึมสมแล้วที่ได้ฉายาว่า เจ้าชายน้ำแข็ง(เจ้าหล่อนแอบไปถามผู้ติดตามมาเลยรู้แหม่ขนาดผู้แต่งยังไม่รุเลย^^!)เจ้าแอบนินทาอารัยข้ายุงั้นรึ..งะ!!!ได้ยินอีกเข้าถามพร้อมกับส่งสายตาอันเย็นชาที่แฝงความน่ากลัวเอาไว้(แต่มีเหรอที่คนอย่างนารูเอะจะกลัว..แต่กอแอบกลัวนิดๆยุแหะ^^¡)
อะ!!!เปล่าวๆๆๆไม่มีอะไร
งั้นกอดีมาเริ่มฝึกภาคปฎิบัติได้เบียคะยะ พูดพร้อมกับสาถิตให้ดูเอาละตาเจ้าแล้ว..ข้าขอดูฝีมือของเจ้าหน่อยสิว่าจะแน่สักแค่ไหน..ยัยเด็กอ่อนหัด.งะ!!โดนคำพูดแทงใจดำของนายนี่อีกแล้วหน่อยจะแสดงให้ดูแล้วกออย่าเรียฉันว่ายัยอ่อนหัดด้วย..ฉันเริ่มท่องวิถีผนึก...
ผู้ปกครองเอ๋ย หน่ากากแห่งเลือดเนื้อ ปรากฎอยู่ กระพือปีก สวมรามแห่งมนุษย์ ความจริงและความลวง จงกางเล็บเพียงน้อยใส่กำแพงอันไร้มณทิน วิถีทำลายที่33 โซคัดซึย..ทันทีที่ท่องเสดกอมีแสงสีฟ้าพุ่งออกมาอย่างรวดเร็วทำเอาเบียคุยะถึงกับอึ้ง 55 เปนไงละเนี่ยแค่วันแรกนะขนาดที่ฉันกับลังดีใจและก้าวเท้าเดินกอเกิดอาการมึนงงและกำลังล้มลงกอมีคนมาช่วยพยุงไว้ได้ทันจะเป็นใครไปไม้ได้นอกจากเบียคุยะนั้นเอง..หึแค่วันแรกกอทำได้ถึงขนาดนี้แต่เจ้ากอยังมีข้อเสียอยู่กอคือไม่ตุจักประมาณแรงดันวิณญาณของตัวเองคิดจะปล่อยกอปล่อยออกมาสะหมดถือว่าเจ้ายังอ่อนแอยุนะ..ยัยเด็กอ่อนหัด..หึยฉัยรีบลุกออกจากตัวของเบียคุยะทันที..ไม่สบอารมณ์เอาสะเลย..งั้นวันนี้พอแค่นี้..ไปผักผ่อนสะ..หึย..น่าหงุดหงิดทั้งที่ทำาได้ดีสะขนาดนั้นแล้วนะหลังจากเสดจากการฝึกฉันกอมาทำธุระส่วนตัวแล้วกอออกมาว่าจะมานั่งจิบน้ำชาสะหน่อยขณะที่กำลังเดินยุสายตาฉันกอมองเหนท่านปู่กำลังนั่งยุระเบียงเลยถือโอกาสมานั่งด้วยเลย
ท่านปู่ค่ะ..^^
ว่ายังไงละหลานรักการฝึกวันนี้เปนยังไงบ้างละโอ้ยท่านปู่อย่าให้พูดเลยค่ะ..ว่าไงละหลานมีอะไรไม่พอใจกอบอกปู่ได้เลยนะเพื่อปู่ให้คำแนะนำได้ค่ะท่านปู่..ฉันเล่าเรื่องการฝึกให้ทันปู่ฟังพร้อมกับจิบน้ำชาและทานขนมดังโงะทามกลางแสงจันทร์ที่งดงามยามค่ำคืนไปด้วอืม..อย่างนี้นี่เองแต่กอถูกอย่างที่เบียคุยะพูดถ้าวันไหนปู่ว่างจะสอนหลานเรื่องการควบคุมพลังให้ดีไหมละ..^^
เย้..ขอบคุนค่ะทานปู่^^ แล้วว่ายังไงบ้างละแม่ของหลานโทรมาบ้างไหมกอ..โทรมาบ้างนะค่ะแตว่านะโทรมาทีไรมีอันต้องเทศนาทางโทรสับทุกทีเลย...หาว..ดึกมากแล้วงั้นหนูขอตัวไปนอนก่อนนะค่ะพรุ่งนี้จะได้ฝึกแต่เช้าอืม..ฝันดีนะหลานรักฉันมานั่งคิดอะไรก่อนเข้านอนนิดหน่อยเรืองการฝึกเมื่อเช้านี้ตอนนั้นถ้าฉันไม่ใช้พลังมากไปหน่อยจนเกือบล้มและกอถ้าไม่มีเขาช่วยไว้ละกอคง ·////· โอ้ยนี่ฉัยคิดอะไรยุเนี่ย..นอนดีกว่าไม่ตุจะต้องเจออะไรอีกกิไม่รุหน่อย...ต้องทำให้ด้ายยยย คร่อกzzz
                       TO BECONTINEW  ^^