Makeovers แปลงโฉมครั้งยิ่งใหญ่พิชิตใจนายเพอร์เฟ็ก!
9.5
เขียนโดย อความารีน
วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.25 น.
3 ตอน
9 วิจารณ์
7,428 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 มีนาคม พ.ศ. 2557 18.04 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) Makeovers ขั้นที่ 2 พูดจาไพเราะเพราะพริ้งง [?]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความMakeovers ขั้นที่ 2 พูดจาไพเราะเพราะพริ้ง [?]
หลังจากฝ่าด้าน ผ่านพ้นวิกฤตจากลูกชายของผอ. [ที่โคตรหล่อ] มาได้แล้วชั้นเล่นมานั่งทานอาหารกลางวันกะพวกเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆ [คริละไม่ได้แรดเน้อ แค่ไม่มีเพื่อนผู้หญิง]
"คริละ ๆ" ไอเลเยอร์เจ้าเพื่อนตัวดีของฉ๊านน !! ยังมีหน้ามาเรียกอีก ชิ!
"....."
"คริละ ๆ"
"......"
"คริล่าาาาาา ! เธอหูแตกเล๊อะะะ !" wOw!!
"แกจะตะโกนให้ขี้หูชั้นออกมาเต้นระบำหรือไงห้าาา !"
"ก็ชั้นคิดว่าคริละหูแตกซะละ ชั้นเรียกทำไมไม่ตอบ"
มันก็เรื่องของชั้นป่าวว๊าาา -_-
"ชั้นไม่อยากตอบ" ยังเล่นละครบทดราม่าอยู่ เดินหนีมันเลยง่ายดี [ฮุๆ] >o^!
"โถ่ ! ไอเตี้ยย พูดมาก แถมเข้าใจยากอีกผู้หญิงอะไรเนี่ยย"
"แหมม ! พ่อสูงง แกสูงกว่าชั้นไม่กี่เซนต์มาทำพูดมาก พูดเยอะระวังน้ำลายจะติดคอตายนะย่ะ ! ที่ชั้นไม่คุยกับนายเนี่ยนะเพราะว่านายไม่น่าจะไปตีสนิทกับลูกเจ้าของโรงเรียนคนนั้นเลย นายไม่เคยเห็นคนก่อนๆหรอ ทั้งดุ ทั้งด่าเราเวลามาสาย ชั้นน่ะเกลียดที่สุดเลยพวกรวยแล้วชอบทำตัวมีอำนาจ มันเห็นชั้นอ่อนแอหน่อย ก็สั่งให้วิ่งบ้าง ล้างส้วมบ้าง ตอนนายไม่อยู่นะมันยังสั่งให้ชั้นหาเห็บให้หมามันเลย ! ชั้นว่าเห็บมาคงเป็นพวกมันมากกว่าา " ปล่อยไปสุดฤทธ์อ่ะบอกเลย ตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ ชั้นมีอคติกับไอพวกนี้ เกลียดพวกมันสุดๆ และชั้นก็คิดว่าไอรุ่นพี่ฟิวเจอร์บอร์ดอะไรนั่น คงเหมือนพวกเห็บหมาคนก่อนๆ แน่นอน ! คิเรนัส ขอฟันธงง [นางมั่นใจมากกก !]
"เดี๋ยวนะสาวน้อย" :D
พระเจ้าช่วยกล้วยเห็บหมา ! O_o ! เอาละไอรุ่นพี่ฟิวเจอร์นั่นเดินตรงมาที่ชั้น นี่ชั้นชักไม่แน่ใจละว่าตัวเองกินโทรโข่งเข้าไปแล้วหรือป่าว ตายๆๆ ตายแน่คริละเอ้ยยย TT
"อะระ !" ทำใจกล้าท้าทายซะเล๊อะ ! [ดื้อไม่เลิกก]
"มากับผมที่ห้องปกครองหน่อยสิ"
รุ่นพี่ยื่นมือมาตรงหน้าชั้นอย่างกะเจ้าชายที่กำลังขอเจ้าหญิงเต้นรำแหนะ *O* ! เฮ้ยๆ หยุดๆ เกลียดเค้าไม่ใช่เร๊อะ !
เพี๊ยยะะ ! ชั้นรีบปัดมือเค้าออกทันที ทำเอาแฟนคลับของรุ่นพี่จ้องชั้นตาเป็นมัน ชั้นจะตายม้ายยยย TOT
"แต่ยังไงสาวน้อยอย่างคุณต้องมากับผม" :)
"เพราะ ?"
"เพราะคุณพูดจาเสียงดัง แถมไม่เพราะอีกต่างหากเพราะฉะนั้น...ผมต้องสั่งสอน"
"อุ๊ ! อุ๊ย ว๊ายยย" อีตารุ่นพี่บ้านั่นไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพชั้นซักคำ [?] ก็อุ้มชั้นพาดหลังแล้วเดินอย่างสบายใจออกจากไทยมุงทันที
"เฮ้ยย ! คริล่าาา"
"เลเยอร์ช่วยด้วยยยยยย แงๆๆๆ " TOT!!
