Love Dirivery ช่วยด้วย...ผมรักน้องสาวกำมะลอ

          "อะไรน่ะ ฉันสัมภาษณ์งานไม่ผ่านเหรอค่ะ!!!" 

          "ครับ คุณไม่ผ่าน ขอโทษด้วยน่ะครับ" 

          T^T ทำไมชีวิตฉันต้องมารันทดแบบนี้ด้วย ฉันชื่อ ซาร์เนีย เพิ่งเรียนจบ พอมาสัมภาษณ์งาน ก็ไม่ผ่าน แง T^T จะทำยังไงดีล่ะ สัมภาษณ์งานแค่นี้ก็ไม่ผ่านล่ะ แล้วต่อจากนี้ฉันจะทำอะไรล่ะ ฉันไม่มีงานทำ แม่ต้องว่าฉันหูชาแน่เลย แม่ก็ไม่สบายอยู่ด้วย ทำไงดีๆ ฉันเดินมาแถวหน้าบริษัทเฮงซวยนี่ (ตั้งชื่อให้มันใหม่ซะเลย มันไม่รับฉันดีนัก) แท๊กซี่ๆๆ (T^T)/ 

          เอาล่ะ ฉันจะต้องเดินหน้าหางานใหม่ ที่เขาจะต้องรับฉันให้ได้ Fighting!!!!! ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นน!!!!

          "หนูเป็นอะไรเหรอเปล่า ยกแขนขึ้นมาทำไม หนูจะชกลุงเหรอ อย่าน่ะ ลุงกลัววว ลุงไม่สู้คนน่ะ ลุงไม่ไหวแล้วหนู ลุงแก่แล้ว" เอิ่มลุงแกเวอร์ไปน่ะ

          "เปล่าน่ะค่ะ คุณลุง หนูแค่ยกมือทำท่า สู้ๆน่ะค่ะ Fightingggg!!!"

          "อ่อ เหรอจ้ะ ว่าแต่ ควายติ้งๆ มันคืออะไรเหรอจ้ะ" 

          "มันไม่ใช่ ควายติ้ง ค่ะ มันคือ ไฟล์ติ้ง แปลว่า สู้ๆน่ะค่ะ ภาษาอังกฤษน่ะค่ะ"

          "อ่าวเหรอ แสดงว่าเมื่อกี้ลุงหูแว่วเหรอได้ยิน เป็นควายติ้ง ลุงไม่เก่งภาษาอังกฤษด้วยสิ" ตาลุงนี้เพื้ยนจัง

          ฉันนั่งรถเงียบมา หลังจากที่สนทนากับลุงคนขับแท๊กซี่อย่างแบบงง เอ๊ะ!! ป้ายรับงานนี่ 

          "ลุงๆค่ะ จอดตรงนี้แหละค่ะ"

          "อ่าวหนู ยังไม่ถึงที่หมายเลยน่ะ"

          "ไม่เป็นไรค่ะ ลุง พอดีมีธุระแถวนี้ เพิ่งนึกได้อ่ะค่ะ นี้ค่ะ ค่าโดยสาร ไม่ต้องทอนน่ะ่ค่ะ" ฉันหยิบแบงค์ห้าร้อยส่งห้ตาลุงนั่น

          "บ๊ายๆจ้ะหนู ไว้มาใช้บริการใหม่น่ะจ่ะ" เอิ่มน่ะ - -

          ฉันยืนอยู่หน้าบ้านหลังนึง มันเป็นคฤหาสน์ได้เลยน่ะ เหมือนพระราชวัง จงจินโถว (มันเป็นราชวังที่เท่าไหรน่ะ) *O* เหมือนในฝันเลยยย ><  มีบ้านหรือวังแบบนี้ แล้วฉันก็เป้นราชินี มีพระราชารูปงามๆสักคนมาอยู่เคียงข้าง อย่างนั้นแหละในฝันที่รอคอยยย !! บ้านหลังนี้ ป้ายประกาศรับนักสืบทั่วไป ต้องเป็นผู้หญิงด้วย น่าสนใจแฮะ งานจบมีรางวัลอย่างงาม ยิ่งน่าสนใจ ><

          กริ๊งงง กริ๊งงง

          และแล้วมีคนมาเปิดประตูคฤหาสน์หลังนี้ให้ฉัน >< 

          "มาสมัครงานใช่มั้ยจ้ะ"

          "ค่ะ"

          "งั้นตามมาเลยจ้ะ"

