welcome in to death land ยินดีต้อนรับสู่แดนความตาย

หลังจากเกิดเหตุการณ์นักเรียนถูกฆาตกรรมอย่างสยดสยองโดยไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใครครั้งที่สองโรงเรียนจึงได้สั่กปิดไปประมาณสามวัน ผม แอล เชล ลีเนตตี้ พี่ลูฟ พี่สเปล พี่เดลและพี่เอลอาร์ต้า ได้ขนเสื้อผ้าข้าวของจำเป็นที่โรงเรียนมาพักอยู่ที่คฤหาสดิ์หลังเล็กสำหรับรับรองแขกของลียาตามคำเชิญ ตอนนี้ที่พวกเราต้องขนของมาอยู่ด้วยกันเพราะว่าต่างกลัวโดนเชือดโดย เฟียนติยาที่มีตัวตนแต่ไม่มีหลักฐานว่าเค้าเป็นฆาตกรคิดดูสิ ถ้าเราเอาเรื่องที่พวกเราเจอตั้งแต่ต้นก่อนที่จะเกิดการฆาตกรรมไปเล่าให้ตำรวจฟังคงขำต้องแตกตายคิดว่าพวกเราสร้างเรืองแน่ๆ ลียาแผลที่หัวหายดีแล้วจึงมาหาผมที่โรงเรียนผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟังเธอเลยเสนอว่าให้พวกรุ่นพี่และเพื่อนๆมาพักที่คฤหาสดิ์รับรองแขกของเธอก่อน เพราะรวมกันเราอยู่แยกกันเราตายแน่ๆ ทุกคนจึงมาอยู่ที่คฤหาสดิ์ของลียากันครบ 

"ร่าเริงกันหน่อยสิคะพี่ๆ......ถึงยังไงพวกพี่ๆก็ยังปลอดภัยไม่ใช่หรอคะ"ลียายิ้มแย้มให้พวกเราที่นั่งเครียดกันในห้องนั่งเล่น

"อ่า......"ผมได้แต่ตอบแบบนี้มาตั้งแต่แรกเพราะผมน่ะอยากรู้ว่าเรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่ผมที่ไปแตะรูปของเจ้ายมทูต เฟียนติยา

"คงไม่ได้คิดโทษตัวเองอยู่ใช่มั้ย ซาน"เชลหันมาหาผมแบบว่ารู้ทันความคิดของผม

"นายไม่ผิดนะซาน นายไม่ได้ทำอะไรผิดเลย"ลีเนตตี้พูดเสียงดังทำให้ผมเงยหน้ามองเธอแบบท้อแท้

"ผม....."

"พี่ว่าลีเนตตี้พูดถูกนะ ซาน"พี่เดลตบหลังผมแบบให้กำลังใจ

"ใช่ ถ้าซานผิดจริงๆ ซานคงต้องฆ่าพวกพี่ด้วยนะสิ"พี่เอลอาร์ต้ายิมแป้นแล้วขยี้หัวผมยุ่งเลย

"ติดต่อได้มั้ย แอล"พี่สเปลถามแอลที่โทรหาผ.อ.อีล

"ไม่....."

"คงกำลังหาทางปิดข่าวไม่ให้โรงเรียนเสื่อมเสียอยู่สินะ"พี่ลูฟอ่านหนังสือแล้วพูดอย่างเรียบๆ

"หนู ว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆเกี่ยวกับโรงเรียนนี้ก่อนที่จะเริ่มสร้างโรงเรียนที่นี่แน่ๆเลย"ลียาพูดแค่นั้นทำให้ผมและทุกๆคนหันมามองลียาเป็นตาเดียวกัน นั่นสิ ที่ลียาพูดนั่นมันน่าคิดมากๆ

"จริงด้วย"พี่ลูฟพูดแล้วเขียนอะไรบางอย่าง

"นายเขียนอะไรน่ะลูฟ"พี่สเปลชะโงกดูพี่ลูฟเขียนอะไรบางอย่าง

"จดประเด็นที่ลียาพูด มันน่าคิดสุดๆ"

"จริงสิ ทำไมเราไม่ลองจับคู่กันหาเบาะแสระหว่างที่หยุดเรียนกันดูล่ะครับ"ผมเสนอความคิดนี่จากใจจริงเลยนะเนี่ย

"ความคิด คูล สุดๆเลยนะไอน้องชาย"พี่เอลอาร์ต้าล๊อกคอผมแน่นๆอีกแล้ว

"น่าสน พี่เห็นด้วย"เห็นมะขนาดพี่เดลยังเห็นด้วยเลย

"แต่ว่ามันจะไม่เสียงไปหน่อยหรอ"เชลพูดแบบไม่สบายใจ

"ใช่ หากเราแยกกันแล้วยมทูตนั่นแอบลอบทำร้ายพวกเราล่ะ"ลีเนตตี้หน้าซีดลงเพราะเธอคงกลัวมากๆ

