บทรักชีวิตอมตะ

               ผม! อยู่ในโลกใบนี้มาหลายปีมีบ้านหลังใหญ่อยู่ท่ามกลางภูเขาล้อมรอบสถานะอากาศ
 
ฝนตกชุมเกือบจะตลอดเวลา ผมอยู่คนเดียวภายในบ้านหลังนี้ต้นตระกูลผมสร้างขึ้นเมื่อ 800 ปีก่อน
 
ผมมีชีวิตประจำวันที่เรียบง่าย และจะซ้ำๆกันอยู่ทุกวัน ผมไม่ชอบแสงแดดเอาซะเลย เพราะมันจะ
 
ทำให้ผมเหมือนตัวประหลาด เวลาโดนแสงแดดนั้นตะกอนผลึกที่อยู่ในตัวผมจะเปล่งประกายขึ้น บาง
 
คนมองว่าสวยงาม แต่ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดเพราะมนุษย์นั้นเขาไม่มีกัน!
 
..................................................................................................................
 
               สวัสดีจร้า! ฉันชื่อว่าจีนเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลเก่าแก่ที่สุดของเมืองนี้คุณย่ทวด
 
ของฉันมียศเป็นถึงคุณหญิง สถานะทางบ้านฉันมีอันจะกินเพราะว่าแม่กับพ่อทำบริษัทเกี่ยวกับการ
 
ส่งออก ฉันอายุ 20 ปีกำลังโตเป็นสาวสวย!
 
            " จีนมาช่วยแม่จัดห้องเก็บของหน่อยย " เสียงแม่ของฉันตะโกนขึ้นมาจากห้องใต้หลังคา
 
             "ค่ะ แม่ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ!"  พูดจบฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปยังห้องใต้หลังคาที่มีแม่อยู่ข้างใน
 
นั้น ห้องนี้สร้างขึ้นครั้งแรกปีไหนไม่รู้ แต่เก่ามาก ภายในห้องเต็มไปด้วยหยักไหย่เต็มไปหมดของที่
 
อยู่ในห้องส่วนมากจะเป็นกล่องกระดาษ และหนังสือที่ไม่ใช้แล้ว
 
              "จะให้จีนทำอะไรค่ะ"
 
            "อ้อ ลูก ช่วยแม่ขนหนังสือลงไปขายหน่อยสิมันอยู่นานแล้วไม่ได้ใช้แม่ก็เลยจะเอาขาย"
 
              "หมดนี่เลยหรือค่ะ"
 
               " ใช่จ่ะ"  พอสิ้นคำพูดจากแม่ฉันก็ใช้มือทั้งสองยกกล่องกระดาษกล่องเล็กใบหนึ่งขึ้น
 
มันไม่หนักเท่าไหร่นะ แต่ฝุ่นนี่สิ ฉันรับไม่ได้เหลือเกิน ฮะฮั๊ดซิ่ววว!!! ฉันจามครั้งแล้วครั้งเล่าอยู่
 
ภายในห้องนั้นในขณะที่จะเดินลงบันได หนังสือเล่มหนึ่งได้ล่วงลงมาตรงเท้าฉัน จะว่ากล่องขาดก็
 
ไม่ใช่ หนังสือเล่มนั้นปกทำด้วยหนังสีน้ำตาลอ่อน ขนาดไม่ใหญ่มาก มีสันปกสีน้ำตาลเข้ม 
 
ข้างหน้าปกเขียนคำว่า " ไดอารี่ของเจ้าชายฟิลิบป์ ไรท์ "