พิลลาธิเนียร์ กับ ปริศนาแห่งวอสตันอคาเดมี
9.7
เขียนโดย IBmissingpin
วันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.19 น.
6 ตอน
7 วิจารณ์
9,987 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 30 มีนาคม พ.ศ. 2557 14.56 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) หน่วยควบคุบปีศาจและนักเวทย์แห่งอาณาจักร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นั่นมันบ้าอะไรน่ะ!"ยัยมิสซิสหน้าปลาทูที่เพิ่งเข้ามาเมื่อตะกี้สบถด้วยความตกใจ"ฉันต้องไปแจ้งหน่วยรักษาความปลอดภัย!"หล่อนวิ่งออกไปอย่างตื่นตูม
พิลลาธิเนียร์ยังคงหน้าเป๋อเหลออยู่บนเก้าอี้ มวลพลังงานแปลกๆสีดำยังคงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พิลลาธิเนียร์ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างระเบิดข้างหลัง พร้อมกับหญิงสาวผมสีม่วงผูกทวิลเทล ใส่ชุดหนังรัดรูปสีดำแถมยังถือปืนแปลกๆพร้อมกับระเบิดและกระสุนเต็มตัว นี่มันบุคคลอันตรายแล้ว! ยัยนี่เข้ามาได้ยังไงน่ะ
"เหอะ!อยู่ดีไม่ว่าดีนะ อแลงเจอร์กูส จะดวลกับฉันน่ะไวไปพันปีย่ะ!"เธอพูดพร้อมกับยิงอะไรบางอย่างใส่มวลพลังงานสีดำแทบจะในทันที มันพุ่งใส่มวลพลังงานนั่นโดยที่เฉียดผมพิลลาธิเนียร์ไปห้ามิลเศษ
อานุภาพของสิ่งนั้นทำให้มวลพลังงานกลายเป็นของเหลวใสๆ หญิงสาวผมม่วงเอาขวดอะไรบางอย่างออกมาของเหลวนั่นลอยตัวเข้าไปในขวดอย่างรวดเร็ว
"นี่ แม่หนูที่น่ารักจ๋า"เธอพูดกับพิลลาธิเนียร์ด้วยน้ำเสียงสดใส ผมของเธอสะท้อนประกายแสงจากช่วงโหว่ตรงเพดานที่เพิ่งทะลุเข้ามา "จะดีอย่างยิ่งถ้าเธอบอกกับยัยผู้หญิงที่ส่งเสียงวี้ดว้ายก่อนหน้านั่นว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนในห้องนี่ ฉันชื่อสเตสินี่ร์ วิลม่าร์ เป็นเจ้าหน้าที่หน่วยควบคุมปีศาจและนักเวทย์แห่งอาณาจักร เรียกฉันว่าสเตซี่ก็ได้นะ"
เสียงเพลงอะไรบางอย่างดังอย่างแสบทรวงจนพิลลาธิเนียร์ต้องเอามือปิดหู
"Come on! shoot faster just a little bit of energy!....."หญิงสาวกดรับโทรศัพท์สีชมพูหวาวแหวว ที่แท้มันคือเสียงริงโทน(ปีศาจ!)น่ะเอง
"อะไรนะ! กลับทันที ให้ฉันแวะร้านอะไรนิดหน่อยไม่ได้เหรอ... จ้าๆแม่หญิงคนสวย เข้าใจแล้ว จะกลับเดี๋ยวนี้แหละ ไว้เจอกัน"เธอหันมาทางพิลลาธิเนียร์ "ไปก่อนนะ ช่วยทำตามที่ขอด้วยนะจ้ะ"
เกิดเสียงดัง ปัง! ก่อนที่หญิงสาวที่ชื่อสเตซี่จะหายไปพร้อมกับช่องโหว่ตรงเพดานและทุกอย่างก็กลับมาเป็นปรกติ
