บทรักของอาลีฟ

Teen mom
          หุหุวันนี้ฉันต้องมีเพื่อนให้ได้!หลังจากคิดมาทั้งคืนว่าการมีเพื่อนต้องปรับตัวให้เข้ากับพวกเขาเหล่านั้นให้ได้ก่อนฉันเลยทำตัวเป็นเด็กเลววันนี้เมื่อคืนฟอกสีผมจนสีครีมแล้วก็ทำสีแว๊กซ์สีชมพูพาสเทล เอาชอล์กสีม่วงมาระบายปลายผมใส่ต่างหูสีดำข้างซ้ายกรีดอายไลน์เนอร์บางๆแต่งกายผิดระเบียบและยังมีเด็ก1ขวบเกาะขามาด้วย==! 
         "ครืดดด"วันนี้ฉันมาสายนิดหน่อยเดินเข้ามาคนก็มองเต็มละโดยเฉพาะเด็กที่เกาะขาฉันมาเนี่ย==!แถมฉันยังต้องถือกระเป๋าผ้าอ้อมนมขวดอีกทุกสายตาในห้องที่เคยสนใจใครมองมาทางฉันแบบงงว่าฉันคือใครแล้วฉันก็เดินไปนั่งข้างแซคทั่น
         "ริตาห้ามดื้อนะ"ฉันบอกริตาแล้วยกมานั่งตัก
         "ฮิ้ววว ยัยเด็กใหม่วันนี้ถึงกับพกลูกมาเลยหรอ แล้วสีหัวนั่นอะไร?"ตาหัวน้ำตาลถาม
         "ขอโทษนะชื่อนายฉันยังจำไม่ได้เลยทำไมฉันต้องตอบนาย"
         "ฉันชื่อ จิน จำไว้ด้วยนะteen mom " ทั้งวันคนเอาแต่ล้อฉันและเรียกฉันว่า teen mom เหอะ!
         "แปะๆๆๆ เย้ อ๊าย! >.<พ่อมา ..พ่อมา!"แล้วจู่ๆริตาก็ลุกยืนบนโต๊ะตบมือแปะๆคนทั้งห้องหันมามองแล้วริตาชี้ไปยังประตูห้อง
         "นี่ริตา พ่อเราอยู่ทะ....ที่"
         "ครืดด" แล้วก็มีผู้ชายตัวสูงโปร่ง หน้ามีเคราบางๆ ดูแลดุดันตายละริตา!ผู้ชายคนนั้นหันมามองริตาที่ยืนชี้เขาแล้วเรียกพ่อ
         "พ่อออ><" ฉันรีบวิ่งไปขอโทษ
        "อะ เอ่อ ขอโทษนะคะอาจารย์ ขอโทษค่ะคือเด็กไม่รู้เรื่อง"ฉันก้มหัวขอโทษอาจารย์ที่ริตาชี้ว่าเป็นพ่อ
         "ฮ่าๆๆๆ"
         "ก๊ากกกๆๆๆๆ"
         "โอยฮาท้องแตก เด็กก็ฮาละแม่เด็กยังฮากว่า"
         "ตายจริงวันนี้ยัยนั่นทำแต่เรื่องแปลกใจนะ5555" เสียงผู้คนทั้งห้องฮากันดังสนั่นแถมยังซุบซิบนินทา ==
         "ฮึ!"แล้วอาจารย์ก็เดินผ่านไปนั่งหลังห้อง....หลังห้องกับพวกหัวทอง? เฮ้ยยยยO.Oหรือว่าหมอนั่นเป็นนักเรียนวะ ตายละฉัน เบ๊อะอีกละ
        "เห้ยฮีโร่แกโดนยัยนั่นว่าหน้าแกแก่รึเปล่าวะ5555" นายจินแซว อ้อที่แท้นายเครานั่นชื่อฮีโร่
        "หึ ซื่อบื้อ.."นายแซคทั่นพูดลอยๆ 
         "ริตาอย่าชี้มั่วสิจ้ะ"ฉันบอกริตา
         "โอเค แม่!" ริตาทำยิ้มแล้วพูด บอกกี่ที่ห้ามเรียกแม่
         "ฉันไม่ใช่แม่เธอนะ เรียกน้าสิริตา=3="
         "แม่ ..นี่แม่ ใช่ ..ม้ายยย.. ลุง" ริตาหันไปชี้แซคทั่นว่าลุง5555><
         "ลุง หรอ คิคิ"ฉันหัวเราะตาแซคทั่น
