The magic magic

              "แล้วอะไรที่ทำให้ธอความจำเสื่อมละเนี่ย?!"ไวท์บ่นพลางมองหน้าฉันด้วยความหนักใจ
              "ดะ...เดี๋ยวสิ! พวกเธอเป็นใครกัน!?"คุณเกรย์ถามพวกเรา
              "เฮ้อ!...ฉันชื่อไวท์ ส่วนนี่ก็คือคุณคาเคลีย"ไวท์แนะนำพวกเราให้เธอรู้จัก
              "..."คุณเกรย์ทำสีหน้างุนงงใส่พวกเรา ยิ่งทำให้ไวท์หนักใจเข้าไปใหญ่
              "ฉันกับคุณเป็นแม่บ้านคอยรับใช้คุณคาเคลีย ส่วนคุณคาเคลียก็เป็นลูกคุณหนูที่ใจดีคน
หนึ่งและก็ยังมีแม่บ้านอีกคนที่อยู่ข้างล่าง อยากจะไปเจอมั้ย?"ไวท์ถามคุณเกรย์พลางผายมือไปที่
ประตู
              "มะ...ไม่ ฉันขออยู่ที่นี่ดีกว่า"คุณเกรย์ปฏิเสธแล้วเธอก็ขยับตัวจนชิดผนัง
              "งั้นก็แล้วแต่คุณนะคะ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ"ฉันพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไป
              ทำไมคุณเกรย์ความจำเสื่อมนะ...
              "เฮ้! วันนี้จะจ่ายได้รึยัง!?"
              "เอ๋?"
              ที่แท้เสียงผู้ชายผมน้ำเงินนั่นเอง
              "..."ฉันเงียบไปไดแต่มองหน้าเขาอย่างนิ่งๆ
              "วันที่สองแล้วนะ จะจ่ายหรือไม่จ่าย?"เขาถามฉันพลางกวักมือเรียก
              "..."ฉันไม่พูดอะไร ฉันเดินลงบันไดแต่ว่า...
              ขาฉันสะดุดอะไรบางอย่างจนทำให้ฉันเซแล้วก็จะลงดิ่งไปหาเขา
              "เหวอ!"
              "ฮะ...เฮ้ย!"
              หมับ!
              ฉันจับราวบันไดไว้ทัน หน้าฉันกับหน้าของเขาใกล้กันมากจนจมูกชนกันแล้ว หน้าของ
เขาแดงมาก ส่วนฉันก็แดงเหมือนกันแต่ว่าก็ไม่มากเท่าไหร่ เขาดีดตัวไปข้างหลังทันทีแล้วฉันก็เอ่ย
ขึ้นว่า
              "ขะ..ขอโทษนะ! เป็นอะไรรึเปล่า!?"ฉันถามเขาพลางวิ่งไปหาเขาด้วยความเป็นห่วง
              "..."เขาไม่พูดอะไร แล้วก็จ้องหน้าฉันจากนั้นหน้าก็แดงขึ้นเรื่อยๆ
              "..."ฉันก็ไม่พูดอะไรได้แต่มองหน้าเขาเหมือนกัน
              "มะ..มองอะไร!? ยะ..อย่าจ้องหน้าฉันอย่างนั้นสิ!"เขาพูดเสร็จก็เบนหน้าหนีทันที
              :::ยัยนี่คิดจะมีใจให้ฉันรึไงเนี่ย!?:::เสียงคนผมน้ำเงินคิดในใจ
              "คิดไปได้ว่าฉันจะชอบนาย"ฉันตอบเสียงแข็งพลางมองหน้าเขาอย่างนิ่งๆ
              "นะ..นี่เธอ-"เขาพูดติดๆขัด
              "คิดอะไรบ้าๆอย่างนั้นหล่ะ ฉันรู้นะว่านายกำลังคิดเรื่องบ้าๆอยู่"ฉันพูดด้วยความหนักใจ
              "ชิ!เธอนี่ร้ายกาจจริงๆ!"เขาสบถใส่ฉัน
              "ว่าแต่คุณเป็นอะไรรึเปล่า? คุณเอ่อ..."ฉันพูดลากเสียงยาว
              "...?"เขาทำสีหน้างุนงงใส่ฉัน
              "นายชื่ออะไร? ฉันจะได้เรียกชื่อนายถูก"ฉันถามเขาเสียงแข็ง
              "คริสเตียน"เขาตอบเสียงแข็งเหมือนกัน
              "คริสเตียน? ชื่อเท่จังเลยนะ แต่ว่าตอนนี้ฉันยังไม่มีจ่ายหรอกนะ ต้องขอโทษจริงๆ"ฉัน
พูดด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวังสุดๆ
              "..."เขาไม่พูดอะไรแล้วก็จ้องหน้าฉันอย่างไม่กะพริบสายตา
              "จ้องหน้าฉันทำไม? หน้าฉันมีอะไรติดหรอ?"ฉันถามเขาด้วยความสงสัย
              :::อารมณ์ยัยนี่เปลี่ยนเร็วจริงๆ จะว่าไปยัยนี่ก็แอบน่ารักนิดนึงนะเนี่ยแต่ว่าภายนอกดู
เย็นชาสุดๆ:::คริสเตียนบ่นพึมพำในใจ
              "นี่นายจะจีบฉันรึไง?"ฉันถามเขาพลางทำสีห้าที่ไม่พอใจนิดหน่อย
              "หยุดอ่านใจคนสิ!"เขาพูดพลางทำหน้าแดงเล็กน้อย 
              "มี่ฮี่! คราวหลังก็อย่าคิดอย่างนั้นได้แล้วนะ"ฉันพูดเสร็จก็แอบหัวเราะออกมานิดหน่อย
              "นี่เธอกำลังพูดอะไร!? ฉันไม่เข้าใจ!?"เขาแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง
              "อย่าปิดบังฉัยเลยจะดีกว่า ยังไงฉันก็รู้อยู่ดีว่านายคิดอะไรอยู๋"ฉันพูดเสร็จก็ยิ้มบางให้
เขา
              "พะ...พอเลย! ฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ!"คริสเตียนพูดเสร็จก็เบนห้าหนีไปทางอื่น
แทน
              "คะ...คุณทำอะไรหน่ะ!?"เสียงของบลูตะโกนขึ้นมาแล้วเธอก็วิ่งเข้ามาบังฉัน
              "ดะ...เดี๋ยวสิ! เขาไม่ได้ทำอะไรฉันนี่คะ!?"ฉันบอกบลูแต่ว่าเธอไม่ฟังอะไรเลย
              "หึ! งั้นฉันกลับก่อนนะ ยัยเย็นชา"เขาพูดเสร็จก็เดินออกจากบ้านไป
              "คุณคาเคลีย! คุณทำอะไรอยู่เนี่ยคะ!? คุณก็รู้หนิว่าไอ้หมอนั่นมันอันตรายแค่ไหน!?"
บลูพูดด้วยความเป็นห่วงและกังวลมากๆ
              "แต่ว่าเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรซักหน่อยนี่"ฉันพูดเสียงหวานจนทำให้เธอนิ่งไปเลย
              "..."
              ....
              [ขอโทษมากกกกกกๆๆค่ะ! ที่ไม่ได้อัพนิยายเลยยยยย มัวแต่ไปนั่งแคสเกมอยู่-.-
//กราบเท้าคุณผู้อ่าน]