พิลลาธิเนียร์ กับ ปริศนาแห่งวอสตันอคาเดมี

     พิลลาทิเนียตื่นขึ้นมาอย่างสลึมสลือ เดินเข้าห้องน้ำ แคะขี้ตา ล้างหน้าแปรงฟัน ก่อนจะสางผมสีบลอนด์ที่แสนจะยุ่งเหยิง แน่นอนคือผลออกมาเป็นเหมือนเดิม หวีติดแหง็กไม่ขยับเขยื้อน
พิลลาทิเนียหาวแล้วบิดขี้เกียจ ร่างกายของเธอไม่เคยตื่นตัวเลยสักครั้งหลังจากเข้าโรงเรียนในชั้น อพิลสโล่ว์
ในโรงเรียนมักจะแบ่งเป็นสี่ขั้นคือ มัลทิก้า อพิลสโล่ว์ เบลลาเธียร์และเซอร์นูเวลล์ พิลลาทินียอยู่ชั้นอพิลสโล่ว์ไม่นานนัก ประมาณสองอาทิตย์และไม่มีใครอยากยุ่งกับเธอ
พิลลาทิเนียมีตาลอยๆเหมือนคนไม่นอนมาเจ็ดวัน 
และแม่ของเธอก็ไม่ค่อยปลื้มนัก
"พิลลาธิเนีย..."เธอเอ่ยอย่างเหนื่อยหน่าย "ทำไมลูกไม่หวีผมซะบ้าง"แม่พูดขณะใช้กรรไกรริดผมยุ่งๆออก แน่นอนกระจุกผมเหล่านั้นมีมากเกินไปผมของพิลลาธิเนียจึงเว่าแหว่งไม่เท่ากัน อีกด้านหนึ่งสั้นเต่อส่วนอีกด้านประไหล่และอีกส่วนหนึ่งอยู่เสมอหู ด้านหน้ามีผมหน้าม้าที่ไม่เสมอกันเลย
แค่นี้ใครๆก็ไม่อยากยุ่งแล้วแต่พิลลาทิเนียกลับมีแผลเป็นอยู่ข้างแก้ม แลดูคล้ายรอยกรงเล็บกรีดเป็นรอยเล็กๆมาเสริมเติมแต่งให้หลายคนหลีกไกลไปอีก ที่สำคัญกว่านั้นคือเด็กเกือบครึ่งค่อนสายชั้นไม่ชอบแผลเป็น เพราะตามความเชื่อ แผลเป็นคือ อสูรรับใช้ของซาตานและก็ยังมีคนไม่น้อยที่งมงายเชื่อเรื่องนี้อยู่ แม้พิลลาธิเนียร์จะไม่รู้ว่าแผลเป็นนี่เกิดจากอะไร ตอนที่เธอยังเด็กมากอาจจะหกล้มจนมีรอยนี้ขึ้นมา แต่ที่แน่ๆพิลลาธิเนียร์ไม่ใช่อสูรรับใช้ของซาตานและไม่มีวันรับใช้ใครด้วย.....
วอสตันอคาเดมี
"หลังจากนั้นเราก็ต้องบังคับเวทย์มนต์ให้อยู่บนฝ่ามือและ...."เสียงมิสซิสซิลเวียร์ร่ายตำราหน้าเบื่อในวิชาเวทย์มนต์ศาสตร์ เด็กทุกคนต้องเรียนวิชานี่เพื่ออัดพื้นฐานให้แน่นและก็บลาๆๆ เยอะแยะมากมายตามที่มิสซิสซิลเวียร์สาธยายไว้
ซึ่งมันก็น่าเบื่อสิ้นดี.....
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"พิลลาทิเนียกรีดร้อง
"เธอเป็นอะไร ผู้ศึกษาหมายเลข 38"นี่เป็นสาเหตุน่าเบื่อที่พิลลาทิเนียไม่ชอบเหล่ามิสซิส ทำไมพวกเธอต้องเรียกคนอื่นเป็นหมายเลขในขณะที่ให้คนอื่นเรียกตัวเองด้วยชื่อ
"ฉันเบื่อ"เธอตอบสั้นๆ
"ผู้ศึกษาหมายเลข 38!!!"มิลซิสซิลเวียร์ดูโกรธจัด"เธอควรจะพูดว่า'ฉันรู้สึกเบื่อค่ะมิสซิสซิลเวีย์ ฉันถึงได้ร้องไปแบบนั้น ต้องขออภัยจริงๆ' ออกไปยืนหน้าห้อง!!!"
 
พิลลาทิเนียเดินออกมาอย่าเบื่อหน่าย