"• So • " Hot "♥" รักนี้ขอ"ร้อนแรง"อีกหน่อย

         หลังจากที่ฉันเดินออกมาจากอีตานั้น ฉันก็เดินตรงมาที่ห้องเรียน ระหว่างทางที่ฉันเดินมาก็มีคนมองมาอยู่ตลอดล่ะ บางสายตาก็หมั่นใส่ จิกกัด บ้างเหอะ คงเป็นพวกที่อีตานั้นบอกกับฉันที่คิดว่าฉันเป็นพวกเดียวกับพวกหล่อน เหอะๆๆๆ ฉันนะต่างจากยัยพวกนี้หลายขุมจ๊า ถึงฉันจะไม่หาเรื่องใคร แต่ฉันก็โต้ตอบคนที่หาเรื่องกับฉันเหมือนกัน หึ! --*

           ตอนนี้ฉันเดินมาจนถึงห้องเรียนของฉัน C-5  นั้นเอง เหลือเวลาอีก 15นาที เพราะครูเข้าเรท 10นาที แต่ทันที่ที่เข้าไปยัยเฟย์เพื่อนรักฉันก็กระโดดกอดฉันทันที่ที่เห็นฉันเข้าห้อง

      "ยัยเฟย์ เธอเป็นไรเนี่ยทำไมถึงกระโดดกอดฉันอย่างนี้" ฉันถามเฟย์เพื่อนรักของฉัน

      " ก็ฉันคิดถึงเธอนิ เล่นอยู่ฝรั่งเศส ตั้ง 10 ปี เพื่อนบ้าที่ใหนจะไม่คิดถึงเธอ"ยัยเฟย์พูดก่อนจะกอดฉันให้เเน่นอีกรอบ

       "  ฉันจะหายใจไม่ออกแล้วยัยเพื่อนบ้านิ -..- " พอฉันบอกไปยัยเฟย์เลยคลายกอดให้ฉันเป็นอิสระ

      'นี่ยัยนี่น่ารักเนอะ' เสียงผู้ชายจากท้ายห้องพูดขึ้น

       'ดูยัยนั่นสิ  หมั่นใจตัวเองมากน่ะดูท่าทียัยนั้นดิ ชิส์' ผู้หญิงด้านซ้ายๆมือฉันพูดเธออยู่ประมาณกลางๆห้องเรียนอ่ะน่ะ

        แต่นั้นยังไม่พอ แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาในห้อง! หน้าห้องเรียน! แล้วก็ตะโกนใส่พวกเพื่อนๆว่า .........

      "นี่พวกเธอรู้รึป่าว ! ว่าเด็กใหม่ที่เข้ามาเรียนห้องเราวันนี้อ่ะ กล้าเถียงกับ เค สุดหล่อของพวกเราด้วยล่ะ แถมด่าเคอีกด้วยน่ะ โครตจะมั่นใจตัวเองเลยมั้ง แถมเถียงกันหน้าโรงเรียนอีก"ยัยนั้นที่พึ่งเข้ามาตะโกนบอกเพื่อนในห้องเสร็จ  ก็หอบเอาเป็นเอาตายคงวิ่งมาไกลมั้ง                                          แล้วมองมาทางเพื่อนๆๆของเธอที่ทำหน้าแบบ อึ้งๆสุดๆเลย แล้วเพื่อนคนหนึ่งก็ชี้มาทางฉันก่อนที่ยัยนั่งจะหันหน้าตามมา ก่อนจะอ้ำอึ้งใส่ฉัน

     "คะ.....คือ....เอ่อ....ฉัน.....ชะ...ชื่อ...น้ำ...น๊ะะ...นะ" ยัยนั้นบอกฉัน

      "อิ้ม ฉันพีทหรือพีทต้า ยินดีที่ได้รู้จัก"ฉันตอบรับเธอไป แล้วเธอก็วิ่งไปที่นั่งของเธอทันที   

