Magic love รักใสๆของยัยสามสาวกับนายสามแสบสุดเจ๋ง

           ในยามค่ำคืนท่ามกลางอากาศอันหนาวเหน็บ ณ เมือง Magic Rose เมืองแห่งเวทมนตร์ได้มีการจัดงานประจำปีให้กับเด็กที่มีอายุครบ 15 ปี เพื่อเป็นการฉลองให้กับว่าที่พ่อมดและแม่มดทุกคน และในปีนี้เด็กที่อายุครบ 15 มีเพียง 10 คนเท่านั้นและทุกคนก็จะต้องเข้ารับการทดสอบเพื่อที่จะได้เป็นพ่อมดและแม่มดเต็มตัว ซึ่งจะมีการทดสอบทั้งหมด 6 บททดสอบด้วยกัน และจะเริ่มการทดสอบแรกในวันพรุ่ง เมื่องานประจำปีเริ่มขึ้นทุกคนก็ไปพร้อมกันที่งาน แต่ทว่ายังมีเด็กสาวกลุ่มหนึ่งที่กำลังรีบวิ่งมาเข้างาน เด็กสาวทั้งสามคนรีบวิ่งเข้ามาก่อนที่งานจะเริ่มพอดี

     “ทิวา พรุ่งนี้ต้องเข้ารับการทดสอบแล้ว อ่า ฉันตื่นเต้นมากเลย” ทิวาหันมามองเพื่อนสาวด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับพูดว่า

     “มิล่าเธอไม่ต้องตื่นเต้นหรอกนะ เชื่อสิดูขนาดฉันกับโรสยังไม่เห็นจะต้องตื่นเต้นเลย เห็นไหม” โรสหันมามองหน้าทิวาแล้วพูดว่า

     “นี่ยัยวาเวลาจะพูดอะไรเธอช่วยดูช่วยถามฉันก่อนได้ไหม ฉันเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้ยัยมิล่านั่นแหล่ะ” ทิวาเมื่อได้ยินโรสพูดอย่างนั้นจึงหลุดหัวเราะออกมา

     “เธอหัวเราะอะไรยัยวา”โรสถาม ทิวาจึงส่ายหน้าทั้งสามคนจึงไปเล่นกิจกรรมที่ทางงานจัดไว้ให้ ทิวาที่กำลังเล่นกิจกรรมอยู่ก็เจอเพื่อนจึงเดินเข้าไปทัก

     “ว่าไงคุณริว ริเวอร์ มากับเค้าด้วยหรอเนี่ยนึกว่าจะไม่สนใจงานแบบนี้ซะอีก” ทิวาพูด ริวจึงหันมายิ้มให้กับทิวา

     “ไม่นึกว่าวาก็มาเหมือนกัน” ริวพูดกลับ มิล่าและโรสเห็นเลยเดินเข้ามาหา

     “แหมๆยัยวามีแฟนก็ไม่บอก ไม่แนะนำให้เพื่อนรู้จักบ้างเลยนะ”โรสพูด

     “นั่นสิ” มิล่าพูด ทิวาเลยบอกโรสกับมิล่าว่า

     “ไม่ใช่แฟนซะหน่อย เพื่อนต่างหาก ชื่อริว ริเวอร์หน่ะ อ้อริวนี่เพื่อนฉันเองโรสกับมิล่า”ริวพยักหน้า

    “ยินดีที่ได้รู้จักครับ เรียกผมว่าริวก็ได้ครับ”

           มิล่าและโรสจึงยิ้มให้ทั้งสี่คนจึงเดินดูกิจกรรมภายในงานกันอย่างสนุกสนาน ขณะที่ทั้งสี่กำลังเดินดูกิจกรรมอยู่ก็มีเสียงประกาศขึ้นว่า ‘พรุ่งนี้ให้ว่าที่พ่อมดและแม่มดทุกคนมาพร้อมกันที่ห้องประชุมเวทมนตร์เวลา 09.30 น. น่ะค่ะทุกคน’ เมื่อสิ้นเสียงประกาศทุกคนก็แยกย้ายกันไปเล่นกิจกรรมต่อ เมื่อจบงาน มิล่าและโรสจึงขอกลับก่อน ทั้งคู่จึงไปด้วยกันเนื่องจากบ้านของทั้งคู่อยู่ใกล้กัน ริวเห็นทิวากำลังจะกลับเลยขออาสาไปเป็นเพื่อน เมื่อมาถึงบ้านทิวาจึงชวนริวเข้ามากินน้ำก่อน  

     “อยู่คนเดียวไม่เหงาหรอ”

     “ไม่หรอก ขอบใจนะที่อุตส่าห์มาเป็นเพื่อน”

     “ไม่เป็นไรหรอก ถ้ายังไงฉันต้องขอตัวกลับก่อนนะไว้พรุ่งนี้เจอกัน” ทิวาพยักหน้า

            เมื่อริวไปแล้วทิวาจึงปิดประตูล็อกกลอน และไปเตรียมของเผื่อพรุ่งนี้ ทิวาไปหยิบกระเป๋าสะพายสีดำรูป ดอกกุหลาบสีแดงสดพอหยิบมาทิวาจึงนำของที่เตรียมไว้ใส่กระเป๋า มีทั้งมีดพก ลูกอมแดนซ์ น้ำหอมประลอมใจ เชือกจับของ ลูกอมชูบ๊อง เมื่อเก็บของเสร็จแล้วทิวาจึงไปอาบน้ำพอเสร็จแล้วจึงเข้านอน เช้า   

