รักนายเหรอ..!!!?? หรือผมคิดไปเอง

       พรึ่บ!!!

          ร่างของชายคยหนึ่งล้มลงนอนแน่นิ่งไม่ไหวติงอยู่.. ครับ ชายคนนั้นคือผม ผมโดนรุมกระทืบอยู่ที่ซอย และมันก็เป็นทีซวยผม ทางตันครับพี่น้อง สู้ก็ไม่เป็นเลยต้องยอมโดนกระทืบนี่ก็ผ่านมาเกือนครึ่งชั่วโมงแล้ว.. ยังไม่มีใครมาช่วย ตอนนี้สติผมเลือนลาง ตาเริ่มมัวลงๆ เหมือนชีวิตนี้จบแล้ว..

            . . . . . ผมตายแน่ . . . . 

              ตุ๊บ !!!! 

         เสียงบางอย่างล้มลง เมื่อผมพยายามดู มีคนมาช่วย.. แม่เจ้า มันเป็นไปได้เหรอครับ.. ที่จะมีคนมาช่วยคนที่กำลังถังแตก เป็นคนที่มีชื่อเสียงทางด้านเลวๆแบบนี้ สิ่งสุดท้ายที่เห็น คือชายร่างโปร่ง ผมเทา มาเรียกผม.. แต่ด้วยความเจ็บ จุก และ แรงที่ไม่มีเหลือ ทำให้ผมหลับตาลงไปและไม่รู้เรื่องอะไรอีก...

          ชีวิตอะไรจะซวยปานนี้!!!!! บ้านก็โดนฆ่าล้างทั้งโคตร หนำซ้ำโดนพวกซามูไรตามล่า!!! ซวยแท้ๆ!!! ชีวิตกู!!!!

          "อือ...อืมห์.."ผมลืมตาขึ้นมามองรอบตัว หันซ้ายหันขวา ก่อนจะค่อยๆพยุงตัวเองแต่ทว่า...
          "โอ๊ย!!!!!!!"ความเจ็บของเมื่อวานมันพุงมาจากไหนไม่รู้.. ทำให้ผมล้มลงนอน.. แต่มันลงโดยที่ไม่ได้ลงช้าๆ มันยิ่งทำให้ผมระบมมากขึ้น โอ๊ยๆๆ เจ็บๆๆ
          "นี่.. อย่าพึ่งลุกซิ.. เดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก.." ผมพยายามมองต้นเสียงที่พูดแบบเย็นชานิดๆ ป๊าด!!! ผู้หญิงเหรอ.. หน้าสวยชิบ.. แต่เสียงทุ้มๆ มาดครึมๆ ผมอึ้งไปชั่วขณะ.. เพราะว่าเธอมีดวงตาสีพระจันทร์ที่สวยมาก.. ผมสีเทายาวปลิวไสว หน้าสวยๆแบบนี้.. ไม่ใช่ผู้หญิงก็บ้าแล้ว
          "ขะ..ขอโทษครับ.. คุณเป็นคนช่วยผมเหรอ.." ผมมองเธอโดยไม่ละสายตา และเหมือนเธอจะรู้ว่าผมจ้องมองเธอนานแล้ว เธอเลยถอดเสื้ออก.. เฮ้ย!!! ผู้ชายนี่หว่า!!

                    . . . . . .ติดตามต่อตอนหน้าน่ะครับ. . . . . . .