รักของสองเรา [My Love]
6.8
เขียนโดย ชาเย็น
วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.39 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,804 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 30 มีนาคม พ.ศ. 2557 17.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ตอนที่ 1 ใช่รึเปล่า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ [บันทึกของมายด์]
วันนี้ใจของฉันเต้นแรงอีกแล้ว ก้อไม่รู้เหมือนกันน่ะว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ถึงฉันจะพยายามห้ามใจยังไงก้อห้ามไม่อยู่ เรื่องราวของฉันในวันนี้ทำให้ฉันเริ่มกลัวแล้วสิ ถ้าเกิดความรู้สึกที่ฉันมีให้กับเค้ามันไม่ใช่แค่คำว่าเพื่อนละ เราจะมองหน้ากันติดไหม เราจะเป็นเพื่อนกันต่อรึเปล่า?? ความกลัวเริ่มทำให้ฉันสับสน แล้วทำไมกันน่ะ เวลาที่ฉันเห็นเค้ายิ้ม ฉันต้องเผลอยิ้มตาม เค้านะ ทั้งขี้ลืม ใส่แแว่นอีก ผู้ชายใส่แว่นเหรอ ไม่ใช่สเป็กเลยสักนิด แต่...... พอฉันได้เริ่มรู้จักกับเค้าและเริ่มสนิทกัน
เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่าเค้าเป็นคนที่เงียบ เอาใจใส่ใครไม่เก่งหรอก อีกอย่างไม่ค่อยพูดขนาดนั้นฉันจะเป็นเพื่อนกับเค้าได้นานแค่ไหนกันเชียว แต่พอได้รู้จักแล้วเค้ากลับกลายเป็นคนละคนกลับเมื่อก่อนที่ฉันเคยคิดไว้ เค้าเป็นคนพูดมากอยู่เหมือนกันน่ะ ที่ดูเงียบ ๆ เพราะไม่ค่อยสนิทกับใครเลยไม่ค่อยพูด แต่ถ้าได้รู้จักก็เหมือนกับว่าเรารู้จักกันมานานและคบกันเป็นแฟนยังไงยังนั้น แต่.... จะบ้าเหรอฉันน่ะ ไม่ชอบคนขี้ลืมหรอก
แต่เอ๊ะ!! ความรู้สึกนี้มันอะไรกันน่ะ หัวใจเต้นแรงเวลาอยู่ใกล้ คิดถึงเวลาอยู่ไกล แล้วเวลาที่คิดถึงเค้าทีไรกลับทำไห้เรายิ้มออกไปซะทุกที ทั้ง ๆ ที่เครียดอยู๋แท้ ๆ นี้รึเปล่าที่เค้าเรียกว่าความลับ ยังไงเรื่องนี้ฉันก็ต้องหาคำตอบให้ได้เลยเอ้าล่ะ แล้วเจอกันวันพรุ่งนี้น่ะ นายขี้เก๊ก
........................................................
เช้าวันจันทร์ ณ ห้อง 6/1
"สวัสดีกวาง ^^ ทำการบ้านเส็ดยังอ่ะ ออวันนี้เมื้อเที่ยงกินอะไรดี?" อีกแล้วใจเต้นผิดปกติอีกแล้วไม่นะมายด์ใจเย็นไว้
"ไม่รู้สิยังไม่ได้คิด แต่.... เรื่องการบ้านอ่ะยังไม่เส็ดเลยขอลอกหน่อยดิ"
"ตลอด.... ผู้ชายก็อย่างนี้สิน่าา ไม่รับผิดชอบ" จะเป็นแบบนี้ทุกคนไม่น่ะแต่เอาเถอะให้ก้อได้
"แล้วจะให้ไหมล่ะ"
"ถ้าฉันไม่ให้นายจะทำอะไรมิทราบ" มายด์ถามกวนประสาท
"ไม่ให้ก้อไม่เป็นไรขอแค่ได้......"กวางขยับหน้าเข้ามาใกล้มายด์ใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหยใจของอีกฝ่าย เขามองตามายด์อย่างมีเหล่นัยต์
"เอาไป!!! ขอดีๆก็ได้ -///-" ทำไมใจมันเต้นแรงแบบนี้น่ะ เค้าเล่นอะรของเค้าเหนี้ย!!
