"Yes, I do" ปาฏิหาริย์ครั้งสุดท้าย

     หลังจากลองชุดเสร็จ ทางร้านเวดดิ้งพาเคนอิจิและอริสา ไปดูโบสถ์ที่จะใช้เป็นสถานที่จัดงาน เนื่องจากทางบ้านของเคนอิจินับถือศาสนาคริสต์ นิกายโรมันคาทอลิก พวกเขาจึงตกลงกันว่าจะจัดพิธีวิวาห์แบบคริสต์ แต่ทางบ้านของเคนอิจิไม่ได้เคร่งนัก อริสาจึงไม่ต้องทำพิธีเปลี่ยนศาสนา                

     ในจังหวัดนางาซากิมีโบสถ์ที่สำคัญๆ อยู่สองแห่งคือ โบสถ์คาทอลิกโออุระ และ โบสถ์อุราคามิ ซึ่งทั้งสองแห่งมีประวัติความเป็นมาและความงดงานทางด้านสถาปัตยกรรมไม้แพ้กัน

     “โบสถ์คาทอลิกโออุระ เป็นโบสถ์ที่มีสถาปัตยกรรมแบบกอธิคที่เก่าแก่ที่สุดในญี่ปุ่น สร้างเสร็จเมื่อปี 1865 จากโบสถ์นี้มีทางเดินเชื่อมขึ้นไปยังสวนโกลฟเวอร์ด้วยคะ” พนักงานจากร้านเวดดิ้งอธิบาย ขณะพาเคนอิจิและอริสาเดินชมภายในโบสถ์ หน้าต่างประดับด้วยภาพกระจกหลากสีตัดกับผนังสีครีม และเก้าอี้ไม้โอ๊คสีน้ำตาลเข้มที่เรียงเป็นระเบียบอยู่ระหว่างพรมสีเขียว

     “อริสจังว่ายังไง ชอบไหม” แฟนหนุ่มกล่าวถาม

     “อืม...ก็ชอบนะคะ ดูโรแมนติกมากๆเลย เคนจังหละชอบไหม” เธอหันมาถามคนรักกลับ

     “ถ้าอริสจังชอบ ผมก็ชอบครับ” เขาตอบเสียงเล็กเสียงน้อย ทำเอาอริสาอดยิ้มไม่ได้เขามักตามใจเธอทุกเรื่องเสมอ

     “ไม่ต้องรีบตัดสินใจก็ได้คะ เดี๋ยวเราไปดูโบสถ์อุราคามิกันก่อน มันอยู่ในโปรแกรมวันนี้หน่ะค่ะ” พนักงานแนะนำ ก่อนพาพวกเขาออกเดินทาง

     รถตู้ของร้านเวดดิ้งขับเข้ามาจอดใต้ต้นไม้บริเวณข้างๆ โบสถ์  ทันทีที่ก้าวลงจากรถอริสารู้สึกเหมือนลมเย็นวูบหนึ่งพัดผ่านเธอไป ความรู้สึกแปลกๆ ผุดขึ้นอย่างไม่รู้สาเหตุ

     “อริสจังเป็นอะไรหรือเปล่า” เคนอิจิหันมาถาม หลังจากเห็นแฟนสาวยืนนิ่งอยู่สักพักหนึ่ง

     “อะ...อ๋อ เปล่าคะ ไม่เป็นอะไร” เธอตอบ

     “เชิญทางนี้ค่ะ” พนักงานที่เดินนำหน้าเรียก พร้อมผายมือบอกทาง

     “โบสถ์อุราคามิ หรือโบสถ์เซนต์แมรี มีสถาปัตยกรรมแบบโรมาเนสก์ เป็นโบสถ์โรมันคาทอลิคที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นคะ สร้างเสร็จครั้งแรกในปีค.ศ.1925 แต่ช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อประมาณหกสิบกว่าปีที่แล้ว พังทลายลงหมด เพราะอยู่ห่างจากจุดที่ระเบิดปรมาณูตกลงไม่กี่สิบเมตร ทำให้กำแพงโบสถ์พังพินาศ กระจกสีแตกละเอียด แท่นบูชาและระฆังก็ถูกไฟหลอมจนละลาย หลังปัจจุบันนี้สร้างขึ้นใหม่เมื่อปี ค.ศ.1959 คะ ห่างจากสวนสันติภาพไปแค่ 400เมตร” พนักงานเล่าประวัติขณะพาคู่รักเดินผ่านเข้าประตูโค้งใหญ่ สีขาว ศิลปะแบบโรมัน พรมสีแดงทอดยาวจากหน้าประตูสู่แท่นพิธีเบื้องหน้า

     “นี่คืออะไรหรอกคะ” อริสาเอ่ยถามพนักงาน เมื่อเห็นรูปสลักผู้หญิงดวงตาเป็นหลุมดำ แก้มขวามีรอยไหม้เกรียม และบนในหน้ามีรอยแยกที่ดูราวกับน้ำตากำลังไหลลงอาบแก้ม

