Never forget กาลครั้งหนึ่ง...เรารักกัน

ขณะก้าวลงจากรถทัวร์

จึ้ดด ~ 

โอ้ยยย! ฉันเอามือบีบคลึงต้นคอ ปวดชะมัดวุ้ยย! ดันนอนคอพับตลอดทางเลย ไอ่คนข้างๆก็ไม่ยอมให้พิง ใจร้ายชะมัด T^T (ไรท์:เขารู้จักมรึงหรอ?)

"ยัยซองง ทางนี้" อ้าวนั่น! เทพบุตรสุดหล่อร่างสูงในชุดสบายเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ แต่ที่เด่นคือผมสีดำขลับม่วงซอยสั้นนั่นเห็นมาแต่ไกล (เอิ่ม ทำไฮไลท์มาใหม่สินะ - -) กำลังโบกไม้โบกมือเรียกฉันนอยู่ตรงโซนที่นั่งรอ

"พี่เอ~ คิดถึงจางงง กอดหน่อยย >w<" ฉันวิ่งพร้อมหอบบรรดากระเป๋าเดินทางไปกอดพี่เอแคร์ด้วยความคิดถึง ก็แหม ไม่เจอกันตั้งเกือบปี อยู่มหาลัยเรียนหนักงานก็เยอะ ฉันเข้าใจ ไม่แปลกที่ไม่ค่อยมีเวลากลับบ้าน

"เฮ้ๆๆ 0.0 ดูซิเนี่ยผ่านไปตั้งนานความสูงยังไม่เพิ่มขึ้นเลย พี่บอกแล้วใช่มั้ยให้ออกกำลังกายซะบ้าง -0-" พี่เอแคร์ก้มหน้าพูดกับฉันที่กำลังกอดเอว แหม อย่ามายุ่งกับความสูงฉันน้า ฉันแค่ตัวเล็ก

"โอ้ยยย! ไม่ต้องเลยยย ใครกันแน่ สูงเอาๆ สูงจนคนรอบข้างเตี้ยหมดหดหายเป็นตอไม้เล่าา สูงไม่บันยะบันยัง ลำบากคนอื่นต้องเงยหน้าคุยด้วย ชิ -3-" ฉันทำหน้างอลๆ ใช่ อย่างที่พูดไปแหละ ตอนนี้ฉันแทบเงยหน้าเกือบ90องศาเพื่อมองหน้าพี่ชัดๆด้วยซ้ำ จำได้ว่าล่าสุดพี่เอแคร์สูง187 ตอนนี้น่ะหรอ 190กว่าละมั้ง =w=

"โอ๋ๆ จ้ะๆ ยอมละคร้าบท่านน้อง ...ป่ะ ไปดูโรงเรียนใหม่กันเถอะ พี่เอารถมารับ จอดไว้ลานจอดรถใกล้ๆนี่อ่ะ" จากนั้นฉันกับพี่เอแคร์ก็เดินไปขึ้นรถด้วยกัน ระหว่างทางไปโรงเรียน ฉันตื่นเต้นชะมัด ทั้งเส้นทางที่รู้สึกคุ้นแปลกๆ ถามพี่เอแคร์ก็ไม่ยอมตอบ บอกแต่รอดูเอา - -

"ถึงละ เซอร์พร้ายย !! ^0^" ทันทีที่รถจอดหน้าประตู หัวฉันพลันตื้อขึ้นมาจนแทบลมจับ

"........o[]O"

เฮ้ยยยย ทะ....ที่นี่มัน  !?

ผู้ใดฝันเห็นงูรัด หรืองูไล่ ทำนายว่าคนโสดจะเจอะเจอคนรักคู่ครอง ฟันธง....!

