ให้ตายยังไงก็รักเธอ love forever

     เช้าวันหนึ่ง
"เฮ้ๆ ตื่นได้แล้วน่ายัยบ๊อง!" เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นข้างๆหูชั้น เสียงคุ้นๆแฮะ - - ใครกันล่ะเนี่ย
"เฮ้! นี่เธอ จะไม่ตื่นจริงๆรึไงฮะ วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะจะบอกให้ ตื่นเซ่ยัยบ๊อง"
"ฮ้าววววววว~~~ตื่นแล้วน่า แล้วนายเป็นใครกันล่ะเนี่ย"
ชั้นงัวเงียตื่นขึ้นมาพร้อมกับถามผู้ชายคนนั้นทั้งๆที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดู
"เธอเป็นโรคความจำเสื่อมรึไงยัยรัน!" คนที่จะพูดแบบนี้มีแต่...ชินอิจินี่! 0_0
"ชะ...ชินอิจิ!!!"
"ก็ใช่น่ะสิ เธอคิดว่าฉันเป็นลุงโมริรึไงกัน เห็นอย่างนี้ชั้นก็หล่อกว่านะ"
"หลงตัวเองซะจริง พ่อคุณ"
"ไปๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว สายแล้วเนี่ย" ชินอิจิพูดพร้อมผลักหลังชั้นให้เข้าไปในห้องน้ำ -///-
     10 นาทีผ่านไป
ขณะเดินไปโรงเรียนด้วยกัน 
"นี่ๆ โฮล์ม น่ะไขคดีเก่งสุดๆเลยนะ แล้วชั้นก็อยากเป็นนักสืบที่ดังระดับโลกเหมือนโฮล์มเลยนะ
มันสุดยอดจริงๆ ><"
"นั่นมันก็แค่นิยายไม่ใช่เหรอยะ"
"ฉันน่ะ ยอดนักสืบแห่งปีเฮย์เซย์ เลยนะ"
"จ้าๆ พ่อยอดนักสืบ!"
     หน้าโรงเรียน
"นี่อย่าเดินเร็วสิ  นี่ รอด้วยสิ เฮ้ ระวัง!!!!!!!!!!"
"กรี๊ดดดด!!!!!!!!!!" [เอามือปิดหู]
     ฟิ้วววววว~~~~ ผลัก [ลูกบอลลอยมา]
"เกือบไปแล้วมั้ยล่ะยัยนี่"
"ขอบคุณนะ"
"อือ"
"ชั้นเข้าห้องก่อนนะ"
"ฝากกระเป๋าด้วยสิ รัน"
"จะไปไหนหน่ะ ชินอิจิ"
"ไปเตะฟุตบอลเฉยๆน่าไม่ต้องเป็นห่วง"
"จ่ะ"
     พักเที่ยง..........
"ชินอิจิไปไหนล่ะเนี่ย???"
"เป็นห่วงกันดีจังน้า รันกับหมอนั่นเนี่ย"
"โซโนโกะ เนี่ยล่ะก็"
"เอ.....ว่าแต่ว่าน่ะ พรุ่งนี้มีเด็กใหม่นี่เห็นว่าย้ายมาจากโอซาก้าใช่มั้ย"
"ไม่รู้สิ"
"โทรหาสิ ชินอิจิน่ะ"
"เอ๋ ทำไมล่ะ??"
"ช่างมันเถอะนะ"
"จ่ะ"
          เลิกเรียน
"เดี๋ยวชั้นมานะ" 
"จะไปไหนน่ะ ชินอิจิ"
"ชั้นกลับมาแน่สัญญา"
เขาพูดพร้อมจับมือชั้น 
"ชั้นจะไม่ทิ้งเธอ ชั้นจะอยู่กับเธอตลอดไป สัญญา"
เขากอดชั้นแล้วก็วิ่งหายเข้าไปในซอกตึกความรู้สึกแบบนี้มัน.....เหมือนจะไม่ได้เจอชินอิจิอีกเลย