storyloveยัยแมวขโมยตัวร้ายไล่(จับ)หัวใจคุณหมอตัวดี

                                                      5

หลังจากกินข้าวเสร็จฉันก็จัดการห้องลอว์ต่อ(จัดการยังไม่ถึงครึ่งเลย - -^)ส่วนลอว์ก็ไปหาโซลเพื่อไปหาอะไรซักอย่างเนี่ยแหละ พอฉันอยู่คนเดียวมันขนลุกยังไงไม่รู้ - - ถึงรู้ว่าตอนนี้บ่ายแล้วมันก็น่ากลัวอยู่ดี อีกอย่างฉันก็กลัวผีซะด้วยสิหวังว่ามันไม่มีอยู่ในโรงพยาบาลหรอกนะT∧T

" ฮ่าๆมันต้องไม่มีสิฮ่าๆจะเป็นไปได้ยังไง - - "ฉันพูดปลอบใจตัวเอง

กึก กึก กึก!!!

สะ...เสียงอะ..อะไรหว่า?o-oที่หน้าประตูมีเงาๆอะไรด้วยใช่ลอว์รึเปล่า?แต่ถ้าเป็นเขาต้องเคาะประตูสิถ้างั้นใครอะอย่าบอกนะว่าผี!o[]o

ปัง!

จู่ๆก็มีคนออกมาแล้วพูดว่า

"ลอว์แกอยู่ไหนฟร๊ะ˜!!!!"

"กรี๊ดดดดดดดด!!!"ฉันกรี๊ดออกมาแล้วทุกอย่างก็ดับวูบไป

"นี่..ยัยผมส้มตื่นสิ!o-o "ฉันได้ยินเสียงใครใครซักคนอยู่ใกล้ฉัน

"อืม....ใครหน่ะ?"ฉันถามแต่ฉันยังสะลึมสะลืออยู่

"ฉันนี่แหละต้องถามเธอทำไมเธอมาอยู่ห้องลอว์ได้อ่ะ?ปกติมันไม่ให้ใครเข้ามานะแต่เธอเข้ามาได้หรือว่าเธอเป็นแฟนมัน?o-o"เอาอีกละมันน่าตื้บทำไมฉันต้องถูกกล่าวหาอย่างนี้ด้วยน้าาT0Tมันไม่ยุติธรรม˜T^T

"ฉันเป็นผู้ช่วยเขายะ!- -"

"แต่หน้าตาอย่างเธอสวยออกขนาดนี้น่าจะเป็นมากกว่าผู้ช่วยน้าาา:)"

"ไม่ใช่สักหน่อยยะ! -*-"

"เหรออออ:p"กวน-*-

จากนั้นประตูก็เปิดอีกครั้งลอว์เดินเข้ามาแล้วพูดว่า

"มาทำไมไอ้คุณซิลเวอร์?-*-"

"มาหาข้าวกินมั้งถามได้ - -"

"น่ารำคาญชะมัด"

"ว่าไงนะ!ไอ้หมอโรคจิต!:p"

"ทำไมไอ้คุณแว่น!"

"ไอ้หมอพกมีด!"

"ไอ้แว่นถ้ำมอง!"

"ศพหน้าตายเดินได้!"

"ซุงแหล!"

"ชั่ว!"

"เลว!"

"ระยำ!"

"โอ๊ย!พวกนายพอสักที่จะได้ม่ายยยยยย!>[]<*"เมื่อความอดทนฉันถึงขีดจำกัด

จากนั้นก็เงียบลง

"ยัยต๊อง!"ซิลเวอร์พูด

พลั่กกก!

"อ้ากกกกก"ซิลเวอร์ร้องด้วยความเจ็บปวด

"เจ็บโว้ยยยยย!"ก็ฉันเสยคางจะให้ไม่เจ็บได้ยังไง - -(ไม่เจ็บก็บ้าแล้วฉันก็ป้องกันตัวได้นะเอออย่าดูถูก)

"สมน้ำหน้า"ฉันพูดออกมาอย่างสะใจ(นิดนึง)

เอ๋...ซิลเวอร์ชื่อนี้คุ้นๆแหะ อ๋อ...ลูกชายคนเดียวของตระกูลมาวิลมีนิสัยชอบต่อล้อต่อเถียง เอาแต่ใจ ไม่มีมารยาท (แถมกวนบาทา) เป็น1ใน4หนุ่มฮอตที่มีคนชอบน้อยสุด(สม)

"ไอ้หมอโรคจิตรักษาฉันที! T0T/"

"ไม่!...ถ้ายังไมเลิกเรียกว่าหมอโรคจิตหน่ะ-  - "

"ชิ!....ฉันไม่ขอความช่วยเหลือนายก็ได้!นี่!ยัยผมส้มเธอต้องมารักษาคางฉันเดี๋ยวนี้!ถ้ารักษาฉันให้ค่าทำ3,000เบรี"

ชิ้ง - -+

เมื่อเงินมาอย่าคอยถ้า

"ก็ได้แต่ต้องให้เงินตามนั้นด้วย"

"ผู้หญิงหน้าเงิน"ลอว์พูด

"ช่วงนี้ขาดเงินยะ! - -"

"รีบๆรักษาเร็วๆสิเป็นผู้ช่วยไอ้หมอโรคจิตก็รักษาดีๆหน่อยละ - -"

"ค่ะๆๆ"

"ปล่อยให้คางแหลกอย่างงั้นแหละดีแล้ว -*- "เห็นด้วยอย่างเเรง-*-

พอฉันเริ่มปฐมพยาบาลซิลเวอร์ก็หน้าแดงนิดๆ

"ทำไมนายหน้าแดงละหรือว่าเป็นไข้?o-o"

"คือว่า....."ลอว์พูดแถมหน้าแดงนิดๆเหมือนกัน

"เธอลืมจดกระดุมตรงนั้นอะo///o"ลอว์กับซิลเวอร์พูดพร้อมกัน

พอฉันมองตรงมุมสูงของตัวเองก็รู้ว่าไม่ได้จดกระดุม3เม็ดแถมเห็นเนินอกอีกต่างหาก! o///o

"ฮะ..เฮ้ย!o[]o"

"........(_  _  )"ลอว์รีบหันไปทางอื่นเพื่อกลบเกลื่อน(เดี๋ยวโดนหาว่าโรคจิตอะดิ//ลอว์)

"เอ่อ.........o///o"ซิลเวอร์มองตาค้างแถมหน้าแดงขึ้นด้วยนามิจึงตัดบทด้วยการ...

"อย่ามองน้าาา!>[]<"

 ..................................................................................

แค่นี้ก่อนน้าาแล้วจะทำให้ยาวกว่าเก่าน้าาา

ปล.เรื่องนี้ชักมันขึ้น owo/