"เอ๊ะ !! หน้าแดงเหรอ แค่หยอกเล่น ๆ เองทำไมต้องเขินขนาดนั้นด้วย" เวลาเธอเขินก้อน่ารักดีเหมือนกันน่ะ
"มองอะไร ไม่ได้เขินสักหน่อย รีบ ๆ ลอกเถอะหน่าา" เล่นอะไรของนายอยู๋เหนี้ย นายทำให้ฉันสับสนน่ะ นายคิดกับฉันแบบไหนกันเหนี้ย!!
" อ่ะ ขอบคุณน่ะ เวลาเขินก็น่ารักดีนิ" เธอจะเชื่อที่เราพูดไหมน่ะ?
" หรา ไม่ต้องมาแกล้งเลย ถามจิงเหอะ ทำไมชอบแกล้งฉันอยู่เรื่อยเลย" l
" ก็เป็นเพื่อนคนเดียวที่ยอมให้ฉันแกล้งนิ อีกอย่างเธอนะ น่าแกล้งดี"
" อ่าาาาา อึ้ม " เฮ้อ ใจจ่าช่วยกลับมาเป็นปกติได้ไหม
ปิ้ง.........ป่อง... อ๊อดของโรงเรียนดังขึ้น เตือนได้เวลาเรียนแล้ว
โอ๊ยรอดไปทีน่ะเราไม่อย่างนั้นหน้าฉันต้องแดงเป็นแอปเปิ้ลแน่เลย ขอบคุนมาก ขอบคุนมากกกก นี้เราเป็นอารัยไปเหนี้ย ตาบ้านี้ก้อจะเล่นพิเลนอะไรอีกก็ไม่รู้เฮ้อชีวิตหน่อชีวิต
วันนี้ใจของฉันเต้นแรงอีกแล้ว ก้อไม่รู้เหมือนกันน่ะว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ถึงฉันจะพยายามห้ามใจยังไงก้อห้ามไม่อยู่ เรื่องราวของฉันในวันนี้ทำให้ฉันเริ่มกลัวแล้วสิ ถ้าเกิดความรู้สึกที่ฉันมีให้กับเค้ามันไม่ใช่แค่คำว่าเพื่อนละ เราจะมองหน้ากันติดไหม เราจะเป็นเพื่อนกันต่อรึเปล่า?? ความกลัวเริ่มทำให้ฉันสับสน แล้วทำไมกันน่ะ เวลาที่ฉันเห็นเค้ายิ้ม ฉันต้องเผลอยิ้มตาม เค้านะ ทั้งขี้ลืม ใส่แแว่นอีก ผู้ชายใส่แว่นเหรอ ไม่ใช่สเป็กเลยสักนิด แต่...... พอฉันได้เริ่มรู้จักกับเค้าและเริ่มสนิทกัน
เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่าเค้าเป็นคนที่เงียบ เอาใจใส่ใครไม่เก่งหรอก อีกอย่างไม่ค่อยพูดขนาดนั้นฉันจะเป็นเพื่อนกับเค้าได้นานแค่ไหนกันเชียว แต่พอได้รู้จักแล้วเค้ากลับกลายเป็นคนละคนกลับเมื่อก่อนที่ฉันเคยคิดไว้ เค้าเป็นคนพูดมากอยู่เหมือนกันน่ะ ที่ดูเงียบ ๆ เพราะไม่ค่อยสนิทกับใครเลยไม่ค่อยพูด แต่ถ้าได้รู้จักก็เหมือนกับว่าเรารู้จักกันมานานและคบกันเป็นแฟนยังไงยังนั้น แต่.... จะบ้าเหรอฉันน่ะ ไม่ชอบคนขี้ลืมหรอก
แต่เอ๊ะ!! ความรู้สึกนี้มันอะไรกันน่ะ หัวใจเต้นแรงเวลาอยู่ใกล้ คิดถึงเวลาอยู่ไกล แล้วเวลาที่คิดถึงเค้าทีไรกลับทำไห้เรายิ้มออกไปซะทุกที ทั้ง ๆ ที่เครียดอยู๋แท้ ๆ นี้รึเปล่าที่เค้าเรียกว่าความลับ ยังไงเรื่องนี้ฉันก็ต้องหาคำตอบให้ได้เลยเอ้าล่ะ แล้วเจอกันวันพรุ่งนี้น่ะ นายขี้เก๊ก
........................................................