"นี่แหละค่ะ ตรงนี้เลย!"ยัยมิสซิสหน้าปลาทูเข้ามาพร้อมกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสี่คน
"ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่ มิสซิสเซนูเวล"หนึ่งในเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพูดขึ้นมาอย่างเบื่อหน่าย
"มีจริงๆนะคะคุณ นี่! เธอก็เห็นใช่มั้ย"หล่อนหันมาทางพิลลาธิเนียร์ พิลลาธิเนียร์ส่ายหน้าแล้วทำท่าทางว่า ยัยมิสซิสเซนูเวลต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
"ถ้าอย่างนั้นก็ขอตัวนะครับ มิสซิสเซนูเวล"พวกผู้รักษาความปลอดภัยเดินออกไป พิลลาธิเนียร์ลุกขึ้นจากที่เสียเวลามาเกือบครึ่งชั่วโมง
ห้องบรรยายวิชามนตราศึกษา
วิชามนตราศึกษาเป็นหนึ่งในจำนวนวิชาที่พิลลาธิเนียร์ชอบ เหตุผลหลักคือเธอชอบมนตราและอีกเหตุผลคือมิสซิสวิเวียน เพื่อนในชั้นบอกว่าเธอเป็นคนสวยเอาการ ผมสีน้ำตาลเข้ม ผิวเนียนละเอียดราวกับน้ำนมและนัยตาหวานสีน้ำผึ้ง ที่สำคัญที่สุด เธอบรรยายได้ไม่น่าเบื่อนักเมื่อเทียบกับเสียงหึ่งๆเหมือนผึ้งตอมเกสรดอกไม้ของมิสซิสคนอื่น
ในคาบนี้จะต้องเรียนร่วมกับชั้นเบลลาเธียร์เนื่องจากมาดามเลอร์เดอเวียไม่อยู่ พวกรุ่นพี่ดูจะดีใจกันใหญ่ ไม่เข้าใจยัยพวกนี้จริงๆเลย
"สวัสดีเด็กๆ ทั้งชั้นอพิลสโลว์และเบลลาเธียร์ สบายดีกันมั้ยจ้ะ"มิสซิสวิเวียนทักทายอย่างยิ้มแย้มเเจ่มใส
"สบายดีค๊า" "หนูสบายดี""สบายดีสุดๆเลยครับ" ทุกคนแย่งกันตอบอย่างเอาเป็นเอาตาย
"เอาล่ะๆ เด็กๆทุกคน วันนี้ฉันมีผู้เชี่ยวชาญพิเศษด้านมนตรามาทำการสาธิตแก่เราโดยเฉพาะ เขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉันเองแหละจ้ะ "หลังจากที่มิสซิสวิเวียนจกล่าวจบมีเสียงดัง เปรี้ยง! พร้อมกับกลีบดอกกุหลาบและกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆหน้าห้องบรรยาย
"ฉันชื่อสเตซินี่ร์ วิลม่าร์ จะมาเป็นผู้ช่วยของวิเวียนผู้น่ารักในการสอนครั้งนี้เองนะ" สเตซี่ไม่มีอาวุธทางการทหารเหมือนตอนเเรกเธอใส่เสื้อติดระบายลูกไม้สีชมพูหวาวแหววและกระโปรงผ้าแก้วสีเดียวกัน พิลลาธิเนียร์ตาโต เธอลุกขึ้นอย่างลืมตัว
"นี่เธอ มาอยู่ที่นี่ได้ไงน่ะ!"ทั้งห้องบรรยายมองเธอเป็นตาเดียว"มีอะไรเหรอจ้ะ พิลลาธิเนียร์"มิสซิสวิเวียนถามด้วยความห่วงใย แม้ว่าแต่ก่อนเธอจะไม่ชอบมิสซิสที่เรียกเด็กด้วยหมายเลข แต่ตอนนี้ความรู้สึกต่างกันลิบลับ น่าอายยิ่งกว่าตอนที่เรียกด้วยหมายเลขซะอีก
"ม...ไม่มีอะไรค่ะ ฉันไม่สบายนิดหน่อย"
พิลลาธิเนียร์นั่งลง เธอมองไปที่สเตซี่ มีแววขำขันในดวงตาสีม่วงของเจ้าหล่อน อะไรกันนะยัยนี่!