 แต่เอ๊ะ อีต้านั้นชื่อ เค หรอ หึ! เราได้เจอกันแน่ 

       แล้วตอนนั้นครูที่เป็นประจำชั้นของฉันที่เรียนอยู่ก็เข้ามา

       "แล้วไหงวันนี้ห้องนี้เงียบตอนเช้าได้เนี่ย" อาจารย์แซวทุกคนในห้องเรียนก่อนหันมาทางฉัน

       "เธอนักเรียนไหม่หรอ?"อาจารย์ถาม

       "ค่ะ"ฉันตอบ

       "งั้นก็แนะนำตัวเลยแล้วกัน"ครูบอกฉันต่อ

       "ค่ะ"แล้วหันหน้าไปทางเพื่อนในห้องซึ่งในห้องตอนนี้มีอยู่3อาการ

        1 อาการดีใจของยัยเฟย์

        2 อาการอึ้งของเพื่อนในห้อง

        3 อาการขายหน้าและหวาดกลัวของยัยน้ำ

        จากนั้นฉันเลยพูดแนะนำตัวต่อหลังจากดูสถานการณ์ในห้อง

        "ฉันชื่อพีทหรือพีทต้า ชื่อจริงพิรนัทย์ กิตศิวะ อายุ 17 ปี ย้ายมาจาก hitdas School จากฝรั่งเศส ค่ะ "

         "โฮ...... ฝรั่สเศสส"เพื่อนทั้งห้องส่งเสียงดังรวมถึงยัยน้ำที่หวาดกลัวฉันด้วย ยกเว้นยัยเฟย์ที่นั่งดีใจที่ฉันมาเรียนห้องเดียวกับมัน

          "เงียบได้แล้วทุกคนๆๆ เรามาเริ่มเรียนกันดีกว่า ส่วนเธอ พิรนัทย์ ไปนั่งตรง....." อาจารย์กำลังหาที่นั่งให้ฉันก่อนที่.....

          "อาจารย์ค่ะไห้พีทนั่งข้างหนูน่ะค่ะ "ยัยเฟย์พูดขึ้นก่อนที่จะชี้ไปที่ว่างข้างๆเฟย์

          แต่ว่าความซวยจากเรื่องเมื่อเช้ายังตามมารังควานฉันอีกจนได้เมื่อมีคนๆๆหนึ่งเปิดประตูห้องก่อนจะ.......

           "ยัยพีท ต้องนั่งข้างผม ให้แซน ไปนั่งข้างยัยนั้นแล้วกันครับ"เสียงใครคนหนี่งพูดก่อนฉันจะหันไปเจอแล้วก็ต้องอึ่งเมื่อพบว่าเป็นอีต้านั้น

            " นาย! " ฉันตะโกนออกไป

            "ทำไมหรอ เอ๊ะ ฉันก็ลืมบอกเธอไปว่าฉันก็อยู่ห้อง C-5 เหมือนกัน!! หึๆๆ"

นายนั้นพูดแล้วตอนนี้ฉันกำลังอึ้งที่อีต้านั้น อยู่ห้องเดียวกับฉัน แล้วชีวิตในโรงเรียนฉันจะสงบสุขไหมเนี่ย

      "นี่จะพูดอีกนานไหมจร่ะ เริ่มเรียนได้แล้ว ส่วนเธอ พิรนัทย์ ไปนั่งข้างๆๆๆนายธิสพงศ์ เถอะ "อาจารย์สั่งให้หยุดพูดแล้วก็ไล่ฉันไปนั่งกะอีตานั่นอีก

      "แต่อาจารย์ค่ะ..."ฉันกำลังจะขอ(เถียง)อาจารย์นั่งข้างๆเฟย์ ติดแค่ว่า

      "ฉันบอกให้มานั้งนี่ยัยลูกพีทเน่า เร็วๆคนอื่นจะเรียน"อีต้านั้นพูดก่อนจะดึงแขนฉันไปนั่ง แถมนั่นยังมีสายตาของเพื่อนทั้งห้องมาอีกอีตาบ้า -//- ถึงจะไม่ยอมใครแต่ก็เขินเวลาคนมองเยอะๆๆน่ะ