           วันรุ่งขึ้น ณ ห้องประชุมเวทมนตร์ ผู้เข้าทดสอบทุกคนมาพร้อมกันที่ห้องประชุมเพื่อมารอฟังคำอธิบายของผู้คุมเรื่องการทดสอบ ทิวามิล่าและโรสจึงไปหาที่นั่ง ริวเห็นทั้งสามคนจึงชวนมานั่งด้วยกันเมื่อทุกคนหาที่นั่งได้แล้วผู้คุมจึงออกมาแจ้งเรื่องของการทดสอบ ‘ผู้เข้าทดสอบทุกคนมาพร้อมกันแล้วนะค่ะ ถ้างั้นจะขอแจ้งเรื่องของการทดสอบให้ฟังนะค่ะ ผู้เข้าทดสอบทุกคนจะต้องไปอยู่ที่โลกมนุษย์เพื่อไปศึกษาเรื่องของมนุษย์และให้ผู้เข้าทดสอบทุกคนอยู่ที่โลกมนุษย์จนกว่าจะจบบททดสอบที่ฉันได้เตรียมไว้ให้พวกเธอ ฉันได้จัดตารางการสอบไว้ให้พวกเธอแล้วขอให้ทุกคนมาตามตารางที่ฉันได้จัดเตรียมไว้ให้ด้วย ฉันได้เตรียมผู้ดูแลไว้ให้พวกเธอแล้วและที่สำคัญคือทุกคนห้ามเข้ามาที่โลกเวทมนตร์จนกว่าจะถึงเวลาสอบหรือจนกว่าจะได้รับอนุญาตจากผู้ดูแลของพวกเธอที่โลกมนุษย์ ขอให้ทุกคนมารับกุญแจไขประตูสู่โลกมนุษย์ คนที่ได้กุญแจแล้วขอให้ไปเก็บของที่จะนำไปโลกมนุษย์ได้เลยค่ะ และขอให้มาพร้อมกันที่นี่เพื่อมาเปิดประตูโลกมนุษย์ เชิญผู้เข้าทดสอบทุกคนค่ะ’ เมื่อผู้คุมทุกคนแจ้งเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันไปเก็บของยกเว้นทิวามิล่า โรสและริวที่เตรียมมาพร้อมแล้ว เมื่อทุกคนเก็บของเสร็จแล้วจึงมารอกันอยู่ที่หน้าประตูตามหมายเลขกุญแจที่ได้ เมื่อทุกคนมาพร้อมกันแล้วผู้คุมจึงแจ้งให้ฟังอีกครั้งเรื่องของการไปอยู่ที่โลกมนุษย์ ‘เมื่อไปที่โลกมนุษย์แล้วห้ามให้มนุษย์รู้เด็ดขาดว่าเราเป็นพ่อมดแม่มด ทุกคนสามารถติดต่อกันได้ด้วยโทรศัพท์มือถือที่ชั้นได้เตรียมไว้ให้’เมื่อพูดเสร็จผู้คุมจึงนำโทรศัพท์ที่เตรียมไว้มาแจกให้กับผู้เข้าทดสอบทุกคน ‘ในมือถือนี้มีเบอร์พ่อมดแม่มดทุกคนอยู่ หากมีอะไรก็สามารถติดต่อมาได้เลยทุกเมื่อขอให้ผู้เข้าทดสอบทุกคนโชคดี ไขกุญแจได้’เมื่อผู้คุมพูดจบทุกคนก็ไขกุญแจและเดินเข้าไปพร้อมกับสัมภาระของตนเอง เมื่อทิวามาถึงก็ได้เจอกับผู้ดูแลของเธอ ซึ่งเป็นชายอายุประมาณ 17 ปี เขายิ้มให้ทิวาอย่างเป็นมิตร

     “ว่าไงว่าที่แม่มดแห่งโลกเวทมนตร์ ฉันชื่อ อารัน เมสเตอร์ เรียกสั้นๆว่าอารัน ” ทิวายิ้มให้พร้อมกับแนะนำตัว

     “ฉันทิวาค่ะ ทิวา ฟอร์เทีย เรียกสั้นๆว่าวาก็ได้ค่ะ” เมื่อแนะนำตัวเสร็จแล้ว อารันจึงคุยกับทิวาเรื่องของบนโลกมนุษย์

     “บนโลกมนุษย์เธอเองก็คงรู้มาบ้างแล้วว่าต้องทำยังไงบ้าง ช่วงที่เธออยู่ฉันคงจะต้องส่งเธอเข้าโรงเรียน ยังไงเธอมาเหนื่อยๆไปพักซะก่อนเถอะนะ แล้วพรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปสมัครเรียน อ่ะนี่กุญแจห้องของเธอ ฉันขอตัวไปนอนก่อนนะ” เมื่อพูดจบอารันก็เดินเข้าห้องไป ทิวาจึงเดินไปไขกุญแจเพื่อจะเข้าและเอาของไปเก็บ เสร็จแล้วทิวาจึงโทรไปหามิล่าและโรสเลยรู้ว่าทั้งคู่บ้านอยู่ใกล้ๆกัน เมื่อคุยเสร็จทิวามิล่าและโรสจึงแยกย้ายกันเข้านอน