          "นี่เธอสอนลูกดีๆสิเรียกคนนั้นคนนี้มั่วไปหมด"
          "เด็กน่ะไร้เดียงสานะ ใช่ไหมริตา ลุงดุจังเลยยริตาอย่าร้องไห้นะ-3-"ฉันจับหน้าริตาพลางบอกแบบเย้ยนายแซคทั่น
          "ริตาเรามาเปลี่ยนผ้าอ้อมกันดีกว่า><"ฉันวางริตาบนโต๊ะเรียนแล้วก้มหยิบผ้าอ้อมอันใหม่
          "เธอจะทำอะไรน่ะ นี่มันเลยมาโต๊ะฉัน"
          "เด็กไม่ได้ตัวเท่ามดนะเลยนิดหน่อยเองน้ำใจอ่ะมีไหม"ตาขวางเชียว-3-
          "แงๆๆๆๆๆ T_T แงๆๆๆ" 
          "OoO ริตาเป็นอะไรร้องลั่นห้องเลย เพราะนายนั่นแหละเสียงดัง!"ฉันหันไปบ่นแซคทั่นคนทั้งห้องก็มองเต็มรวมไปถึงอาจารย์ อาจารย์ก็ดันไม่สนใจเหมือนไม่อยากสอนห้องนี้
          "พะ..พ่อ แงๆๆๆ พ่อๆๆๆๆๆ" พ่อหรอ อยากเจอพ่อหรอ
          "อยากเจอพ่อหรอริตา?"
          "เธอก็โทรเรียกแฟนเธอมาสิ!"แซคทั่นพูด
          "ฉันไม่มี!"
          "?!!!" คนทั้งห้องหันมามองที่ฉันคนเดียวแล้ว
          "หย่ากันหรอ? โดนทิ้งสินะ หึ"แซคทั่นถาม
         "แงๆๆๆๆๆ Y_Y " ริตาร้องใหญ่เลยทำไงดีหน้าแดงไปหมด
         "นาย!ช่วยหน่อยสิ"ฉันเดินไปหานายฮีโร่ที่ริตาเรียกว่าพ่อ
         "เธอจะให้เพื่อนฉันทำอะไรน่ะ ?!"นายจินถาม
         "ช่วยทำให้เด็กหยุดร้องไง นายก็เห็นว่าริตาเรียกนายนี่ว่าพ่อดังนั้นคนที่ทำให้ริตาหยุดร้องได้มีแต่นาย!"ฉันชี้ไปที่ฮีโร่เขาทำหน้าเรียบเฉยและมองทางฉัน
        " แงๆๆๆๆๆ"ฉันเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ริตาเสร็จแต่ยังร้องไห้ไม่หยุดเลยริตากำลังร้องไห้หยุดตรงหน้าเขา
         "รับไปสิ"ฉันยื่นริตาให้เขาริตาเกาะเขาแน่นมาก
         "เด็กนี่ทำไมกวนจัง!"ฮีโร่สบถออกมาแต่ ริตากลับเงียบและกอดเขาไว้ไม่ปล่อย==พอพักเที่ยงฉันก็รับริตาคืนและนั่งกินข้าวคนเดียวเช่นเคยไม่สิมีริตามาเพิ่มแต่ก็ไม่มีเพื่อนอยู่ดีT_T
         "หวังว่าอีกไม่นานแม่เธอจะกลับมานะริตาT_T"ตกเย็นหลังเลิกเรียนฉันก็ทำหน้าที่ตามเดิมไปจ่ายตลาดแล้วก็กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าฉันล้างรถลัมโบกินี่คันออกใหม่ล่าสุด ของฉันข้างสนามรอลูกค้า วันนี้ริตาหลับปุ๋ยเลยฉันทิ้งริตาไว้ในด้านในเคาท์เตอร์
         "2ชั่วโมง"เสียงลูกค้ามาแล้ว
         "อ้าว ...นายเองหรอ"นายฮีโร่กับเพื่อนๆแล้วก็มีคนน่าตาโหดๆมาอีก4คน
         "อ้าววว ยัย teen mom ล้างรถใครน่ะลัมโบกินี่ออกใหม่นี่OoO"นายพอลถาม
         "โอเคสองชั่วโมงนะ ...ฉันคงไม่ล้างรถให้คนอื่นหรอกย่ะนอกจากรถตัวเอง!"