       "อื้ม"ฉันปล่อยให้อีต้านั่นลากไปนั่งข้างๆ ชิส์

       กริ๊งงงงงงงง

       และแล้วที่เสียงกริ๊งหมดคาบก็ดัง นั้นถือเป็นเสียงสวรรค์ฉันเลย อาหาร อาหารๆ ><"

 แล้วก็เบื่ออีตานั้นด้วยกวนฉันได้ทั้งชม.ภาคเช้าเลย หงุดหงิดสุดๆๆ เลยต้องใช้อาหารมาช่วยให้ฉันอารมณืดีซักหน่อยแล้วโดยเฉพาะเค้กอ่ะน่ะ ตั้งแต่กลับมายังไม่ได้กินเลย><"

  แต่ก็น่ะพอหมดคาบเรียนยัยเฟย์ก็มาชวนฉันไปกินข้าว แต่ว่านายเค นั้นดันลากฉันออกมา " 

         " นี่นาย ปล่อยฉันน่ะ ฉันจะไปกินข้าวกับเพื่อนฉัน"ฉันพูดไปสะบัดมือออกจากเเขนนายเคไปแต่ก็ไรผล 

         " แต่ผมไม่ให้เธอไปกิน เธอต้องขอโทษที่เมื่อเช้าเดินชนผม ก่อน"ตาเคพูดไปดึงแขนฉันไปด้วย    

         "ได้ งั้นฉันไม่เกรงใจนายแล้วอีตาบ้าเมื่อเช้ายังถือว่าเกรงใจอยู่บ้างน่ะแต่ตอนนี้ไม่แล้ว หึ"พอฉันพูดเสร็จ ก็ออกแรงดึงแขนฉันกลับมาแล้วกัดลงไปที่แขนของอีตาเคนั้น

         " ยัยบ้า เธอมากัดเเขนฉันทำไมห๊ะ " ตานั้นพูดอย่างโมโหก่อนที่จะดึงฉันอย่างแรง(แรงกว่าเมื่อกี้อีก)

         "โอ๊ย  อีตาบ้าก็นายไม่ปล่อยฉันนิ ฉันจะไปกินข้าวกับเพื่อนฉัน"ฉันพูดแบบตะโกน

         ส่วนยัยเฟย์น่ะหรอโดนนายที่ชื่อแซน ลากให้กินข้าว แต่ยัยนั้นก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาที่เป็นห่วงอ่ะ(มากมาย)จนยัยนั้นร้องไห้ใส่นายแซนเลยล่ะ อะไรจะขนาดนั้นยัยเฟย์

          "แต่ฉันไม่ให้เธอไป"อีตาบ้านั้นตอบ แล้วพลักฉันไปติดกำแพงหลังตึกเรียนที่เหมือนจะไม่ได้ใช้งานและเลยไม่มีใครมาแถวนี้

           "ที่ฉันลากเธอมานี้เพื่ออยากให้เธอมาทำสัญญากับฉัน"อีตาบ้านั้นบอกฉัน

อะไรน่ะ เข้าเรียนวันแรกฉันก็ต้องมาทำสัญญากับอีตาบ้านี้หรอ ....ไม่มีทาง!!!!

            "ไม่ ฉันไม่ทำสัญญาอะไรกับนายทั้งนั้นล่ะ อีตาบ้า" ฉันตะโกนใส่หน้าอีตาเค จนหน้าที่โมโหอยู่แล้วมีดีกรีสูงขึ้นไปอีกอ่ะ ทำไงล่ะเนี่ย ....ฉันใครฉันพีทน่ะ ไม่มีทางกลัวหรอก

            "เธอจะทำไหม"อีตานั้นพูดเสียงดังใส่ฉันอ่ะ ฮึยกล้ามากน่ะ--*

           "ไม่ ไม่มีทาง" ฉันตอบไปแบบสู้ตายเลย หึ!

