The nearness..ความใกล้ชิด

  (((((((((ในตอนกลางวันของอีกวัน))))))))))
คิมและแตงกวาบุกมาที่ห้องของปริญ////
แตงกวาเดินผลักประตูมาอย่างแรงมองด้วยสายตาแข็งกร้าว///เดินดุ่มๆมาที่โต๊ะของปริญ
"ทำแบบนี้ทำไม......?สนุกนักหรอ"  
แตงกวาพูดด้วยเสียงที่แข็งกร้าวตาโตพร้อมกับตบลงไปที่โต๊ะปริญอย่างแรง!!!!!!//////เด็กในห้องหันมามองแตงกวาเป็นสายตาเดียวกัน////ปริญตกใจมากเพราะไม่เคยเห็นแตงกวาใหอารมณ์นี้
"แตงกวาใจเย็นก่อนมั้ย"  คิมจับแขนแตงกวาทั้งสองข้างออกมาจากโต๊ะคิม
"จะให้เย็นขนาดไหนคิม"  แตงกวาสะบัดแขนออกจากคิม////แล้วหันมาพูดด้วยเสียงแข็งๆอีกว่า
"ไง...ตอบได้ยัง..ว่าทำทำไม" แตงมองเข้าไปในตาปริญด้วยสายตาที่ดุและคาดคัั้นสุดๆ/////ปริญหลับตาแล้วลุกขึ้นยืน////สูดหายใจเข้าไปลึกๆแล้วตอบกลับ
"ก็ปริญชอบพี่ไง....ขนาดปริญชอบพี่คนเดียวพี่ยังไม่เคยมาสนใจเลยแล้วจู่จู่ไอ้บ้านี้ก็โผล่มาแล้วพี่ก็ไปอยู่แต่กะมัน"คิมพูดพร้อมกัยชี้หน้าคิมไปด้วยอารมณ์ที่โกรธว่าแตงกวาไม่เคยหันมาสนตัวเองเลย
"งั้นพี่ก็ขอโทษด้วยนะปริญ.....ต่อให้ไม่มีคิมพี่ก็ไม่ชอบปริญ"  
แตงกวาตาขวางๆแล้วจับมือคิมเดินออกไปจากห้อง
.
.
.
.
.
คิมและแตงกวาเดินมาพิงหลังตรงกำแพงริมแม่น้ำ///ตรงนั้นไม่ค่อยมีคนผ่านไปมาซักเท่าไหรเป็นมุมที่เงียบสงบแต่จะได้ไอเย็นๆจากแม่น้ำเจ้าพระยา
"แตงรู้มั้ยเมื่อกี้แตงน่ากลัวมากเลย ฮึๆ "คิมพูดแล้วหันไปมองหน้าแตงกวา
"คิมกลัวหรอ....?"แตงกวากลับหันไปถาม
"ไม่หรอกแค่มั้ยเคยเห็น"คิมมองเข้าไปในตาของแตงกวาทั้น 2 สบตากันอย่างลึกซึ้ง/////ประมาณว่าเค้าพร้อมที่จะเปิดใจบอกความในใจให้เธอได้รับรู้
"ถ้าเห็นบ่อยคิมจะทำยังไง" แตงกวาก็มองเข้าไปในตาคิม///และพร้อมจะเปิดใจให้เค้าได้เข้ามาเหมือนกัน
คิมขยับมือเข้าไปจับมือแตงกวา///และยิ่งมองลึกเข้าไปในตาของแตงกวาอีกเรื่อยๆ
"เราไม่ทำยังไงหรอกแค่แตงยังเป็นแตงคนเดิมของเราก็พอ"  แตงกวายิ้มอายหน่อยๆ////คิมเขยิบมาใกล้แตงกวามากขึ้น
"คนเดิมของเรา.....หมายความว่าาาา" แตงกวาถามแบบแหย่หน่อยๆ///แต่แตงกวาก็เขินเหมือนกัน
 คิมหันตัวมาทางแตงกวาพร้อมจับมืออีกข้างของแตงกวาขึ้นมา////แล้วมองเข้าไปในตาแตงกวาอย่างจริงใจ
"เราชอบแตงกวานะ.......ให้โอกาสเราได้มั้ย"