บทรักชีวิตอมตะ

               ผม! อยู่ในโลกใบนี้มาหลายปีมีบ้านหลังใหญ่อยู่ท่ามกลางภูเขาล้อมรอบสถานะอากาศ

ฝนตกชุมเกือบจะตลอดเวลา ผมอยู่คนเดียวภายในบ้านหลังนี้ต้นตระกูลผมสร้างขึ้นเมื่อ 800 ปีก่อน

ผมมีชีวิตประจำวันที่เรียบง่าย และจะซ้ำๆกันอยู่ทุกวัน ผมไม่ชอบแสงแดดเอาซะเลย เพราะมันจะ

ทำให้ผมเหมือนตัวประหลาด เวลาโดนแสงแดดนั้นตะกอนผลึกที่อยู่ในตัวผมจะเปล่งประกายขึ้น บาง

คนมองว่าสวยงาม แต่ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดเพราะมนุษย์นั้นเขาไม่มีกัน!

..................................................................................................................

               สวัสดีจร้า! ฉันชื่อว่าจีนเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลเก่าแก่ที่สุดของเมืองนี้คุณย่ทวด

ของฉันมียศเป็นถึงคุณหญิง สถานะทางบ้านฉันมีอันจะกินเพราะว่าแม่กับพ่อทำบริษัทเกี่ยวกับการ

ส่งออก ฉันอายุ 20 ปีกำลังโตเป็นสาวสวย!

            " จีนมาช่วยแม่จัดห้องเก็บของหน่อยย " เสียงแม่ของฉันตะโกนขึ้นมาจากห้องใต้หลังคา

             "ค่ะ แม่ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ!"  พูดจบฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปยังห้องใต้หลังคาที่มีแม่อยู่ข้างใน

นั้น ห้องนี้สร้างขึ้นครั้งแรกปีไหนไม่รู้ แต่เก่ามาก ภายในห้องเต็มไปด้วยหยักไหย่เต็มไปหมดของที่

อยู่ในห้องส่วนมากจะเป็นกล่องกระดาษ และหนังสือที่ไม่ใช้แล้ว

              "จะให้จีนทำอะไรค่ะ"

            "อ้อ ลูก ช่วยแม่ขนหนังสือลงไปขายหน่อยสิมันอยู่นานแล้วไม่ได้ใช้แม่ก็เลยจะเอาขาย"

              "หมดนี่เลยหรือค่ะ"

               " ใช่จ่ะ"  พอสิ้นคำพูดจากแม่ฉันก็ใช้มือทั้งสองยกกล่องกระดาษกล่องเล็กใบหนึ่งขึ้น

มันไม่หนักเท่าไหร่นะ แต่ฝุ่นนี่สิ ฉันรับไม่ได้เหลือเกิน ฮะฮั๊ดซิ่ววว!!! ฉันจามครั้งแล้วครั้งเล่าอยู่

ภายในห้องนั้นในขณะที่จะเดินลงบันได หนังสือเล่มหนึ่งได้ล่วงลงมาตรงเท้าฉัน จะว่ากล่องขาดก็

ไม่ใช่ หนังสือเล่มนั้นปกทำด้วยหนังสีน้ำตาลอ่อน ขนาดไม่ใหญ่มาก มีสันปกสีน้ำตาลเข้ม 

ข้างหน้าปกเขียนคำว่า " ไดอารี่ของเจ้าชายฟิลิบป์ ไรท์ "