"ถึงจะเสียงแต่ดีกว่าไม่รู้อะไรเลยแล้วตายอย่างเขียดแบบนั้นนะ"

"อืม ชั้นเห็นด้วย"แอลทิ้งบุหรี่แล้วทำอะไรบางอย่างกับกระดาษ

"นายทำอะไรหรอ แอล"ผมเดินไปดู

"ถ้าจะให้ไปเป็นคู๋ก็ต้องจับฉลากกันล่ะ ในฉลากจะมีเลขอยู่ใครได้เลขเหมือนกันก็ไปด้วยกัน"แอลหันมาแล้วยื่นโหลกระดาษให้พวกผมทำเอาเหวอกันไปทั้งหมดเลย

"แล้วอีกโหลหนึงล่ะคะ"ลียาชี้ที่โหลอีกโหลที่วางอยู่

"อันนั้นน่ะถ้าได้คู๋กันเสร็จแล้วก็ให้จับสุ่มกันว่าคู่ไหนต้องไปที่ได ทุกคนเริ่มจับได้"แอลหยิบของตนเองมาก่อนหนึ่งใบตามด้วยพวกเราทุกคนจนครบแล้วก็ถึงเวลาที่รอคอย(?)ที่จะเปิดดูเลข

"3"ผมได้เลขสามคู่ใครหว่า

"โอ้ว เราคงดวงสมพงกันจริงๆล่ะไอน้องชาย555555555"ผมรู้ล่ะคู๋ของผมใครล๊อกคอผมอยู่นี่ไง ผมนายแน่ๆพี่เอลอาร์ต้า

"ชั้นได้8"พี่ลูฟชูใบออกมา

"คู่ผมหรือ"เหมือนสวรรค์ประทานพรเพราะพี่ลูฟกับแอลได้จับคู่กันทำไมนะหรอแอลสุดยอมนักกีฬาโรงเรียนที่คว้าแชมป์ทุกประเภทส่วนพี่ลูฟก็แชมป์ศิลปะป้องกันตัวอยู่ด้วยกันคงโครตปลอดภัย

"5ค่า"

"ลียาเราคู่กัน"ลียากับลีเนตตี้กอดกันกลมเชียว สงสัยคงเตี๊ยมกันไวสินะ

"เอ๋เบอร์2"

"คู่พี่นี่นา"พี่เดลกับเชลได้คู่กัน ผมล่ะโครตอิจฉา

"สุดท้ายก็ พี่สเปล ไม่มีคู่ เดี่ยวๆเลยสินะ"ดูท่าพี่สเปลจะหน้าเหวอเลยพอรู้ว่าตนเองไปเดี่ยวๆ

"สุดท้ายก็จับฉลากสถานที่ที่ต้องไปสืบ"เอลจับฉลากก่อนอีกแล้วและเช่นเดิมซึ่งก็คือ...ทุกคนส่งตัวแทนคู่ของตนเองไปจับแล้วกลับมา

"โบถส์dark hiscool"ผมคงได้ที่ๆน่าจะปลอดภัยสุดๆแล้วสิ พี่เอลอาร์ต้าทำหน้าดีใจออกนอกหน้าขนาดนั้นนี่นา

"ร้านเหล้าเก่าแก่"แอลกับพี่ลูฟได้ไปที่ร้านเหล้าคงอิ่มกันปรื้อ

"เอ่อ.....ซอยที่เก่าที่สุดในเมือง"เชลกับพี่เดลคงจะแย่สุดสินะเพราะแต่ละคนทำหน้าซังกะตายกันขนาดนั้นเลยนี่

"โรงพยาบาล"เหมาะเหมงสุดล่ะสำหรับลีเนตตี้และลียา

"ส่วนชั้น....เฝ้าบ้าน"ไอ้ที่ปลอดภัยและสบายที่สุดน่ะโผล่มาแล้วล่ะพี่สเปลยิ้มหน้าบานสุดๆเลย

"ตกลงกันตามนี้นะ เราจะเริ่มหาเบาะแสเกี่ยวกับเมืองนี้ในวันพรุ้งนี้ วันนี้พักผ่อนกันก่อน"แอลพูดจบก็ปิดประชุม(?)