เช้าวันจันทร์ ณ ห้อง 6/1
"สวัสดีกวาง ^^ ทำการบ้านเส็ดยังอ่ะ ออวันนี้เมื้อเที่ยงกินอะไรดี?" อีกแล้วใจเต้นผิดปกติอีกแล้วไม่นะมายด์ใจเย็นไว้
"ไม่รู้สิยังไม่ได้คิด แต่.... เรื่องการบ้านอ่ะยังไม่เส็ดเลยขอลอกหน่อยดิ"
"ตลอด.... ผู้ชายก็อย่างนี้สิน่าา ไม่รับผิดชอบ" จะเป็นแบบนี้ทุกคนไม่น่ะแต่เอาเถอะให้ก้อได้
"แล้วจะให้ไหมล่ะ"
"ถ้าฉันไม่ให้นายจะทำอะไรมิทราบ" มายด์ถามกวนประสาท
"ไม่ให้ก้อไม่เป็นไรขอแค่ได้......"กวางขยับหน้าเข้ามาใกล้มายด์ใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหยใจของอีกฝ่าย เขามองตามายด์อย่างมีเหล่นัยต์
"เอาไป!!! ขอดีๆก็ได้ -///-" ทำไมใจมันเต้นแรงแบบนี้น่ะ เค้าเล่นอะรของเค้าเหนี้ย!!
"เอ๊ะ !! หน้าแดงเหรอ แค่หยอกเล่น ๆ เองทำไมต้องเขินขนาดนั้นด้วย" เวลาเธอเขินก้อน่ารักดีเหมือนกันน่ะ
"มองอะไร ไม่ได้เขินสักหน่อย รีบ ๆ ลอกเถอะหน่าา" เล่นอะไรของนายอยู๋เหนี้ย นายทำให้ฉันสับสนน่ะ นายคิดกับฉันแบบไหนกันเหนี้ย!!
" อ่ะ ขอบคุณน่ะ เวลาเขินก็น่ารักดีนิ" เธอจะเชื่อที่เราพูดไหมน่ะ?
" หรา ไม่ต้องมาแกล้งเลย ถามจิงเหอะ ทำไมชอบแกล้งฉันอยู่เรื่อยเลย" l
" ก็เป็นเพื่อนคนเดียวที่ยอมให้ฉันแกล้งนิ อีกอย่างเธอนะ น่าแกล้งดี"
" อ่าาาาา อึ้ม " เฮ้อ ใจจ่าช่วยกลับมาเป็นปกติได้ไหม
ปิ้ง.........ป่อง... อ๊อดของโรงเรียนดังขึ้น เตือนได้เวลาเรียนแล้ว
โอ๊ยรอดไปทีน่ะเราไม่อย่างนั้นหน้าฉันต้องแดงเป็นแอปเปิ้ลแน่เลย ขอบคุนมาก ขอบคุนมากกกก นี้เราเป็นอารัยไปเหนี้ย ตาบ้านี้ก้อจะเล่นพิเลนอะไรอีกก็ไม่รู้เฮ้อชีวิตหน่อชีวิต
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