รักหรือหลง กลหรือลวง เธอกับฉัน

กริ๊ง...กริ๊ง
"เห้อ...พักกลางวันสักที นี่ยูกิ ไปหาไรกินกัน"โมโมะพลางยืดเส้นยืดสาย
แล้วหันมาถามฉัน ซึ่งนั่งเขียนเนื้อหาเพิ่มเติมลงในสมุด
"จ้ะ..แต่ว่า ขอฉันจดงานให้เสร็จก่อนนะ แล้วจะตามลงไป"โมโมะพยักหน้ารับรู้
ในสิ่งที่ฉันพูดจบไปเมื่อสักครู่ หลังจากเรียนภาคทฤษฎีเสร็จ
พวกเรามีพักกลางวันที่ทางโรงเรียนปล่อยให้นักเรียนพักรับประทานอาหาร
จากนั้นพวกเราก็ต้องมาเรียนภาคปฏิบัติหรือพวกวิชาพละ เพราะอย่างนี้แหละ
โรงเรียนนี้ถึงไม่ค่อยน่าเบื่อ เหมือนเป็นการผ่อนคลายไปในตัว
"เห้อ..เสร็จสักที รีบไปหาโมโมะจังดีกว่า"ฉันพลางถอนหายใจสัก2-3ครั้ง 
ก่อนจะรีบเก็บของบนโด๊ะ
 
ฟึ้บ!
ทันใดนั้น ฉันรีบหันไปมองบุคคลที่คว้าแขนของฉัน
"เอะ!..นาย คนในตอนนั้นนิ มาจับแขนฉันทำไม"ฉันสบัดมือของเขาให้หลุด
จากแขนของฉัน แต่เขากลับจับฉันแน่นกว่าเดิมสะอีก
"......"เขาเอาแต่ยืนเงียบไม่พูดอะไร มองฉันด้วยสายตาแปลกๆ อะไรของเขาเนี้ย
มาก็มาแปลก นิสัยก็แปลก ใบ้รับประทานหรือไง ฉันเกิดอาการฉุนนิดหน่อย
"เอ่อ...คือว่า"เขาเริ่มพูดออกมา ทำให้ฉันอยากรู้ว่าเขาจะพูดว่าอะไร 
ฉันได้แต่ยืนนิ่ง จะสบัดก็ว่าจะถูกบีบจนเป็นรอยแดง เห้อ..
 
....
อยู่ๆเขาก็ปล่อยเขาฉัน ฉันลูบเบาๆที่แขน พลางหันไปมองผู้ชายคนนั้น
เห็นเขากำลังจะเดินออกจากห้องเรียนไป ไหนๆก็ไหนๆ รู้ชื่อไว้หน่อยก็ดี
"เดี๋ยวสิ!...นายชื่ออะไร"เอาแล้วไง สงสัยจะตอบกลับมาด้วยความเงียบอีกแน่เลย
แผ่นหลังของเขาชั่งกว้างแล้วก็ใหญ่มากๆ ดูเหมือนจะเหงาๆ
เขาเดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงหน้าประตู เขาคงจะไม่ตอบฉันแน่ๆ
"โคบายาชิ เรียว"เขาพูดทิ้งท้ายไว้เท่านั้นแล้วก็เดินออกไปจากห้องเรียน
เหลือไว้เพียงความเงียบ
"เห้อ..ไปหาโมโมะดีกว่า หิวจะแย่ละ"จากนั้นฉันก็รีบวิ่งไปที่โรงอาหาร

หากมีข้อผิดผลาดตรงไหน ก็ขออภัยด้วยค่ะ 
ช่วยติดตามตอนที่ 4 ด้วยน้าาาา ขอบคุณครัช