รักใสๆวุ่นวายไสตล์ยมทูตสาว

chapter2
ตอนพิเศษ1(เรื่องเล่าของเบียคุยะ)
     เบียคุยะ story
     หลังจากที่ข้าได้รับหมอบหมายให้ไปตรวจตาเมืองลูคอนเพื่อสำรวจความเคลื่อนไหวฮอลโล่ข้ากอสำผังถึงแรงดันวิณญาณของพวกมันข้าจึงรีบไปที่เกิดเหตุและทันใดนั้นสำผัสของฮอลโล่กอหายไปเพราะฝีมือของยมทูตสาวนางหนึ่งผมสีน้ำเงินยาวรวบหางม้าและผูกโบว์สีแดงที่เป็นลักษณะเด่น ดวงตาสีฟ้างดงาม กำลังฟาดฟันพวกฮอลโล่ที่มากมายด้วยดาบที่งดงามทั้งสองเล่มแต่ทันทีที่นางเผลอฮอลโล่อีกตัวกอเข้ามาทำร้ายนางจนบาดเจ็บและมันกำลังจะทำร้ายนางแต่ข้ากอได้ไปช่วยนางเอาไว้นางมองข้าอยู่พักหนึ่งทำเอาคนเงียบคลึมอย่างข้าแอบหวั่นไหวอยู่ลึกแฮะ...แต่ไม่ทันที่จะได้ทำอะไรปากเจ้ากรรมกอดันพูดคำบ้าๆออกไป หึ..เป็นยังไงบ้างละยัยซุ่มซ่ามโอ้ยข้าพูดอารัยออกไปเนี่ยปากหนอปาก
คำพูดของข้าทำเอานางหัวเสียอยู่ไม่น้อยเลย
หนอยแน่ใครซุ่มซ่ามกันยะ รู้รึเปล่าวว่าข้าเปนใคร
หึ...พอนางพูดออกมาอย่างนั้นแล้วและพอข้าสำรวจดูดีๆกอต้องประหลาดใจที่ว่านางกอคือหลานของท่านหัวหน้าใหญ่นั่นเอง ช่างเปนความน่าบังเอิญซะเหลือเกินแต่ไม่รุเพราะเหตุผลอารัยที่นางแอบออกมาข้างนอกยามวิการเช่นนี้..กอคงเปนอย่างที่ท่านหัวหน้าใหญ่บอกมาว่านางเป็นคนดื้อรั้น เอาแต่ใจและชอบแหกกฎหลายอย่าง ทำเอาทุกคนปวดหัวไปตามๆกันขณะที่ข้ากำลังเถียงกับนางอยู่นั้นกอมีเสียงเรียกดังขึ้นซะก่อนนั้นกอคือเสียงของคนดูแลของนางนั้นเองแต่หลังจากนั้นไม่นานคนของข้ากอตามาติดๆๆท่านป็นยังไงบ้างครับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าวข้าได้ยินคนติดตามของนางเอ่ยขึ้น
ไม่เปนไรหรอกแผลแค่นี่เองหายแร้วด้วย^^
คำพูดของนางเมื่อกี้ทำเอาข้าต้องแปลกใจที่แผลของนางทำไมถึงได้หายเร็วอย่างเหลือเชื่อหึ..แต่ว่ากอช่างมันเถอะแต่พอข้าเ็นนางกำลังจะจากไปข้ากอไม่ลืมที่่จะถามชื่อของนาง
ช้าก่อน...ข้าถามชื่อเจ้าหน่อยจะได้ไหมไม่รู้อะไรดลใจทำไฃให้ข้าต้องถามชื่อนางอย่างนั้นด้วยครั้งแรกนางกอทำหน้างง เล็กน้อยแต่กอบอกชื่อของนางให้รู้ ยามาโมโตะ นารูเอะ  นางบอกชื่อของนางให้ข้ารู้แต่แล้วนางกอถามชื่อข้ากลับ
แล้วเจ้าละชื่ออะไร
ข้า คุจิกิ เบียคุยะ (ชิ..ทำไมข้าต้องบอกชื่อของข้าให้นางฟังด้วยเนี่ย..)(อ้าวทีตัวเองยังถามชื่อเขาเลยหนิแหม่...)
จากนั้นนางกอจากไปด้วยท่าทีที่ไม่สบอารมณ์คงเป็นเพราะข้าแน่ๆเลย...ช่างมันเถอะแล้วข้ากอหันไปสั่งลูกน้องให้ไปลาดตระเวนต่อ หึ..แล้วเราจะได้เจอเจ้าอีกแน่...
แล้วกอเป็นอย่างที่คิดหลังจากท่านหัวหน้าใหญ่เรียกข้าให้ไปพบที่บ้านข้ากอต้องประหลาดใจเมื่อเหนนางคนที่มีผมสีน้ำเงินมัดผมหางม้า พร้อมกับโบว์สีแดงที่เป็นลักษณะเด่น
เช่นเดียวกับนางที่ดูตกใจอยู่ไม่น้อยแต่เมื่อข้าเดินเข้ามาปากไม่ดีของข้ากอเพลอพูดออกไปจนทำเอานางหัวเสียอีกแล้ว
หึ..เจอกันอีกแล้วนะยัยซุ่มซ่าม..
หน่อย..สงครามระหว่างข้ากับนางกอเริ่มขึ้นจนกระทั่งท่านหัวหน้าใหญ่ห้ามเอาไว้ไม่งั้นสงครามคงไม่จบง่ายแน่หึ..แต่ข้ากอต้องตกใจกับคำพูดของหัวหน้าใหญ่ที่ว่านับตั้งแต่นี้ต่อไปเจ้าต้องเชื่อฟังและให้ความเคารพต่อเบียคุยะเพราะว่าเขาอายุมากกว่าเจ้าและมีตำแหน่งเป็นครูฝึกของเจ้าด้วยดังนั้นเจ้าต้องให้ความเคารพต่อเขาเข้าใจไหม.นางทำท่าจะเถียงแต่กอทำไม่ได้หึ..คงจะต้องมีวิธีรับมือยัยตัวแสบนี่หน่อยแล้วละ..
แล้วข้ากอพูดขึ้นว่าหึ..งั้นเริ่มการฝึกตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปแล้วกออย่าสายละถ้าสายข้าไม่รุด้วยนะ...ยัยเด็กอ่อนหัดจากนั้นข้ากอขอตัวจากไป...
ข้ารู้สึกสะใจที่เห็นนางทำหน้าอย่างนั้น  การฝึกพรุ่งนี้เจ้าเตรียมตัวไว้ได้เลย....
THE END เบียคุยะ story 1