My Love is Fariy ขอโทษทีแฟนผมเป็นนางฟ้าตกสวรรค์

06.00น.@P'Paris home"ฮ้าว~"พอลืมตาขึ้นฉันก็ได้พบความแปลกประหลาดใจมาก เอ๊ ของขวัญใครนะ? อืม..ใช่ช่วงนี้มันเป็นเทศกาลปีใหม่นี่นา คงไม่แปลกถ้าพี่ปารีส(แองจี้)จะให้ของขวัญนี่เนาะ^^ "To:สมายล์(นาเดีย) ของขวัญนี้พี่เตรียมไว้ให้เรานะแกะดูสิพี่หวังว่าเธอจะชอบนะ


สุขสันต์ปีใหม่จ้าน้องสาวแสนสวย  From:พี่แองจี้(ปารีส)" ฉันอ่านข้อความด้วยความตื้นตันใจขอบคุณนะคะพี่สาวคนสวย ฉันลุกขึ้นจากที่นอนแล้วหันไปสนใจกล่องของขวัญแล้วค่อยๆบรรจงแกะมันออกมาด้วยความตื่นเต้นชนิดที่บรรยายมาไม่ถูก*-* Wowนี่มัน... ลูกแก้วดนตรีนี่..เป็นรูปกระต่ายด้วย>3< มีเพลงหวานๆดังคลอๆออกมาเสียงคล้ายมิวสิคบ๊อกแฮะ ฉันปล่อยใจไปกับเสียงเพลง อุ่นๆหวานละมุน ถ้าตอนนี้บนสวรรค์ก็คง....พ่อคงจะเลี้ยงฉลองให้ฉันหลังสอบเสร็จพร้อมมีของขวัญน่ารักๆให้ฉันอาจจะเป็นตุ๊กตาหรือมือถือเช่นไอโฟน6 ส่วนของขวัญของแม่ก็คือรอยยิ้ม หอมแก้ม และ ไก่งวงอบตัวโตๆ แม่ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องแบบนี้เพราะแม่เห็นว่ามันเป็นปกติธรรมดาอยู่แล้วแค่เทศกาลไม่สามารถทำให้การกระทำของแม่เปลี่ยนไปได้ ทั้งอ้อมกอดอุ่นๆ...และความรักจากท่าน ฉันคิดมาได้แค่เท่านี้ ความอดทนทั้งหมดก็พังทลายลง เหลือเพียงหยาดน้ำใสๆที่ไหลรินออกมาจากตาไม่ขาดสาย ความคิดถึงบ้าน ความเศร้า โหยหา อาวรณ์ มาถาโถมเข้ามาจนเป็นกลายเป็นน้ำตาที่ไม่สามารถพูดอะไรได้เลยจริงๆ... ระหว่างนั้นบทสนทนาของฉันคุณพ่อและคุณแม่ก็แว๊บให้มาคิด ตอนนั้นฉันพึ่ง4ขวบครึ่งเอง คุณพ่อบอกฉันตอนที่ฉันหกล้มที่สวนของบ้านเราว่า"สมายล์ทุกอย่างๆในชีวิตของเรา มันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ มันต้องมีขวากหนาม ลูกต้องอดทนกับขวากหนามนี้นะ เพราะบางทีขวากหนามก็เป็นเหมือนบทเรียนบทหนึ่งที่หาเรียนจากที่ไหนไม่ได้นอกจาประสบพบเจอด้วยตนเอง น้ำตาจะช่วยให้ลูกโตขึ้นก็จริง แต่บางเรื่องเราควรอดทนไว้นะลูก"พ่อสั่งสอนและหอมแก้มฉันเบาๆ คุณแม่พอเห็นฉันร้องไห้ก็วิ่งมาอุ้มทันทีและกอดฉันไว้แน่น "สมายล์เจ็บตรงไหนมากมั้ยลูก? สมายล์ฟังแม่นะคะนางฟ้าของแม่ หนูเป็นเหมือนดวงใจของพ่อแม่เวลาที่หนูร้องไห้หนูจงจำเอาไว้เป็นพ่อและแม่ที่ทุกข์ที่สุด"พ่อกับแม่มองหน้าฉันแล้วพูดขึ้นว่า"สัญญานะว่าจะไม่ร้องไห้คนดีของพ่อ/แม่" "ค่ะ"ฉันเช็ดน้ำตาแล้วยิ้มบานแช่งพร้อมเกี่ยวก้อยทันที~ก๊อกๆ~ "สมายล์กินข้าวจ้ะ^^" พี่แองจี้เรียก"ค่ะ" ฉันมองไปปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าก็เป็นเหมือนเดิมทุกๆวัน แต่ทำไมวันนี้ฉันรู้สึกอบอุ่นจังนะ☺☺ พ่อคะ..แม่คะ..สมายล์ขอโทษที่ร้องไห้ต่อไปนี้สมายล์จะเข้มแข็งและรักษาสัญญาให้ได้ค่ะ สายลมโชยผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ทำเอาฉันอดคิดถึงบ้านที่อบอุ่นและรอยยิ้ม เสียงหัวเราะไม่ได้เลย ห้ามความคิดถึงไม่ได้..จริงๆ