Unconscious mind to love

   Unconscious mind to love (เผลอใจไปรักเธอ) : ชีวิตของผู้หญิงอย่างฉันต้องวุ่นวายอยู่ในรั้วมหาลัยK เพราะต้องการกลับมาแก้แค้นคนคนหนึ่งแท้ๆเลยเชียว

                                             ^^โทเทรนเนอร์^^

หลังเลิกเรียนก็ต้องไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดวอร์มกันเพื่อเตรียมรับน้องทุกๆเย็นหลังเลิกเรียนวันนี้ได้ข่าวพวกเราจะต้องไปทำความสะอาดตึกเรียนกันภายในเวลา30นาทีทั้งตึกช่วยเหลือกันเพื่อให้สามัคคีกัน

          "เซงน้อเซง "ยัยโมบ่น

          "นี่แกไม่ดีหรอได้เจอรุ่นพี่สุดหล่อที่ดังมากในมหาลัยน่ะ"ยัยคิวลี่นี่ก็จริงๆม้อจริงๆ

          "นี่พวกแกอ่ะรีบไปเข้าแถวได้ละฉันละเบื่อฟังแกบ่นจริงๆ"ฉันตัดบทยัยโมกะยัยคิวลี่ที่ถกเถียงกันไร้สาระที่สุดไอ่พวกชางมินน่ะหรอเหอะไม่เห็นจะเท่อะไรเล๊ยยย-3-

          "นี่นายโทนี่"ฉันสะกิดเรียกนายโทนี่ที่ยืนโดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเลเอ้ยไม่ใช่บ่าววี

          "จะให้ฉันพูด?เธอซื้อตะกร้อเพื่อปิดปากฉันไม่ใช่หรอฉันไม่อยากพูด"เชอะๆหน๊อยยทำเป็นงอน

          "โธ่เพื่อนรักฉันจะใจร้ายกับนายได้ลงคอหรอฉันขอโทษจริงๆนะต่อจากนี้เราญาติดีกันเถอะนะนะนะนะนะ"ฉันทำสายตาอ้อนวอนสุดชีวิต

          "......"เงียบอี่ตาโทนี่ไม่ยอมพูดกับฉันเลยอ่ะชิ!ฉันรับผ้าขี้ริ้วจากพี่ซันและเดินไปทำความสะอาดตามจุดต่างๆฉันว่าฉันไปทำดาดฟ้าดีกว่าเงียบดีอีกอย่างคนอื่นๆคงไม่คิดไปทำสูงขนาดนั้นฉันขึ้นมาถึงดาดฟ้าโหO.Oลมเย็นสุดๆ อ้าาาา ชื่นใจฉันเริ่มจากปัดๆฝุ่นและเช็ดตามราวเหล็กที่มีฝุ่นเลอะเต็มไปหมดขยะก็เกลื่อนเหมือนกันสงสัยคงมีคนมาพักที่นี่ยามว่าง 

          "แกร๊ก....เหอะเธออีกแล้วหรอ?" เสียงเปิดประตูพร้อมกับน้ำเสียงคุ้นเคยอี่ตาโทนี่นั่นเอง

          "ใช่ ฉันแล้วทำไมฉันขึ้นมาก่อนนายนะ-W-"ฉันเบ๊ปากใส่โทนี่แล้วปีนราวเหล็กไปเช็ดต่อเห็นไปยังด้านล่างตึกสูงจังนะ...เดี๊ยวนะ สะ..สูงหรอ เห้ยยย!ฉันลืมตัวไปตอนนี้ขาฉันสั่นใจหวิวๆ ทำตัวไม่ถูกขยับไม่ได้ ใช่ ฉันกลัวความสูงที่สุดถึงแม้สูงกว่าเก้าอี้นิดนึงฉันก็กลัว

          "นี่เธอจะถึงเวลารวมตัวแล้วรีบลงมาด้วยอย่าทำให้ปลาเน่าหนึ่งตัวเหม็นไปทั้งสาขาหล่ะ"