         "จริงดิ!!! ฉันขอลูบหน่อยนะ+o+"นายจินทำตาวาว
         "เชิญแต่นายต้องให้tipฉันนะ :P"ฉันเดินไปดูริตายังคงหลับเหมือนเดิมฉันเปิดพัดลมพัดให้
ริตาแล้วเดินไปเช็ดรถ
         "นี่เธอหลังเลิกงานเธอไปปต่อกับเราได้ไหม?"เสียงลูกค้าจากอีกสนามมาเกาะตาข่ายถามฉัน
         "ขอโทษนะคะพอดีตองดูแลหลาน"
         "ยากอะไรก็ทิ้งไว้นี่แหละ" โห !เห็นแก่ตัว ฉันเกลียดมากเริ่มโมโหละนะ
        "ขอโทษนะนาย จะทิ้งเด็กได้ไงกันหัดคิดบ้างสิ!"
         "อะไรวะทำเป็นเล่นตัว มาด่าลูกค้าแบบนี้ได้ไง?!"นายนั่นก็หันไปส่งซิกให้เพื่อนแล้วเดินมาหาฉัน
        "ก็แล้วจะทำไม!ฉันเป็นเจ้าของที่นี่และดูแลนายอย่างดีแล้วแต่ในเมื่อลูกค้าแบบนายล่วงเกินฉันฉันต้องปกป้องตัวเอง!"แล้วนายนั่นก็จับแขนฉัน
         "เหอะ ทำเป็นปฏิเสธ เป็นเจ้าของที่หรอจะให้ฉันสั่งเพื่อนฉันพังสนามเธอไหมละ?" 
         "ปล่อยแขนฉันนะ! โอ๊ย! ที่นี่มีกล้องวงจรปิด พวกนายตายแน่!"
         "เฮ้ย!ผู้หญิงเขาบอกให้ปล่อยไง!"เสียงนายฮีโร่เดินเข้ามาแล้วพูดกับไอ่อันธพาลนี่พวกของฮีโร่ก็เดินตามมา
         "แกเป็นใครวะ?! อย่ายุ่ง"แล้วนายฮีโร่ก็ทีบนายนี่กระเด็นพวกๆต่างตีกันวุ่นวายฉันหลบมาดูริตาอุ้มไว้
         "ตุบ ตับ เคร้ง!"เสียงตีกันวุ่นวายมาก ซึ่งเท่าที่ดูพวกฮีโร่เก่งกว่ามากพวกนั้นวิ่งหางจุกตูดไปแล้ว
         "อะ..เอ่อ ขอบคุณนะงั้นเดี๋ยวเอากล่องยามาทำแผลให้นะ"ฉันวิ่งไปหยิบกล่องยามาพร้อมฝากให้นายฮีโร่อุ้มริตาให้แน่สิริตาเรียกเขาว่าพ่อริตาดูชอบเขา
         "หูยย ดูเหมือนพ่อแม่ลูกเลยว่ะ!"นายคนนึงพูด
         "เอิ่มม!!...ยังไงขอบใจพวกนายมากๆนะ ฉันชื่ออาลีฟพวกนายล่ะ ?"
        "ฉันพอล นั่นฮีโร่ ละก็จิน มูพิน ไดเปอร์ ส่วนพี่นั้นคือลูกน้องพ่อฮีโร่" 
        "อ่อ ใครจะให้ฉันทำแผลให้?" ฉันหันไปถามพวกเขา 
        "ไอ่ฮีโร่แกให้ยัยอาลีฟทำให้สิ พวกฉันทำให้กันเอง"
        "แต่..."นายฮีโร่กำลังจะขัดฉันก็จับหน้าเขาหันมาส่วนมือเขาก็อุ้มริตาผมสไลด์ไล่ระดับดวงตาที่ดูดุคมหน้าที่เรียวได้รูปมีเครานิดๆดูโหด และโฉดมาก>< ฉันค่อยๆทำแผลให้ฮีโร่อย่างเบามือพวกทำแผลเสร็จพวกเขาก็แยกย้ายกันกลับบ้านถ้าวันนี้ไม่ได้นายช่วยเอาไว้ป่านนี้จะเป็นยังไงนะ;3