ความรักในโรงเรียนลึกลับ

" นี่ ตื่นสิมันไม่ใช่เวลานอนนะ "
ฉันเขย่าตัวแฟรี่ แต่แฟรี่ก้อไม่ยอมตื่น คงต้องปล่อยให้แฟรี่นอนหลับไปก่อนละกัน อยู่ดี ๆ ก้อมีเสียงของประทานนักเรียนพูดขึ้น
" ถ้าไม่มีคนอาสาเราจะต้อง สุ่มคนไปแข่งแทน ฉันเลือกแยมมี่ "
อะไรกันเนี่ยยัยนั่นเลือกฉันทำไม ฉันไม่ได้อยากแข่งซักหน่อยแต่ก้อไม่เป็นไรมันก้อแค่วิ่งแข่งเอง
" ทำไมถึงเลือก ฉันหละคะ "
" ก้อฉันอยากให้เธอ ลงแข่งฉันชื่อ ซูซี่ ฉันให้เธอเลือกใครก้อได้ไปแข่งกับเธออีกคน "
" ฉันเอง "
เสียงของแฟรี่ดังขึ้น ตื่นตอนไหนเนี่ยตอนฉันเขย่าแถบตายกลับไม่ตื่น เฮ้อ อะไรของเธอเนี่ย
" ไม่ได้นะ "
เสียงของซูซี่ตะโกนแบบตกใจ เสียงมันดังมาก ทำไมต้องตกใจด้วย แค่วิ่งแข่งคู่กับฉัน ไม่ได้ไปกู้ระเบิดสักหน่อยจะตกใจทำไม
" ถ้าแยมมี่วิ่งได้ ฉันก้อวิ่งได้ "
" ไม่เป็นไรก้อได้มั้ง ฉันวิ่งคู่กับคนอื่น ก้อได้ "
" ไม่ได้มันอันตราย "
" งั้นก้อได้ แต่ฉันอยากบอกแฟรี่ว่า กลับมาให้ได้นะ "
เสียงของซู่ซี่พูดขึ้น แล้วมองมาที่ฉันแบบจะฆ่าฉันงั้นแหละ น่ากลัวเป็นบ้าเลย
" อืมขอบคุณ "
" ทำไมหรอ การวิ่งแข่งมันน่ากลัวหรอ "
" ประชุมเสร็จเดี๋ยวฉันบอก "
พอประชุมกีฬาเสร็จ แฟรี่ก้อพาชั้นมาที่สวนดอกไม้ มันเต็มไปด้วยดอกเดซี่ กลิ่นมันหอมมาก ๆ เลย แฟรี่พาชั้นมานอนตรงสนามหญ้ากว้าง ๆ ตรงกลางสวนดอกเดซี่ 
" รู้สึกดีจัง "
" ชอบหรอ "
" ใช่ มันทำให้สดชื่นดีจัง "
" ฉันก้อรู้สึกเหมือนเธอเลย "
" แล้ววิ่งแข่ง เราต้องทำอะไรบ้างหรอ "