My Love is Fariy ขอโทษทีแฟนผมเป็นนางฟ้าตกสวรรค์

~หลังจากเข้าแถว~

            นักเรียนต่างแยกย้ายไปห้องเรียนเอ้า...แล้วฉันอยู่ห้องไหนเนี่ย??

ดวงตากลมโตสอดส่ายหาผู้ช่วย แล้วสายตาของฉันก็เห็นผู้หญิงคนนึงรุ่นราวคราวเดียวกับฉันยืนอ่านหนังสืออยู่ผมสีทองและตากลมโตสีฟ้าบ่งบอกได้ชัดว่าเธอคือชาวอเมริกันแท้ๆเลยล่ะ เอ้าล่ะ!! ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ"เอ่อ..ขอโทษนะคะห้องม.5/5อยู่ไหนหรอคะ"หญิงสาวคนนั้นเงยหน้าจากหนังสือแล้วยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนหวาน"Yes,Well you Go to Staright and turnleft"น่านพ่นภาษาอังกฤษใส่ฉันแล้วฉันจะฟังรู้เรื่องม้าย"เอ่อ...พูดไทยได้ป่ะเอ่อ Speak Speak Thai" "ฮิฮิ ได้จ้ะฉันพูดไทยได้"หญิงสาวคนนั้นตอบเป็นภาษาไทย เฮ้อค่อยยังชั่ว "จ้ะ แฮ่ๆเอ่อ ฉันชื่อสะ..เอ่อไม่สิฉันชื่อนาเดียจ้ะเรียกสั้นๆว่าเดียก็ได้ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ เป็นเพื่อนกันนะ" "จ้ะ ฉันชื่อ อลิซเซีย เรียกสั้นๆว่าอลิซ ก็ได้จ้ายินดีที่ได้รู้จัก ยินดีที่ได้เป็นเพื่อนกันจ้ะ"อลิซตอบพร้อมยิ้มอย่างนุ่มนวลให้ "จ้า เอ่อ..แล้วสรุปห้องม.5/5อยู่ไหนหรอ" "หือ...เธอฟังอังกฤษไม่รู้เรื่องหรือ ห้องม.5/5น่ะเดินตรงไปเลี้้ยวซ้ายก็ถึงแล้วจ้ะ"อลิซตอบ "อืมขอบใจจ้ะ เธออยู่ห้องไหนหรือ"ฉันถาม "ห้องเดียวกับเธอจ้ะ" "เย้ๆดีใจจังงั้นไปกันเธอ"ฉันฉวยมืออลิซแล้ววิ่งไปที่ห้องม.5/5 

     ม.5/5

             "ครูมิร่าคะขออนุญาตเข้าห้องค่ะ"ฉันกับอลิซพูดพร้อมกัน

"จ้ะ ได้เอาล่ะ นาเดียไปนั่งข้างๆไทม์ไลน์ส่วนอลิซไปนั่งข้างๆมีเรียนะ" ครูตอบ "ค่ะ"อลิซตอบส่วนฉันได้แต่ยืนอึ้งเพราะที่นั่งที่ฉันจะได้นั่งกับนายคนที่ว่าฉันตอนเช้าน่ะนะม่ายยยยยย ฉันเดินไปนั่งใกล้ๆนายนั่นอย่างไม่สบอารมณ์"ชื่อนาเดียงั้นหรอ/ชื่อไทม์ไลน์งั้นหรอ"เราทั้งคู่ต่างพูดพร้อมกัน "เอ่อ...ใช่"พวกเราพูดพร้อมกันอีกครั้ง "ฮึ...ยัยกวางเรนเดียร์เอ๋ย แบร่!!ฉันหล่อเลยอ่อยตอนเช้าใช่มั้ยล่ะ" นายไทม์กวนประสาทฉันอีกครั้งคันมือจริงจริ๊งถ้าเป็นนางฟ้าจะสาปให้กลายเป็นหมูตัวอ้วนเอาไปเชือดซะเล้ย "หนอย..นาย นาย ประตูอนาคตไทม์แมชชีน" "ฉันไม่ใช่โดเรม่อนนะ" "งั้นนายก็เป็นชิซุกะซินะ" "ฉันไม่ใช่ชิซุกะฉันเป็นโนบิตะต่างหาก" "ไม่..นายน่ะเป็นชิซุเอ๋อ" "ยัยไจเรนอ้วน" "นายซุเนะโอะจอมหาเรื่อง" "นี่ พวกเธอหยุดคุยกันได้รึยัง?"ครูมิร่าปราม "เค้ากวนหนูก่อนค่ะ/เค้ากวนผมก่อนครับ" "หนอย...เธอ/นาย"ฉันกับนายนั่นจ้องกันอย่างเอาเป็นเอาตาย "เอาล่ะๆๆ ไทม์ไลน์กรุณาอย่าแกล้งเพื่อนใหม่เข้าใจมั้ย" ครูมิร่าตัดสิน "ครับ"นายไทม์ไลน์ตอบอ้อมๆแอ้มๆ "หึ..สุดท้ายฉันก็ชนะแบร่"ฉันแอบทำหน้ากวนตอนครูมิร่าเผลอ ฉันว่าการไปรร.ครั้งนี้คงไม่ธรรมดาแล้วล่ะ!!!

          ขอบคุณนะคะที่อ่านถึง109แล้ว จะแต่งตอนพิเศษให้นะค้า ><