07-ghost

     ตุ๋ม.... ตุ๋ม.... ตุ๋ม...

     เสียงของหยดน้ำหยดลงกระทบผิวน้ำดังขึ้นเป็นระยะๆ รอบตัวเต็มไปด้วยความมืด มองอะไรไม่เห็นเลย เสียงน้ำก็ยังคงดังขึ้นเรื่อยๆราวกับกำลังสะกดจิตอยู่

     วิ้ง...

     เสียงแปลกๆพร้อมแสงสว่างเล็กๆฉายขึ้นมาท่ามกลางความมืดนั้น เมื่อยื่นมือไปพยายามจะคว้าไว้ แต่พยายามเท่าไร ก็ไม่สามารถที่จะจับไว้ได้

     ...ใครน่ะ?...

     ในแสงนั้นมีคนอยู่คนหนึ่ง ที่หันหลังให้เขาอยู่ พยายามจะจับไหล่คนๆนั้นเพื่อหันให้คนตรงหน้ามาให้เห็นหน้าตา แต่ว่าแค่จะไล่ตามยังตามไม่ทันเลย

     '...เทย์โตะ...อย่า...ไม่!...'

     เสียงดังขึ้นก้องในหัว เมื่อหยุดพยายามที่จะจับแสงสว่างนั้นมันก็หยุดเช่นกัน และเริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ในแสงสว่างนั้นมีภาพของคน2คนอยู่ คนหนึ่งกำลังยืนหันหลังให้อีกคนหนึ่ง คนที่ยั่งอยู่ยื่นมือเปื้อนเลือดไปหาคนตรงหน้า เสียงเรียกชื่อนั้นมีทั้งความหวาดกลัวและความโศกเศร้า

     '...ไม่เป็นไร...ฉันจะ..ป...'

     ฉึก!

     ภาพของเลือดอาบทั่วร่างของตนเองและคนตรงหน้า ท่ามกลางกองหิมะสีขาว คล้ายคลึงกับเหตุการเมื่อ10ปีก่อน ที่พ่อของพวกเขาตาย แต่คนตรงหน้า คือพี่ชายฝาแฝดของเขาเอง

     'พี่ครับ!!!?'

     "พี่ครับ!!!? เฮือก! แฮก แฮก"ใบหน้าชื้นเหงื่อและมือที่ยื่นไปตรงหน้า หวังคว้าอะไรสักอย่างเอาไว้ เรย์โนะสะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนเช้า อากาศเย็นๆนั้นทำให้หนาวใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความฝันเมื่อครู่ชวนให้เขานอนต่อไม่ลงจริงๆ

     "เป็นอะไรหรอ...เรย์"เสียงเบาดังขึ้นข้างๆตัว เทย์โตะที่รู้สึกตัวถึงการสะดุ้งตื่นอย่างรุนแรงของแฝดตัวเองจึงตื่นขึ้นด้วยอย่างงัวเงีย

     หมับ!

     "เทย์โตะ..."เสียงหวานแผวเบาดังขึ้น เรย์โนะกอดเทย์โตะแน่น ราวกับกลัวคนตรงหน้าจะหายไป ตัวสั่นเท่าราวกับลูกแมว ผิวตัวที่ซีดอบู่แล้วก็ซีดลงไปอีกจนหน้าใจหาและเนื้อตัวเย็นเชียบนั้นทำให้เทย์โตะตื่นเต็มตา

     "เป็นอะไรไปน่ะ เรย์?"เขาเอื้อมมือไปกอดตอบเด็กน้อยตรงหน้าเองไว้ และลูบหลังปลอบคนตรงหน้าอย่างอ่อนโยน "ฝันร้ายหรอ?"

     "อือ..."เขาตอบเพียงแค่นั้นเมื่อกอดผ่านไปสักพักเขาก็ผละออกมา"ขอโทษที่ทำให้ตื่น..."เรย์โนะขอโทษเทย์โตะ เพราะปกติเทย์โตะจะตื่นสายเสียหน่อย จะเป็นเขาที่จัดการกิจตอนเช้าเสร็จก่อนและปลุกเทย์โตะ

     "ไม่เป็นไรหรอก ป่ะ ไปอาบน้ำกัน"เทย์โตะชวนคนตรงหน้าไปอาบน้ำ เพื่อลบฝันร้ายนั้นออกไป

(เดี๋ยวมาต่อ)