ตอนนี้ก็ถึงเวลาอันเหมาะ เหม๋งๆๆๆๆ สมควรแล้วนะคับตอนต่อไปจะเป็นเรื่องอะไรหัวข้ออะไร.. พอๆๆ ล้อเล่นคะล้อเล่นมารีนอู้เล่น แหะๆ >3<
Ps. โย่วววว >O<! สวัสดีครัช อยากเป็นคนอบอุ่นจะมาพูด มรึง กรู หรือมีสัตว์เลื้อยคลานต่างๆ นาๆ ออกจากปากไม่ได้น้ะ ^^ ไม่ว่าจะเป็นการคอมเม้นบนเว็บบอร์ด หรืออื่นๆก็ตามใครจะมองว่าเราโลกสวยก็อย่าได้แค่ยังดีก็โลกเน่าๆ ละก๊านน :D
BY : มารีน
หลังจากฝ่าด้าน ผ่านพ้นวิกฤตจากลูกชายของผอ. [ที่โคตรหล่อ] มาได้แล้วชั้นเล่นมานั่งทานอาหารกลางวันกะพวกเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆ [คริละไม่ได้แรดเน้อ แค่ไม่มีเพื่อนผู้หญิง]
"คริละ ๆ" ไอเลเยอร์เจ้าเพื่อนตัวดีของฉ๊านน !! ยังมีหน้ามาเรียกอีก ชิ!
"....."
"คริละ ๆ"
"......"
"คริล่าาาาาา ! เธอหูแตกเล๊อะะะ !" wOw!!
"แกจะตะโกนให้ขี้หูชั้นออกมาเต้นระบำหรือไงห้าาา !"
"ก็ชั้นคิดว่าคริละหูแตกซะละ ชั้นเรียกทำไมไม่ตอบ"
มันก็เรื่องของชั้นป่าวว๊าาา -_-
"ชั้นไม่อยากตอบ" ยังเล่นละครบทดราม่าอยู่ เดินหนีมันเลยง่ายดี [ฮุๆ] >o^!
"โถ่ ! ไอเตี้ยย พูดมาก แถมเข้าใจยากอีกผู้หญิงอะไรเนี่ยย"
"แหมม ! พ่อสูงง แกสูงกว่าชั้นไม่กี่เซนต์มาทำพูดมาก พูดเยอะระวังน้ำลายจะติดคอตายนะย่ะ ! ที่ชั้นไม่คุยกับนายเนี่ยนะเพราะว่านายไม่น่าจะไปตีสนิทกับลูกเจ้าของโรงเรียนคนนั้นเลย นายไม่เคยเห็นคนก่อนๆหรอ ทั้งดุ ทั้งด่าเราเวลามาสาย ชั้นน่ะเกลียดที่สุดเลยพวกรวยแล้วชอบทำตัวมีอำนาจ มันเห็นชั้นอ่อนแอหน่อย ก็สั่งให้วิ่งบ้าง ล้างส้วมบ้าง ตอนนายไม่อยู่นะมันยังสั่งให้ชั้นหาเห็บให้หมามันเลย ! ชั้นว่าเห็บมาคงเป็นพวกมันมากกว่าา " ปล่อยไปสุดฤทธ์อ่ะบอกเลย ตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ ชั้นมีอคติกับไอพวกนี้ เกลียดพวกมันสุดๆ และชั้นก็คิดว่าไอรุ่นพี่ฟิวเจอร์บอร์ดอะไรนั่น คงเหมือนพวกเห็บหมาคนก่อนๆ แน่นอน ! คิเรนัส ขอฟันธงง [นางมั่นใจมากกก !]
"เดี๋ยวนะสาวน้อย" :D
พระเจ้าช่วยกล้วยเห็บหมา ! O_o ! เอาละไอรุ่นพี่ฟิวเจอร์นั่นเดินตรงมาที่ชั้น นี่ชั้นชักไม่แน่ใจละว่าตัวเองกินโทรโข่งเข้าไปแล้วหรือป่าว ตายๆๆ ตายแน่คริละเอ้ยยย TT
"อะระ !" ทำใจกล้าท้าทายซะเล๊อะ ! [ดื้อไม่เลิกก]
"มากับผมที่ห้องปกครองหน่อยสิ"
รุ่นพี่ยื่นมือมาตรงหน้าชั้นอย่างกะเจ้าชายที่กำลังขอเจ้าหญิงเต้นรำแหนะ *O* ! เฮ้ยๆ หยุดๆ เกลียดเค้าไม่ใช่เร๊อะ !
เพี๊ยยะะ ! ชั้นรีบปัดมือเค้าออกทันที ทำเอาแฟนคลับของรุ่นพี่จ้องชั้นตาเป็นมัน ชั้นจะตายม้ายยยย TOT
"แต่ยังไงสาวน้อยอย่างคุณต้องมากับผม" :)
"เพราะ ?"
"เพราะคุณพูดจาเสียงดัง แถมไม่เพราะอีกต่างหากเพราะฉะนั้น...ผมต้องสั่งสอน"
"อุ๊ ! อุ๊ย ว๊ายยย" อีตารุ่นพี่บ้านั่นไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพชั้นซักคำ [?] ก็อุ้มชั้นพาดหลังแล้วเดินอย่างสบายใจออกจากไทยมุงทันที
"เฮ้ยย ! คริล่าาา"
"เลเยอร์ช่วยด้วยยยยยย แงๆๆๆ " TOT!!
ตอนนี้ก็ถึงเวลาอันเหมาะ เหม๋งๆๆๆๆ สมควรแล้วนะคับตอนต่อไปจะเป็นเรื่องอะไรหัวข้ออะไร.. พอๆๆ ล้อเล่นคะล้อเล่นมารีนอู้เล่น แหะๆ >3<
Ps. โย่วววว >O<! สวัสดีครัช อยากเป็นคนอบอุ่นจะมาพูด มรึง กรู หรือมีสัตว์เลื้อยคลานต่างๆ นาๆ ออกจากปากไม่ได้น้ะ ^^ ไม่ว่าจะเป็นการคอมเม้นบนเว็บบอร์ด หรืออื่นๆก็ตามใครจะมองว่าเราโลกสวยก็อย่าได้แค่ยังดีก็โลกเน่าๆ ละก๊านน :D
BY : มารีน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