          พี่คนรับใช้(ของบ้านหลังนี้) พาฉันเข้าไป โอ้วว บ้านในฝันฉันจริงๆนั่นแหละ *O* ระหว่างเดินฉันมองไปรอบบ้าน บ้านสวยจริงๆนั้นแหละ มีต้นไม้ระหว่างทางเต็มไปหมด ดอกไม้ก็หลายดอก พอมาถึงหน้าบ้านจริงๆ โอ้ววหรู เลิศ >< ฉันไม่คิดไม่ฝันเลยจะได้มาเดินอยู่ในบ้านหลังแบบนี้ 

          "คุณผู้หญิงค่ะ ผู้หญิงคนนี้จะมาสมัครเป็นนักสืบช่วยหาคุณหนู่ค่ะ" มีคุณผู้หญิงด้วยย >< 

          "พาเขาเข้ามาสิ เอาน้ำมาให้ด้วยน่ะ"  

          "ค่ะ คุณผู้หญิง" อยากจะให้มีคนมาเรียกคุณผู้หญิงหรือคุณหนูแบบนี้บ้างจัง ><

          ฉันเดินเข้าไป ขนาดโซฟา ยังหรูอะ ฉันเก็บเงินเป็นปี ยังไม่ถึงของราคามันแน่เลย T^T

          "นั่งก่อนสิจ้ะ เดี๋ยวดื่มน้ำเย็นๆก่อนน่ะ เหมือนเธอจะเหนื่อยๆน่ะ"

          "อ่อค่ะ ขอบคุณค่ะ คุณ เอ่อ คุณ"

          "ฉัน วลีพร จ้ะ เธอชื่ออะไรเหรอจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ"

          "ฉันชื่อ ซาร์เนีย ค่ะ เช่นกันค่ะ" 

          ดูเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ ราคาแพงน่าดุเลย ไหนยังจะเครื่องเพชรที่ประดับบนคุณผู้หญิงคนนี้อีก ><

          "เธอคงรู้นะ ที่เธอมาในบ้านหลังมาเพื่ออะไร"

          "ฉันรู้ค่ะ มาเพื่อเป็นนักสืบ ให้คุณค่ะ"

          "ตอนแรก ฉันคิดจะจ้างนักสืบเอกชนมาน่ะ แต่พอคิดไปคิดมา ถ้าฉันให้พวกนั้นสืบ คนที่ฉันจะให้สิบคงจะรู้กันพอดี ฉันเลยหาผู้หญิงธรรมดาๆคนนึงมาสืบดีกว่า"

          "แล้วคุณวลีพรจะให้ฉันสืบเรื่องของใครเหรอค่ะ" คุณวลีพร ส่งรูปมาให้ดู O_O!! หล่อ น่ารักมาก ><!!

          "นี้คือลูกชายของฉัน เขาชื่อ เบสเตอร์ เขาออกจากบ้านไป2-3 เดือน ไม่กลับมาบ้านเลย เพราะฉันไม่ยอมรับแฟนของเขา ฉันอยากจะให้เธอสืบเรื่องของเขาว่าเป็นยังไงบ้าง ฉันจะให้เวลา 3เดือนในการที่เธอสืบ เรื่องของลูกชายฉัน ถ้าเธอสามารถทำให้ ลูกชายฉันเลิกกับผู้หญิงที่เห็นแก่เงินอย่างยัย แบมมี่และพาเขากลับมาอยู่บ้านนี้ได้ ฉันจะตบรางวัลให้อย่างงาม เป็น 500000" ห้ะ เท่าไหร่นะ O_O!!!

          "เท่าไหร่น่ะค่ะ 500000เหรอค่ะ" 

          "ใช่แล้วจ้ะ ว่าไง เธอจะรับสืบมั้ยล่ะ" ฉันจะคิดอยู่ทำไม ทำสิ

          "รับสืบค่ะ โอเคค่ะ ภายใน3 เดือน ฉันจะต้องพาลูกชายคุณกลับมาบ้านหลังนี้ และคุณวลีพรจะไม่เห็นผู้หญิงที่ชื่อ แบมมี่ ตาม ลูกคุณแน่นอนค่ะ"

           (เรื่องที่ 2 แล้วน่ะค่ะ ช่วยคอมเม้นหน่อยน่ะค่ะ ถ้ามันไม่สนุกหรืออะไรน่ะค่ะ ช่วยคอมเม้นหน่อยน่ะค่ะ แล้วไว้จะรีบมาอัพตอนต่อไปน่ะค่ะ ฝากด้วยน่ะค่ะ ^_^!!)