คว้าหัวใจนายมาเฟีย

           ตอนนี้ฉันก็จะขึ้นปีสองแล้ว ฉันจะเริ่มต้นใหม่อะไรใหม่ๆกับสิ่งใหม่ๆนี้ มหาวิทยาลัยที่ฉันเข้า
เรียนอยู่ชื่อ 'เวลเตอร์ฮิล ยูนิเวอร์ซิตี้' เป็นมหาลัยของพ่อฉันเองแหละ มีชื่อเสียงที่ดังมากจึงมีคนเข้า
มาอยู่เยอะ พ่อฉันเป็นมาเฟียหน่ะ มหาลัยนี้เลยไม่เคร่งครัดเรื่องกฎระเบียบเท่าไหร่ถึงพ่อฉันจะไม่
เคร่งครัดแต่ก็ยังมีแม่ฉันเป็นคนจัดการแทนน มหาลัยนี้จะจัดแบ่งเป็น 3 ตึกใหญ่ ๆตึกแรกจะเป็นตึก
ของเด็กเรียนแบบพวกเด็กหัวกะทิหน้ะ ฉลาดกันเป็นบ้า อ่อลืมไปตึกนี้ชื่อตึก 'อาร์ตฟูล' ตึกที่สอง
สำหรับพวกเรียนกลางๆหน่อย ชื่อตึก มิดเดิล และตึกสุดท้ายสำหรับพวก แบดบอยย
ส่วนมากตึกนี้ผู้ชายจะเยอะกว่าผู้หญิงหน้ะ ตึกที่พวกผู้ชายหน้าตาหล่อแต่นิสัยมาเฟียอยู่กัน พวก
ผู้หญิงก็พอๆกันอะน้ะ แค่กระดิกนิ้วนิดเดียวก็กรี๊ดดดเป็นว่าเล่น ตึกนี้ชื่อตึก คาริสม่า   
         
           แปลกแต่จริง สิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับฉันมันเป็นรักที่กะทันหันไป ~~(เสียงโทรศัพท์ดัง)
อ่อยัยฟ้านี่เองนึกว่าใครที่ไหนโทรมา 'ฟ้า'เป็นเพื่อนสนิท(มากก)ของฉัน เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยม
ต้นไม่สนิทก็ให้รู้กันไปสิ ฮ่าๆๆ
 
"เฮ้ยโซล พรุ่งนี้แกเอาไรไปบ้างว้ะ"
"เอาอะไร ไปไหน" ฉันถามกลับด้วยความงง พรุ่งนี้ไปไหนกัน
"ก็ไปมหาลัยสิยะ แกจะไปไหนหล้ะห้ะ" ยัยฟ้าตะคอกใส่โทรศัพท์ โอ๊ยยหูฉันจะพังเพราะแกเนี่ย
"อ้าวพรุ่งนี้มหาลัยเปิดแล้วหรอ"
"ก็ใช่น้ะสิ โอ๊ยดูสิเพื่อนฉัน เออแล้วแกจะเอาอะไรไปบ้าง"
"ก็เอาไปเหมือนเดิมแหละ ดินสอ ปากกา ยางลบ ไม้บรรทัด แล้วก็แท็บเล็ต"
"โอเคๆๆ งั้นพรุ่งนี้เจอกันน้ะ ตื่นเช้าๆหล้ะ"
 
ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ยัยฟ้ากดตัดสายทันทีทันใด
             พรุ่งนี้แล้วสินะที่จะต้องกลับไปนอนพักหอเหมือนเดิมม -0- ทำไมมันเร็วจังเลยเนี่ยย
งั้นฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนหล่ะเห็นแม่บอกว่าวันนี้จะออกไปกินข้าวนอกบ้านกัน
"คุณหนูคะ คุณหญิงให้มาตามแล้วค่ะ" เสียงป้าชื่นแม่บ้านที่บ้านของฉันเรียก
"ค่าา เดี๋ยวตามไปค่ะ" ฉันส่งเสียงตอบกลับอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งตามลงไปข้างล่างหาคุณแม่อันเป็นที่รัก
"ไปไหนหรอคะ"ฉันถามแม่ด้วนความสงสัย แววตาอ้อนนเหมือนแมวน้อยยย ><
"ไปเซ็นทรัลนะลูกไปแวะทานอาหารหน่อยแล้วก็ไปซื้อของนิดหน่อยหน้ะ"
"อ่อค่ะ"
           ฉันเดินไปกับพ่อกับแม่สักพักแล้วก็เจอยัยฟ้ามากับพ่อและแม่ของยัยนั่นเหมือนกันฉันจึงจะขอพ่อและแม่กลับพร้อมยัยฟ้า แต่ก่อนจะขอ ยัยฟ้าก็วิ่งตรงมาที่ฉันก่อนแล้วก็ชวนฉันกลับด้วยกัน พ่อกับแม่ก็อนุญาติฉันจึงได้ไปเดินเที่ยวกับเพื่อนสนิทของฉันอีกครั้ง ^0^
ตุ๊บบ!!
ระหว่างที่ฉันเดินคุยกับยัยฟ้าอยู่นั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาชนฉันเข้าอย่างจัง ร่างสูงประมาณ180เซน ผมสีดำตัดกับใบหน้าเรียวคม ดวงตามนสีน้ำตาล เป็นใบหน้าอันเพอร์เฟ็กสุดๆเลยอ่ะ >< แต่ถึงหน้าตาจะหล่อยังไงแต่ถ้านิสัยเสียฉันก็ไม่เอาหลอกจะบอกให้ หึหึๆๆ
"นี่เธอเดินยังไงไม่ดูเลยเนี่ยฮ้ะ" ร่างสูงตะโกนใส่ฉัน เหอะๆถ้ารู้ว่านิสัยแบบนี้ฉันไม่ชมหรอกย้ะ คิดว่าหล่อแล้วจะทำอะไรก็ได้รึไงกัน
"นายต่างหากหล้ะเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ"ฉันโต้กลับอย่างรวดเร็ว (มันเป็นนิสัยหน้ะ)
            ระหว่างนั้นยัยฟ้าสะกิดฉันแล้วก็กระซิบบอกฉันว่า"แกนั่นมันประธานตึกคาริสม่านี่"อ่อที่แท้ก็คนใกล้ตัวถึงว่าทำไมหน้าคุ้นๆแหะ
"เธอนี่หน้าตาคุ้นๆนะ" เขาพูดเหมือนจะนึกได้ว่าฉันเป็นใคร
"นายก็ลองมองหน้าฉํนดีๆสิแล้วนายก็จะรู้เองว่าฉันคือใครหึๆๆ" แล้วตานั่นก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันฉันจึงผลักเขาออก "นี่นายจะบ้ารึไง-.-
"ก็เธอบอกให้มองดู ฉันก็มองหน้าเธอไง:)" ตานั่นยิ้มแบบเจ้าเล่ย์เหอะๆคิดว่าหล่อมากรึไง แต่ที่จริงก็หล่อ่ะ "อ๋ออ ฉันนึกออกแล้วว่าเธอเป็นใครโซลกินี่"
"ใช่ เพราะงั้นนายขอโทษฉันมาเดี๋ยวนี้เลยไม่งั้นฉันจะใหพ่อปลดนายออกจากประธานคาริสม่า"
"ไม่ นี่เธอไม่รู้หรอว่าพ่อฉันหน้ะเปนหุ้นส่วนกับมหาลัยเธอหน้ะ"
"........"ฉันเงียบหมอนั่นทำเอาฉันหน้าแตกดังเพล้งเลยอ่ะ
"ฉันไปก่อนนะโซลกิ ^3^"ตานั่นทำหน้ากวนบาทาแล้วก็เดินไปปเลย
"จะไปไหนก็ไปเหอะ ชิ "
               แล้วฉันก็ไปเดิดนเล่นกับเพื่อนฉันต่อไปดูนู่นนี่นั่นชวนคุยยเรื่องต่างเยอะแยะมากมายเหมือนไม่ได้คุยกัน 10 ชาติ จนเวลาก็ปาไป เกือบ 1 ทุ่ม จึงแยกทางกันกลับบ้าน สนุกกันจังวันนี้
"อ้าวนี่ยัยบ๋องยังไม่กลับอีกหรอ"เสียงเดิมๆเหมือนที่ได้ยินวันนี้ดังขึ้น ที่แท้ก็หมอนั่นนี่เอง - -*
"กลับแล้วมั้งย้ะ" ตามนิสัยตอบแแบกวนบาทากลับ
"มานี่สิเดี๋ยวฉันไปส่ง"มาแปลกแฮะ
"นายรู้บ้านฉันรึไงหละ"
"รู้สิ ^_^"
"ไม่ฉันไม่ไปกับนายหลอก"
"ไปเถอะทางเดียวกัน ถือว่าฉันขอโทษเรื่องวันนี้แล้วกัน"
"อืออ ก็ได้ๆ"
            แล้วก็ขึ้นรถของหมอนั่น เป็นไปได้ไงเนี่ยฉันขึ้นรถกับตานี่จริงๆอะน้ะ ทำไมยอมตานี่ง่ายจังหว่า
"ฉันชื่อซีวานนะเวลาเจอหน้ากันจะได้เรียกชื่อถูก" หมอนั่นบอกชื่อฉัน ใครถามนายกันย้ะ
"อือออๆๆ"
"บ้านนายอยู่ไหนหนะ"ฉันเริ่มถามเขาบ้าง
"ตรงข้ามบ้านเธอไงถามมาได้"
"ห้ะ!!!!" ให้ตายเถอะซีวานอยุ่บ้านตรงข้ามฉานนนน!!
"ทำไมหรอออ^^"
"ป่ะ...ป่าวว" เสียงฉันเริ่มสั่นๆ
"อืมม"
"ถึงบ้านฉันและไปแล้วนะ"ทำไมฉันต้องบอกลาหมอนี่ด้วยเนี่ยปกติไม่เคยบอกใครเลนนะ
"พรุ่งนี้เจอกันนะคร้าบบรองประธานมิตเดิล^^"หมอนี่ทำหน้าหวานโปรยเสน่ย์ใส่อีกแล้ว ฉันไม่หลงเสน่ย์นายหรอกน้ะ เหอะๆๆ
"อืมมมม - -*"
            วันนี้เหนื่อยจริงๆเลยขอตัวไปอาบน้ำนอนก่อนหละ หวังว่าพรุ่งนี้จะดีกว่าวันนี้นะ :)