the letter of sea จดหมายรักจากทะเล

          อู๊ยยย >< หนักหัวจังฉันรู้สึกคล้ายๆเหมือนมีอะไรมาทับหัวของฉัน ฉันยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งแม้หัวจะยังปวดอยู่ก็ตาม ฉันหันไปมองข้างเตียงก็พบกับเปลือกหอยแสนสวยหลากสีสันกับดอกไม้ที่วางอยู่ข้างๆกัน ฉันหยิบขึ้นมาดูด้วยความประหลาดใจ
          ใครให้ฉันมา...???
     ฉันวางมันลงอย่างนุ่มนวลก่อนจะพยุ่งตัวเองให้ลุกขึ้นและค่อยๆเดินไปเปิดประตูเพื่อออกไปข้านอก      
  ฉันเดินลงมาข้างล่างก็พบกับแม่ซึ่งกำลังนั้งคุยอะไรกับใครบ้างคนอยู่ ฉันเลยถือวิสาสะแอบฟัง
 "ขอบคุณจริงๆนะคะ ที่ช่วยลูกสาวฉัน" แม่
 "ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแค่นี้เอง...ตอนนั้นผมนั้งเรือเล่นอยู่ก็เห็นเอนิต้าจมน้ำหน่ะครับ" ผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันคาดว่าเค้าหน้าจะเป็นคนช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันพยายามมองใบหน้าของเค้าผ่านทางช่องของราวบันได แต่แล้วขาเจ้ากรรมของฉันดันลืมขั้นบันไดล้มลงมาเสียก่อน- - น่าอายชะมัด
     ตุบ!!!!!
  ทั้งเค้าและแม่ต่างพากันมาช่วยฉันซึ่งฉันก็บอกไปว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่เจ็บก้นก็เท่านั้นเอง ฉันเดินตามแม่ไปนั่งที่โซฟาตรงข้ามกับผู้ชายคนนั้น เค้าหน้าเด็กดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลของเค้ามองมาทางฉัน
 0-0!!! <<<<< หน้าฉัน
 0-0 <<<<< หน้าเค้า
  ฉันสะดุดกับดวงตาคู่นี้เป็นอย่างมากสีฟ้าน้ำทะเลที่สดใสที่แสนคุ้นเคยคู่นี้ฉันเคยเจอเค้ามาก่อนใช่มั้ย...
 
      วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่ฉันจะได้พักอยู่ที่นี่ เพราะ...พรุ่งนี้เป็นวันเปิดเรียนของฉันเองค้าาา T-T น่าเศร้าที่สุดเลยอะ โดยเฉพาะเรื่องจดหมายนั่นอีก ฮีออออออ ยิ่งคิดยิ่งเศร้า ฉันเลยของแม่ออกมาขับรถเล่นรอบเกาะยังไงละ เจ๋งมั้ยโดยมีนายผู้ชายตาฟ้ามาด้วย เออ ลืมบอกไปเค้าคือ 'เมอร์ไรท์' ที่ช่วยชีวิตฉันไว้ แต่ชื่อเค้าเหมือนคนในจดหมายนั่นเลย
 "เธอชอบออกมาขับรถเล่นอย่างนี้หรอ" ในขณะที่เงียบกันไปสักพักเค้าก็ทำลายความเงียบด้วยการชวนฉันคุย
 "ใช่ มันผ่อนคลายดี ส่วนนายก็คงจะนั้งเรือเล่นสิน้ะ" เค้าพยักหน้ารับ
 "เธอจำจดหมายขวดได้มั้ย" ทำไมจู่ๆเค้าถึงได้ถามเรื่องจดหมายขวดนั่นหล่ะ หรือว่า...
 "นายเป็นคนส่งมันหรอ!!!" ฉันถามเสียงสูงและเบรกรถไว้ ฉันหันไปมองหน้าเค้าซึ่งเค้าก็หันมามองฉันด้วยเช่นกัน
 "อืม ฉันเองแหละ"