     “อ๋อ นี่คือส่วนศีรษะของรูปสลักพระแม่มารี ซึ่งทำจากไม้แต่รอดจากการทิ้งระเบิดครั้งนั้นได้อย่างปาฏิหาริย์ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่ารูปสลักมาดอนน่าคะ” พนักงานอธิบาย อริสาพยักหน้าหงึกๆ...ที่นี่น่ากลัวยังไงชอบกล...เธอคิด

     “เคนจัง เดินดูไปก่อนนะ อยู่ในนี้ฉันรู้สึกหายใจค่อยออก ขอตัวออกไปรอข้างนอกนะคะ” เธอหันไปบอกกับแฟนหนุ่ม

     “ครับที่รัก” พูดแล้วก็คลายมือที่กุมคนรักไว้

     อริสาออกมาจากโบสถ์ได้ก็สูดอากาศเข้าลึกๆ ก่อนผ่อนลมหายใจออกมาอย่างแรง

     “เธอน่ะ กำลังจะแต่งงานสิ ใช่ไหม” เสียงที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้น อริสามองหาต้นเสียง พบชายแก่แปลกหน้าแต่งกายคล้ายนักบวชยืนเหม่อมองท้องฟ้า อยู่เบื้องหลัง

     “เอ่อ...คุณพูดกับฉันหรอค่ะ” เธอถามหลังจากหันซ้ายหันขวาไม่เห็นใครอยู่บริเวณนั้น ชายแก่ไม่พูดแต่พยักหน้าตอบ

     “ใช่ค่ะกำลังจะแต่งงานช่วงกลางเดือน วันนี้มาดูโบสถ์สำหรับจัดพิธีหน่ะคะ” อริสาตอบ เธอคิดว่าเขาคงเป็นบาทหลวง

     “เธอเชื่อเรื่องเนื้อคู่ไหม” เขาถามเสียงเรียบ

     “คุณพ่อรับดูดวงหรอคะ” อริสาถามอย่างซื่อๆ

     “หึหึหึ...เธออยากดูไหมหละ” เขาถามต่อ เธอกำลังจะปฏิเสธ ชายแก่คนนั้นก็พูดสวนขึ้นมา

     “คนรักของเธอ...ไม่ใช่คนที่เกิดมาเพื่อเธอหรอกนะ หรือจะพูดให้ถูกก็คือเธอไม่ได้เกิดมาเพื่อเขา ถึงยังไงก็ไม่มีทางได้ครองรักกัน... เนื้อคู่ของเธอน่ะ...เขายังวนเวียนอยู่ในภพภูมิของคนตาย” สิ้นสุดประโยค อริสาถึงกับอึ้งพูดไม่ออกเธอก้าวเท้าถอยอย่างไม่ทันระวัง หลังจึงชนเข้ากับแผ่นอกกว้าง

     “อริสจัง เป็นอะไรหรือเปล่า” เคนอิจิถามอย่างเป็นห่วง มือสองข้างประคองไหล่แฟนสาวไว้

     “เอ่อ..ไม่เป็นไรคะ เคนจังดูเสร็จแล้วหรอ” เธอหันกลับมาถาม

     “ครับ อริสจังคุยกับใครอยู่หรอ”

     “กับ....” อริสาหันกลับมาก็พบว่าชายแก่แปลกหน้าคนนั้นหายไปแล้ว คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความฉงน

     “ว่ายังไงคะ ทั้งสองท่านตัดสินใจได้หรือยังว่าจะเลือกโบสถ์ไหน” พนักงานร้านเวดดิ้งเดินตามออกมาที่หลังถามแทรกขึ้น

     “เอ่อ อริสจัง ว่ายังไงครับ” เคนอิจิถาม เขาสังเกตอาการแปลกๆ ของคนรักได้อย่างชัดเจน

     “ฉันว่า...ฉันเลือกโบสถ์แรกดีกว่าค่ะ ใกล้โรงแรมที่พักอยู่มากกว่า” เธอตอบ ที่เลือกเช่นนั้นก็เพราะรู้สึกว่าโบสถ์นี้มีอะไรแปลกๆ

     “ครับ ถ้าอย่างนั้นก็ผมก็เลือกโบสถ์แรก”  แฟนหนุ่มเห็นด้วย พนักงานได้ยินดังนั้นก็พยักหน้ารับพร้อมบันทึกข้อมูลลงแท็บเล็ต ก่อนจะพากันเดินทางกลับ อริสานั่งใจลอยตลอดทางเคนอิจิที่นั่งข้างๆ เหลียวมองอย่างเป็นห่วง เขาจับมือเธอมาลูบเบาๆ อริสาหันมายิ้มให้แล้วซบลงบนแผ่นอกกว้างที่คุ้นเคย...ชายแก่คนนั้นเป็นใครกัน พูดจาประหลาดๆ แบบนั้น เขาต้องการอะไรนะ!?...