"เอาล่ะทุกคนเปิดไปที่ มนตราแห่งความมืด หน้า 23 วันนี้เราจะมา...."พิลลาธิเนียร์ไม่ได้ตั้งใจฟังที่มิสซิสวิเวียนพูด เธออ่านเรื่องมนตราแห่งความมืดมาแล้วเป็นร้อยรอบร้อยเรื่อง บทความ งานวิจัย ทุกๆอย่างที่เกี่ยวกับมัน เพราะฉะนั้นจึงไม่เป็นปัญหานัก เธอได้แต่มองสเตซี่ร่ายมนตรานู่นนี่เป็นการยกตัวอย่าง พิลลาธิเนียร์แลกเชอร์ตามได้สองสามบท
มนตราเลอเพอร์นี่
เจนน่า เลอเพอร์นี่ เป็นผู้ค้นพบ
เปลวไฟสีฟ้าอมเขียว ทำให้มีอาการผิวไหม้ เจ็บปวดและทรมาณ
มนตราเลเอก้า
จอร์น โลราโด เป็นผู้ค้นพบ
กรงเล็บพิฆาต ตายทันที
มนตราอิมพ์
อแลงเจอร์กูส เวลลาลิน เป็นผู้ค้นพบ
มวลพลังงานสีดำ ทำลายพลังชีวิตในระยะ 5 เมตร ลดพลังชีวิตผู้ใช้
อแลงเจอร์กูส...? ชื่อนี้คุ้นๆนะ เอาเถอะ ไม่ว่ายังไงคืนนี้เธอต้องไปหาเรื่อง หน่วยควบคุมปีศาจและนักเวทย์แห่งอาญาจักร ให้ได้ อ้อ รวมถึงชื่อ สเตสิเนียร์ วิลม่าร์ ด้วย
พิลลาธิเนียร์ยังคงหน้าเป๋อเหลออยู่บนเก้าอี้ มวลพลังงานแปลกๆสีดำยังคงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พิลลาธิเนียร์ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างระเบิดข้างหลัง พร้อมกับหญิงสาวผมสีม่วงผูกทวิลเทล ใส่ชุดหนังรัดรูปสีดำแถมยังถือปืนแปลกๆพร้อมกับระเบิดและกระสุนเต็มตัว นี่มันบุคคลอันตรายแล้ว! ยัยนี่เข้ามาได้ยังไงน่ะ
"เหอะ!อยู่ดีไม่ว่าดีนะ อแลงเจอร์กูส จะดวลกับฉันน่ะไวไปพันปีย่ะ!"เธอพูดพร้อมกับยิงอะไรบางอย่างใส่มวลพลังงานสีดำแทบจะในทันที มันพุ่งใส่มวลพลังงานนั่นโดยที่เฉียดผมพิลลาธิเนียร์ไปห้ามิลเศษ
อานุภาพของสิ่งนั้นทำให้มวลพลังงานกลายเป็นของเหลวใสๆ หญิงสาวผมม่วงเอาขวดอะไรบางอย่างออกมาของเหลวนั่นลอยตัวเข้าไปในขวดอย่างรวดเร็ว
"นี่ แม่หนูที่น่ารักจ๋า"เธอพูดกับพิลลาธิเนียร์ด้วยน้ำเสียงสดใส ผมของเธอสะท้อนประกายแสงจากช่วงโหว่ตรงเพดานที่เพิ่งทะลุเข้ามา "จะดีอย่างยิ่งถ้าเธอบอกกับยัยผู้หญิงที่ส่งเสียงวี้ดว้ายก่อนหน้านั่นว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนในห้องนี่ ฉันชื่อสเตสินี่ร์ วิลม่าร์ เป็นเจ้าหน้าที่หน่วยควบคุมปีศาจและนักเวทย์แห่งอาณาจักร เรียกฉันว่าสเตซี่ก็ได้นะ"
เสียงเพลงอะไรบางอย่างดังอย่างแสบทรวงจนพิลลาธิเนียร์ต้องเอามือปิดหู
"Come on! shoot faster just a little bit of energy!....."หญิงสาวกดรับโทรศัพท์สีชมพูหวาวแหวว ที่แท้มันคือเสียงริงโทน(ปีศาจ!)น่ะเอง
"อะไรนะ! กลับทันที ให้ฉันแวะร้านอะไรนิดหน่อยไม่ได้เหรอ... จ้าๆแม่หญิงคนสวย เข้าใจแล้ว จะกลับเดี๋ยวนี้แหละ ไว้เจอกัน"เธอหันมาทางพิลลาธิเนียร์ "ไปก่อนนะ ช่วยทำตามที่ขอด้วยนะจ้ะ"
เกิดเสียงดัง ปัง! ก่อนที่หญิงสาวที่ชื่อสเตซี่จะหายไปพร้อมกับช่องโหว่ตรงเพดานและทุกอย่างก็กลับมาเป็นปรกติ
"นี่แหละค่ะ ตรงนี้เลย!"ยัยมิสซิสหน้าปลาทูเข้ามาพร้อมกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสี่คน
"ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่ มิสซิสเซนูเวล"หนึ่งในเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพูดขึ้นมาอย่างเบื่อหน่าย