          "ทะ...ทะ ...โท นี่"เสียงฉันสั่นน้ำตาคลอเป้า

          "เห้ย ..!!ทำไมทำหน้าอย่างนั้น เป็นอะไร?"เขากวาดสายตามองฉัน

          "นายอย่าหัวเราะนะ คะ ..คือฉันลืมตัวไปว่ากลัวความสูงฉันลงไปไม่ได้ช่วยฉันทีนะ"เขาทำหน้านิ่งเงียบไปสักพักแล้วก็

         "กร๊ากๆๆ ฮ่าๆๆๆ เธอนี่มันตลกชะมัดยัยขี้เมา"แล้วเขาก็เดินมายกแขนขึ้นให้ฉันกระโดดลงไปหา

         "ไม่เอาๆฉันกลัว นายมาหาฉันสิใกล้ๆ"เขายื่นมือมาจับมือฉันแล้วยกตัวฉัน ฟุบ ตัวฉันล้มลงทับเขานอนอยู่ที่พื้น โอยยย ทำไมต้องเป็นแบบนี้เนี่ยสายตาฉันเงยไปสบตากับเขาพอดี

         "เออ โทษทีรีบไปกันเถอะ"ฉันรีบวิ่งลงไปรวมตัวกับคนอื่นๆรุ่นพี่ก็ได้ปล่อยพวกเราแยกย้ายกันกลับบ้านแต่ฉันยังไม่กลับหรอกนะฉันแอบตามนายโทนี่ไปโทนี่ปั่นจักรยานมาเรียนโทนี่ไม่ค่อยสุงสิงกับใครแต่สาวก็ชื่นชอบเขานะหน้าตาเขาก็ดีหล่อเชียวล่ะมหาลัยของเราคนที่ดังเปรียบเหมือนดาราล่ะมีคนติดตามข่าวตลอดเช่นพวกกลุ่มชางมินนั่นคือกลุ่มเทพกลุ่มอันตรายเชียวล่ะที่สาวๆหมายปองส่วนผู้หญิงคือ4สาว เป็นกลุ่มที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าหืออือด้วยเพราะยังไงก็สู้ไม่ได้สืบทอดกันเป็นรุ่นๆใครที่เจ๋งจริงก็จะได้ตำแหน่งนั้นสืบต่อไปได้ข่าวลือว่านายโทนี่ก็กำลังเป็นเป้าหมายของรุ่นพี่จะเอาตัวไปเป็นคนดังอีกคนล่ะเหอะๆแล้วอย่างงี้ฉันจะขอเขาสอนว่ายน้ำสำเร็จไหมนะT.Tโอะขับมาถึงบ้านนายโทนี่แล้วแต่เอะคุ้นๆเนอะเหมือนกับบ้านตัวเองเลย...เห้ยนั้นมันบ้านฉันนี่หว่า อะไรน่ะบ้านติดกันงั้นหรอ?!แถมที่หมอนั่นชอบปั่นจักรยานไปเรียนจริงๆกับมีรถคันหรูหลายสิบล้านจอดอยู่หน้าบ้านคันที่ฉันแอบมองตาละห้อยบ่อยๆอยากจะนั่งไม่เคยยักเห็นเจ้าของที่แท้คือนายเองหรอ ฉันรีบเอารถจอดวิ่งมายังบ้านนายโทนี่

         "โทนี่! นี่นาย?อยู่บ้านหลังนี้หรอ"ห้ะไม่อยากจะเชื่อให้ตายสิฉันอยู่มา2วันไม่ยักจะเจอนายนี่สักครั้งดันเจออี่ตาโรคจิตชางมิน

         "นี่...เธอ ตามฉันมาถึงบ้านเลยหรอ?"ทันใดนั้นเขาก็ยกมือป้องกายราวกับฉันจะปลุกปล้ำเขา==!

         "น้อยๆหน่อยย่ะบ้านฉันอยู่ติดกับนายหลังนั้นไง-O-.- "ฉันชี้ไปยังบ้านฉัน

         "ให้ตายสิ!"