วันนี้ผมรู้สึกแปลกๆ...ตั้งแต่ฝันเห็นงูเมื่อคืนแล้ว ร้อยวันพันปีไม่เคยฝันปัญญาอ่อนขนาดนี้ -0- ก่อนมาโรงเรียนเลยลองเสิร์ชพี่เกิ้ลดู ทุกเว็ปบอกตรงกันว่าเป็นเรื่องโชคลางด้านความรัก เหอะๆๆ ไร้สาระสิ้นดี

"ไมเนอร์ๆๆ" ขณะที่ผมนั่งเหม่อคิดเรื่องความฝันเมื่อคืน ไอ่แซ็กสกิดเรียกจากโต๊ะข้างขวา

"ไรวะ ?"

"การบ้านเสร็จป่ะ?  ลอกหน่อยกูลืมทำ"

"อ่าวเชี่ยละไง ! มีด้วยหรอ =[]= ว๊าก ไอ่แบงค์กูลอกหน่อย" ผมรีบหยิบสมุดแบงค์ที่นั่งข้างซ้ายผมมาดูทันที เมื่อคืนมัวแต่คุยสไกท์กับน้องคิตตี้,น้องส้ม,น้อง... เอ่อช่างเหอะ เอาเป็นว่าลืมเรื่องพวกนี้เลย -_- 

ตอนนี้ผมกับไอ้แซ็กเลยสามัคคีกันลอกโดยตรงกลางคือสมุดไอ้แบงค์

"ตลอดล่ะพวกมึง" ไอ้แบงค์ทำหน้าเอือม

"เฮ้ย จารย์มาแล้วนะเว้ย" เพื่อนคนหนึ่งห้องตะโกนขึ้น

ทั้งห้องจากที่เจี๊ยวจ๊าว พอได้ยินคำนี้คือเงียบกริบ.. . เออมันเรื่องปกติ

ส่วนผมกับไอ้แซ็กเก็บทุกอย่างลงใต้โต๊ะ แล้วปั้นทำหน้าเรียบร้อย

"นักเรียนทุกคนทำคนความเคารพ" หัวหน้าออกคำสั่งทันทีที่เห็นอาจารย์สาวมาดเนี้ยบแว่นหนาเตอะก้าวขาผ่านประตูห้อง 

"สวัสดีครับ/ค่ะ อาจารย์ลัดดา" ทุกคนไหว้ 

"อ่า วางบนโต๊ะนี้เลยจ้ะ" เสียงอาจารย์ลัดดาดังพึมพัมเหมือนกำลังคุยอยู่กับใคร

เมื่อทุกคนเงยหน้าจึงพบว่ามีเด็กผู้หญิงใส่เครื่องแบบนักเรียนแบบตน แต่ไม่เคยคุ้นหน้ามาก่อน กำลังถือเอกสารประกอบการเรียนปึกใหญ่วางลงบนโต๊ะหน้าห้อง

"สวัสดีจ้ะ นักเรียนทุกคน วันนี้ห้องเราจะมีเพื่อนใหม่มาเพิ่มนะ ไหนเธอแนะนำตัวหน่อยซิ" 

"ค่ะ ชื่อ'ฤทัยรัตน์ สหกุล'นะคะ ชื่อเล่น'ครัวซอง' ย้ายมาจากนครราชสีมา ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ" พูดจบเธอก็โค้งนิดๆพอเป็นมารยาท ซึ่งมีสายตาพวกผู้ชายทั้งห้องมองจ้องกันตาเป็นมัน

"หูยยย น่ารักว่ะ ! พวกมึงว่ามั้ย" ไอ้แซ็กหันมากระซิบเบาๆทางผมกับไอ้แบงค์ 

"เออๆๆ น่ารักจิงๆ ชื่อก็น่ากินด้วย หื้มมม" ไอ้แบงค์ทำหน้าเคลิ้ม 

"อืม น่ารักมั้ง" ผมตอบส่งๆ เพราะตอนนี้กำลังเร่งมือลอกการบ้านที่แอบไว้ใต้โต๊ะ หน้าตาก็...โอเคน่ารักน่ะใช่ แต่มากกว่านี้ผมเจอมาเยอะละ ไอ้แซ็กก็เหมือนกันแต่มันน่ะเจ้าชู้เหล่สาวไปทั่ว เจอใครน่ารักเข้าหน่อยก็ชอบหมด ไอ้แบงค์ก็พอกัน แต่ไอ้นี่มันเด็กเรียนไปหน่อย และยัง'หื่น'อีกด้วย -.-