"มีจริงๆนะคะคุณ นี่! เธอก็เห็นใช่มั้ย"หล่อนหันมาทางพิลลาธิเนียร์ พิลลาธิเนียร์ส่ายหน้าแล้วทำท่าทางว่า ยัยมิสซิสเซนูเวลต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
"ถ้าอย่างนั้นก็ขอตัวนะครับ มิสซิสเซนูเวล"พวกผู้รักษาความปลอดภัยเดินออกไป พิลลาธิเนียร์ลุกขึ้นจากที่เสียเวลามาเกือบครึ่งชั่วโมง
ห้องบรรยายวิชามนตราศึกษา
วิชามนตราศึกษาเป็นหนึ่งในจำนวนวิชาที่พิลลาธิเนียร์ชอบ เหตุผลหลักคือเธอชอบมนตราและอีกเหตุผลคือมิสซิสวิเวียน เพื่อนในชั้นบอกว่าเธอเป็นคนสวยเอาการ ผมสีน้ำตาลเข้ม ผิวเนียนละเอียดราวกับน้ำนมและนัยตาหวานสีน้ำผึ้ง ที่สำคัญที่สุด เธอบรรยายได้ไม่น่าเบื่อนักเมื่อเทียบกับเสียงหึ่งๆเหมือนผึ้งตอมเกสรดอกไม้ของมิสซิสคนอื่น
ในคาบนี้จะต้องเรียนร่วมกับชั้นเบลลาเธียร์เนื่องจากมาดามเลอร์เดอเวียไม่อยู่ พวกรุ่นพี่ดูจะดีใจกันใหญ่ ไม่เข้าใจยัยพวกนี้จริงๆเลย
"สวัสดีเด็กๆ ทั้งชั้นอพิลสโลว์และเบลลาเธียร์ สบายดีกันมั้ยจ้ะ"มิสซิสวิเวียนทักทายอย่างยิ้มแย้มเเจ่มใส
"สบายดีค๊า" "หนูสบายดี""สบายดีสุดๆเลยครับ" ทุกคนแย่งกันตอบอย่างเอาเป็นเอาตาย
"เอาล่ะๆ เด็กๆทุกคน วันนี้ฉันมีผู้เชี่ยวชาญพิเศษด้านมนตรามาทำการสาธิตแก่เราโดยเฉพาะ เขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉันเองแหละจ้ะ "หลังจากที่มิสซิสวิเวียนจกล่าวจบมีเสียงดัง เปรี้ยง! พร้อมกับกลีบดอกกุหลาบและกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆหน้าห้องบรรยาย
"ฉันชื่อสเตซินี่ร์ วิลม่าร์ จะมาเป็นผู้ช่วยของวิเวียนผู้น่ารักในการสอนครั้งนี้เองนะ" สเตซี่ไม่มีอาวุธทางการทหารเหมือนตอนเเรกเธอใส่เสื้อติดระบายลูกไม้สีชมพูหวาวแหววและกระโปรงผ้าแก้วสีเดียวกัน พิลลาธิเนียร์ตาโต เธอลุกขึ้นอย่างลืมตัว
"นี่เธอ มาอยู่ที่นี่ได้ไงน่ะ!"ทั้งห้องบรรยายมองเธอเป็นตาเดียว"มีอะไรเหรอจ้ะ พิลลาธิเนียร์"มิสซิสวิเวียนถามด้วยความห่วงใย แม้ว่าแต่ก่อนเธอจะไม่ชอบมิสซิสที่เรียกเด็กด้วยหมายเลข แต่ตอนนี้ความรู้สึกต่างกันลิบลับ น่าอายยิ่งกว่าตอนที่เรียกด้วยหมายเลขซะอีก
"ม...ไม่มีอะไรค่ะ ฉันไม่สบายนิดหน่อย"
พิลลาธิเนียร์นั่งลง เธอมองไปที่สเตซี่ มีแววขำขันในดวงตาสีม่วงของเจ้าหล่อน อะไรกันนะยัยนี่!
"เอาล่ะทุกคนเปิดไปที่ มนตราแห่งความมืด หน้า 23 วันนี้เราจะมา...."พิลลาธิเนียร์ไม่ได้ตั้งใจฟังที่มิสซิสวิเวียนพูด เธออ่านเรื่องมนตราแห่งความมืดมาแล้วเป็นร้อยรอบร้อยเรื่อง บทความ งานวิจัย ทุกๆอย่างที่เกี่ยวกับมัน เพราะฉะนั้นจึงไม่เป็นปัญหานัก เธอได้แต่มองสเตซี่ร่ายมนตรานู่นนี่เป็นการยกตัวอย่าง พิลลาธิเนียร์แลกเชอร์ตามได้สองสามบท
มนตราเลอเพอร์นี่
เจนน่า เลอเพอร์นี่ เป็นผู้ค้นพบ
เปลวไฟสีฟ้าอมเขียว ทำให้มีอาการผิวไหม้ เจ็บปวดและทรมาณ
มนตราเลเอก้า
จอร์น โลราโด เป็นผู้ค้นพบ
กรงเล็บพิฆาต ตายทันที
มนตราอิมพ์
อแลงเจอร์กูส เวลลาลิน เป็นผู้ค้นพบ
มวลพลังงานสีดำ ทำลายพลังชีวิตในระยะ 5 เมตร ลดพลังชีวิตผู้ใช้
อแลงเจอร์กูส...? ชื่อนี้คุ้นๆนะ เอาเถอะ ไม่ว่ายังไงคืนนี้เธอต้องไปหาเรื่อง หน่วยควบคุมปีศาจและนักเวทย์แห่งอาญาจักร ให้ได้ อ้อ รวมถึงชื่อ สเตสิเนียร์ วิลม่าร์ ด้วย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