         "ให้ตายอะไรยะเออ...คือจริงๆแล้วฉันมีเรื่องจะขอนายขอเข้าไปคุยด้านในได้ไหม?"เขาทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย

         "เรามีธุระจำเป็นอะไรต้องคุยกันด้วยหรอ?= =" เหอะนี่ถ้าฉันว่ายน้ำเป็นฉันไม่มาอ้อนวอนนายให้เสียหน้าหรอกย่ะ =3=

        "สำคัญมากๆนะขอเข้าไปคุยหน่อย"หมอนั่นยอมเปิดประตูให้ฉันเข้าไปด้านในก็โล่งสะอาดดีตกแต่งเป็นระเบียบ

       "นายอยู่คนเดียวหรอ?"

       "ใช่ ทำไม กะจะวางแผนมาอ่อยรึไง ? อีกอย่างห้ามแตะต้องของของฉันนะ" เชอะ หลงตัวเองใครจะอยากอ่อยนายยะ

        "คือฉันไม่อยากอ่อยนายหรอกนะ แต่คือฉันได้ข่าวมาว่านายเคยแข่งว่ายน้ำระดับโลกหรอ?"

        "ใช่แต่ก็ไม่ได้แข่งหรอกทำไมเรื่องที่สำคัญของเธอมันเกี่ยวอะไรกับชีวิตของฉัน?"

       "อะ..เอ่อคือฉันไม่อยากจะยุ่งนะแต่คือนายก็รู้มหาลัยเรามีเทศกาลว่ายน้ำรับแข่งแค่เพศละ7คนเองแล้วฉันก็สมัครไป" 

        "แล้ว?"

        "ประเด็นคือจริงๆแล้วฉันว่ายน้ำไม่เป็น-..-แต่ฉันตอนเด็กๆเคยเรียนคอร์สว่ายน้ำนะแต่ก็ไม่รอดชอบไปว่ายน้ำเล่นกับเพื่อนๆแต่ก็ว่ายไม่เป็นอยู่ดียันโตเนี่ยแหละ"

        "เหอะ!หึหึเธอนี่มีอะไรให้น่าขำหลายอย่างนะ ไหนจะกลัวความสูง ว่ายน้ำไม่เป็นแต่ดันสมัครแข่งกับเขา นี่เธอคงได้ยินข่าวลือของฉันแล้วจะขอฉันให้สอนงั้นสินะ?"ใช่สิอี่ตาบ้าไม่งั้นไม่ยอมพูดดีหรอก!

        "ชะ..ใช่ นะ ขอร้องล่ะ"

        "ทำไมเธอต้องอยากแข่งขนาดนั้นด้วย?"ถ้าบอกไปว่าเพราะผู้ชายคงโดนดูถูกแน่ๆT_T

        "คะ..คือ ฉันจริงๆแล้วทุกๆอย่างตั้งแต่อยู่บ้านหลังนั้นเรียนมหาลัยนี้และลงแข่งขันนี่ฉันมีเหตุผลจำเป็นจริงนะๆ ไม่งั้นคงไม่ลงทุนขนาดนี้แต่ฉันขอเก็บเป็นเรื่องส่วนตัวเถอะนะบอกไม่ได้จริงๆ"

        "....ถ้าฉันไม่สอนเธอล่ะแล้วทำไมฉันต้องสอน"เพราะนายเก่งไงไอ่บ้า

        "+3+ต้องเป็นนายเท่านั้นแหละ'โทเทรนเนอร์' ได้โปรดเป็นโทเทรนเนอร์ของฉันเถอะ"ฉันคุกเข่าจับมืออ้อนวอนนายโทนี่ไว้

       "ฮื่มม...มีอะไรมาแลกเปลี่ยนล่ะ?" นายโทนี่ถอนหายใจพร้อมกับถาม แลกเปลี่ยนหรอ อะไรล่ะ

       "นายต้องการอะไรล่ะ?"

       "ถ้าฉันสอนเธอแล้วจะได้อะไรล่ะ"

       "เอางี้ถ้านายยอมสอนฉันฉันจะให้พรกับนาย3ข้อสิ่งที่นายต้องการฉันจะทำให้เป็นจริง" ..หลังจากเจรจากันแล้วนายโทนี่ก็ยอมฝึกให้ฉันเห้ออ แผนที่2กำลังไปได้ดี :)