            "งั้นฉันก็จะฆ่าเธอตรงนี้เลยไง  ทำเลดีสำหรับการฆ่าด้วยน่ะ แค่เธอฉันไม่กลัวพวกตำรวจกระจอกหรอก ....เพราะฉันคือมาเฟียที่คุมทั่วทั้งเมืองนี้ รวมถึงโรงเรียนนี้ด้วย หึ"เขาพูด จนฉันเริ่มหวั่น

           "สัญญาไร เร็วๆๆรีบพูดฉันหิวข้าว อีกตาบ้า"

           " คนแพ้เสีย คนชนะได้ "อีตานั้นพูดก่อนจะ

          "กฎของเกมคือ ถ้าใครตกหลุมรักอีกฝ่าย ต้องแพ้ไป แล้วอยู่ที่เงื่อนไขของคนชนะ"นายนั้นอธิบาย

          "เกมนี้ฉันชนะ ฉันเคยบอกนิ ว่านายไม่เคยอยู่ในสายตาฉันเลย พวกอันธพาล อย่างนาย" 

ฉันพูดพลางหันหน้าหนีอีตาบ้านี้ ทำไมน่ะหรอ ก็หน้าห่างกันแค่ไม่กี่คืบจะไม่หนีได้ไงล่ะ

           "แล้วเธอจะตกลงไหม"อีตาบ้านั้นถาม

           "ได้ ฉันตกลง " ฉันพูดพลางหันไปจ่องตานายเค

            "ขอเสนอ เมื่อผมทำผิดสัญญาของเธอคืออะไร"นายนั้นถามฉัน

 เอาไงน่ะ ....อื้มเอาอย่างนี้ก็แล้วก็ 

              "นายต้องออกไปจากชีวิตฉัน"ฉันพูด

               "ได้"นายนั้นรับคำของฉัน

               " ของนายล่ะ ขอเสนออ่ะ" ฉันถาม

                 "เธอต้องเป็นแฟนกับฉัน"นายเค ตอบ

แต่ เดี่ยว เมื้อกี้ ว่าไงน่ะ !! โอ๊ะ  ต้องเป็นแฟนหรอ ไม่เอาอ๊าแต่เดี๋ยวน่ะแฟนหรอ อุ๊ยๆ แผนร้ายอยู่ในหัวแล้ว ได้สิอยากรู้จัง ว่านายเค จะแพ้หรือชนะ หึๆ ผิดคนซะแล้ว 

                 " โอเค  แต่ตอนนี้ฉันหิวว ฉันจะไปกินข้าวแล้ว "ฉันพูดพลางดิ้นไปมาเพื่อไห้อีตาบ้านี้ปล่อยฉันสักที

                 " ปล่อยสิ อีตาบ้า"ฉันด่านายเคอีกรอบ

                  " คำก็บ้า สองคำก็บ้า เคยเรียกผมดีๆๆสักคำไหม " นายเคถาม วุ๊ยๆ-*-

                  "ไม่"ฉันตอบทันทีที่นายเคถามมา

                    "ได้"นายเคพูดพร้อมเหวี่ยงฉันมาติดกับกำแพงตึกอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่เหมือนก่อนหน้านั้น คือ อีตาบ้านั้น ก้มหน้า....เข้าใกล้ ใกล้ ใกล้เกินไปแล้ว >//<  จากนั้นฉันก็ดิ้น (แรงสุดๆๆ โกยแรงที่มีทั้งหมดมาเลย--เวอร์) แล้วก็สำเร็จนายนั้นมืออ่อนจนฉัน ดิ้นออกมาได้ แต่ใครจะไปคิดว่าผลที่ตามมามันจะ..... -/////-

          ...จู๊บ...

           O[]O --<ฉัน   ^3^ --<อีตาบ้าเค

พอฉันตั้งสติได้ก็รีบเตะนายเคจนล้มไป ก่อนจะหันหน้าไปหานายนั้นด้วยความโมโห 

                  " นายมันทุเรศที่สุด ไอ้คนอันธพาน"ฉันตะโกนว่านายเคอย่างสุดเสียงก่อนจะวิ่งหนีออกไป สิ่งที่ฉันคิดว่ามันคือที่หลบตัวฉันกับนายนั้นได้มีเพียงที่เดียว คือ บ้านของฉัน!!!