"อ๊ะ ตรงนั้นว่างพอดีเลย เธอนั่งตรงนั้นแล้วกัน" อาจารย์ลัดดาชี้มาทางโต๊ะว่างตัวนึงข้างหน้าพวกเราที่มียัยแพทกับยัยแตงโมนั่งแล้วสองโต๊ะ(แถวนึงมีสามโต๊ะ)

"ค่ะ" ดูเธอเดินตัวเกร็งนิดๆเนื่องจากคนมองเยอะ (ยกเว้นผมแค่ปรายตามองนิดๆ) เธอวางกระเป๋าและค่อยๆนั่งลง

พักเที่ยง

"ฉันชื่อแพท ส่วนยัยนี่แตงโม ยินดีที่ได้รู้จักนะครัวซอง" ผู้หญิงที่นั่งแถวเดียวกับฉันคนหนึ่งพูดแนะนำตัวขึ้นมา

"เรียกฉันแตงเฉยๆก็ได้" แตงโมเสริม

"จร้า แหะๆ ยินดีที่ได้รู้จักน้า ^^" 

"ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย ?" 

"ไปสิ ไปๆๆ" ฉันไม่รอช้า ได้เพื่อนใหม่ทั้งทีขอตามติดหน่อยเหอะ ><

"โห เธอนี่กินเก่งใช่เล่นเลยนะ =[]=" แตงโมหันมามองฉันที่ตอนนี้ยัดข้าวกับไก่ทอดเต็มปาก

"แหม แค่หิวนิดหน่อยเอง งั่มๆๆๆ =w=" เคี้ยวไปตอบไป 

"เออนี่ ว่าแต่ทำไมเธอถึงย้ายมากลางเทอมล่ะ มีไรหรือเปล่า 'w' " แพทเขี่ยข้าวในจานเล่น พลางถาม

"อ๋ออ ไม่มีไรหรอก แค่แม่อยากให้มาอ่ะ เห็นว่าโรงเรียนนี่ดีกว่ามั้ง" 

"ฮ่าๆๆ งั้นหรอ เธอไม่รู้อะไร ที่นี่กดเกรดเป็นบ้า จารย์แต่ละคนก็ไม่ค่อยปกติ ยกเว้นจารย์ลัดดาคนเดียวแหละที่ดูเป็นผู้เป็นคนสุด" 

"งั้นหรอ..= =;" ฉันหน้าเครียดขึ้นมาทันตา คืออยู่โรงเรียนเก่าได้เกรด4มาตลอด ถ้ามาอยู่นี่แล้วลดฉันคงประสาทตายแน่ๆ

"ไม่เอาน่า อย่าเพิ่งคิดมาก -0- เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า เธอเห็นกลุ่มผู้ชายที่นั่งหลังเรามั้ย ><"

"อ่อ เห็นแวบๆอ่ะ ก็หล่อดี" ฉันตอบไปตามที่คิด ตอนนั้นเดินมานั่งที่เห็นผู้ชายผมสีทองคนนึงกำลังจ้องฉัน ถัดมาเป็นคนผมสีดำหน้าตาดูคมๆก้มหน้าเขียนไรไม่รู้ใต้โต๊ะ อีกคนผมสีน้ำตาลใส่แว่นเชิงจะดูเรียบร้อยสุด

"ใช่มั้ยๆๆ สามคนนั้นน่ะเป็นซุปเปอร์แฮนซัมประจำโรงเรียนเลยนะ แซ็กโซโฟน นักกีฬาบาสสุดฮอต ไมเนอร์ หน้าตาที่เทพบุตรยอมศิโลราบ แบงค์ สมองของเขามีไอคิว150สอบได้ที่1ตลอดเลย"