"แยกย้ายกันอาบน้ำแต่งตัวเถอะ"พี่ลูฟพูดจบทุกคนก็แยกย้านกันกลับห้อง พวกเราไม่ได้นอนรวมกันเหมือนตอนอยู่ที่โรงเรียน ตอนนี้พวกเราอยู่ห้องเดี่ยว ซึ่งชั้นนึงจะมีสองห้อง ตอนก่อนมาพวกเราเป่ายิงฉุบหาเพื่อนอยู๋ห้องข้างๆกันแล้วผมกับเชลอยู่ห้องข้างๆกัน 

ตอนนี้ผมนอนคิดเรื่องต่างๆนานาในห้องอย่างเงียบๆ ตอนก่อนมาที่นี่ผมมีความรู้สึกประหลาด พอมาถึงก็ยิ่งรู้สึกประหลาดๆเข้าไปอีก ไม่นานก็เจอเรื่องฆาตกรรม เรื่องทั้งหมดนี่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมากโดยไม่ทันตั้งตัว.....ผมถอนหายใจแล้วถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดลงเข่งผมสวมผ้าขนหนูแค่ครึ่งท่อนผมกะอาบน้ำแล้วนอนน่ะ

ก๊อกๆๆ

"ใครครับ"

"ซาน ชั้นเอง ขอคุยอะไรหน่อยสิ"เสียงของเชลนี่เอง ผมรีบเปิดประตูให้เชลเข้ามาแต่ผมไม่ทันสังเกตุว่าเธอล๊อกห้อง

"เอ่อ ขอโทษนะ ไม่รู้ว่านายจะอาบน้ำ"เชลหัวเราะน้อยๆแล้วไปนั่งที่เตียงผม

"อ่าครับ มีธุระอะไรกับผมหรอครับ"ผมไปนั่งข้างๆเธอ

"ซาน...คือว่า...ชั้น"เชลจับมือผมแล้วพูดด้วยสีหน้าที่เขิลอาย

"ครับ"ใจผมเต้นตึกตักไม่หยุดเลยล่ะแถมผมก็เริ่มเขินด้วย

"ซาน ชั้นชอบซาน"เชลกอดผมแล้วหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด

"เอ๊ะ!"ผมตกใจแล้วหน้าแดงสุดๆ

"ชั้นไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงชอบซานแต่ตั้งแต่วันแรกที่ซานมาแนะนำตัวหน้าห้องเรียนชั้นก็รู็สึกสนใจซานขึ้นมาแล้วพอตอนที่ซานกล้าเถียงกับสองคนนั่นชั้นยิ่งรู้สึกสนใจซานมากกว่าเก่า แล้วตอนที่ซานเดินกับลียาชั้นยิ่งรู้สึกไม่พอใจมากๆ พอตอนนั้นที่ซานเข้ามาให้ห้องเรียนอย่างหมดสภาพชั้นยิ่งใจวูบลงไป"เชลพูดแบบอายสุดๆแล้วเงยหน้ามองผมทำให้ผมทนไม่ไหวอีกแล้ว

"ผมก็ชอบเชลนะ ชอบตั้งแต่ตอนที่เชลทักทายผมด้วยรอยยิ้มนั่น"ผมกอดเชลแล้วถอดแว่นออกวางที่พื้น

"ดีจัง นึกว่าจะอกหักแล้ว ซาน "เชลยิ้มกว้างแล้วประทับจูบบนริมฝีปากกับผม ผมกอดเธออย่างแนบแน่นแล้วจูบตอบเธอ มันชั่งหอมหวานอะไรแบบนี้นะ มันหวานจนไม่อยากจะปล่อยจูบนี้เลย ผมเริ่มเอามือลูบไล้เรือนร่างอันงดงามของเธอแบบคุมอารมณ์ไม่อยู่ แล้วถอนจูบกับเธอ

"ซ..ซาน...นาย"

"ครั้งแรกของเชลผมขอได้มั้ย.....ผมเองก็ครั้งแรกเหมือนกัน"

"อ..อืม"ไม่รอช้าผมจึงดันตัวเธอให้นอนลงกับเตียงผมปลดเสื้อผ้าของเธอออกออกจนเห็นเรือนร่างอันงดงามนั่นทั้งหมด และคืนนั้นผมกับเธอเป็นหนึ่งเดียวกัน สัมผัสความเป็นกันและกันอย่างร้อนแรงเสียงครางอันหวานไพเราะและการหอบอันเย้ายวนทำให้ผมได้ร่วมรักอย่างเร่าร้อนกับเธอไปอย่างมีความสุขราวกับได้ขึ้นสวรค์การร่วมรักโดยยอมใจให้กันด้วยความรักมันมีความสุขขนาดนี้เลยหรอและคืนนั้นทั้งคืนเราสองคนมีความสุขกันยาวนาน.....

(อย่าหาว่าเค้าหื่นนะพอดีเค้าหมดมุขแล้วเลยงัดมุขของเพื่อนมาใช้)