นี่คือรักจริงๆใช่ไหม

     " ในที่สุดพักเที่ยงก็มาถึง "
" ผมชวนโยชิไปทานข้าวด้วยเพราะเนื่องจาก คนรู้จักก็มีอยู่แค่นี้นะ "
" โยชินายจะทานอะไรไหมเดี๋ยวผมไปสั่งให้ "
" เอาข้าวไก่ทอด และน้ำเปล่า1ขวดละกันนะ "
" เออ ป้าครับผมขอ ข้าวไก่ทอ 2 และน้ำเปล่า 2ครับ  "
"  และแล้วอาหารที่สั่งก็มาวางอยู่ตรงหน้า อา.... อ้ำ อร่อยจังเลยว่าไหมโยชิ "
" อือ รสชาติก็งั้นๆหนะ นะ " 
" อาา..... "  " กรี๊ดด.... เจอแล้วนั่นไง" 
  " ขณะที่ผมกำลังจะกินข้าวเป็นคำที่ 2 นั้น ก็มีเสียงกรี๊ดจากสาวๆรุ่นพี่รวมถึง กะเทยๆ ทั้งหลายก็วิ่งกรูกันเข้ามาเป็นฝูง "
"  เออ พี่ๆครับค่อยๆหน่อยครับ ผมทานข้าวไม่สะดวกเล่นมาดึงแขนขากันอย่างนี้เนี่ยย "
" แหมๆ วันแรกนะเนี่ยนะ สาวติดตรึมเชียวนะโนกิจ๋าา  โยชิเอ่ยขึ้น "
" นี่โยชิช่วยผมหน่อยสิครับผมหายใจไม่ออก คะ...คะ..คะ แค่กกๆ "
" เมื่อโยชิเห็นผมทำหน้าจะเป็นจะตายจึงเข้าไปแยกสาวๆรุ่นพี่ออก "
" เออ พี่ๆครับถอยออกจากเจ้าโนกิหน่อยครับ มันเป็นโรค แพ้การกอดนะครับ ถ้าหากพี่่ๆกอดมันแบบนี้รับรองมันตายแน่ๆ ครับพี่ๆ "
" และแล้วการแยกพี่ๆออกจากร่างของผมห็ผ่านพ้นไป "
" ผมนั่งคุยกับพี่ชายคนหนึ่งหน้าตาก็น่ารักนะครับแต่ นิสัยไม่เข้าท่าาา "
" แล้วนี่พี่มีอะไรจะคุยกับผมอย่างนั้นเหรอครับ "
"คุณน้องค๊ะ ถ้าพี่พูดออกไปคุณน้องต้องตอบตกลงนะค๊ะ !! "
" ผมว่าคุณพี่พูดออกมาก่อนเถอะฮะ "
" เออ คุณน้องมันจะดีเหรอค๊ะ  "
" ดีสิครับ พูดออกมาเหอะครับ "
" เออ... คุณน้องช่วยเป็นแฟนกะพี่ได้ไหมค๊ะ "
" ยะ..ยะ.. เยี้ย!!!ๆๆๆๆ " 
" เออ พี่ครับผมคงรับรักพี่ไม่ได้หรอกครับเพราะผมมีคนรักอยู่แล้วล่ะครับ "
" ว่าไง! นะค๊ะ คุณน้อง ฮือๆ ทำไมค๊ะคุณน้อง "
 " ระหว่างที่พี่คนนั้นนั่งร้องไห้ผมก็แอบวิ่งหนีไปก่อน เพราะกลัวจะโดนคนอื่นว่าทำร้ายจิตใจกระเทย "
" ในที่สุดผมก็ผ่านพ้นวิกฤติ นั้นมาได้ "
" ผมนั่งอ่านการ์ตูนสุดโปรดของผมต่อ "
 แล้วครูนักศึกษาทั้ง 2 คนก็เดินผ่านมาพอดี ครูมิคุรุทักผมว่า
" นี่เธอทานข้าวด้วยกันไหมจ๊ะ "
" อะ...เอ่อ ผะ..ผม ทะ....ทานแล้วครับ "
" เหรอจ๊ะ งั้นครูไปก่อนนะ "
" แล้วครูมิคุรุก็เดินจากผมไปพร้อมกับฝังรอยยิ้มอันมีเสน่ห์ไว้ให้ผม "
 
 ณ ที่บ้าน
" ตุ๊บ! ผมยกไดอารี่อันแสนหนักมากของผมมาเขียนบันทึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในวันนี้ "
 ผมเขียนลงไปว่า.....
" วันนี้ผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่งเธอผู้นั้นเป็นนักศึกษาฝึกสอน เธอน่ารักมากมากจนใจผมละลายกลายเป็นน้ำไปได้เลย "
" และวันนี้ผมยังได้รับรอยยิ้มอันแสนมีเสน่ห์ของเธอถึง 2 ครั้ง "
" หึๆคราวนี้การมาเรียนของผมก็คงสนุกขึ้นทุกวันแน่เ พราะผมหนะตกหลุมรักครูเข้าแล้ว  "
   " เช้าวันต่อมา "
" คราวนี้ผมมาเกาะกลุ่มอยู่กับโยชิ "
" เช้านี้โยชิและเพื่อนของเขาชวนผมมาอยู่หน้าประตูโรงเรียน "
  ผมจึงถามโยชิว่า  " โยชิคุงทำไมผมต้องมาอยู่ตรงนี้ด้วยล่ะ "
" เออน่า.. พรรคพวกของฉันหน่ะมีอะไรจะให้แกดู "
" เฮ้ๆ โยชิมาแล้วๆที่รักของแกหน่ะ "
จู่ๆก็มีเสียงชายคนหนึ่งเรียกโยชิ 
แล้ว ครูนิชิซังก็เดินเข้ามาในโรงเรียน 
" โยชิรีบวิ่งไปหาครูนิชิซังอย่างเร่งด่วนพร้อมกับถือของให้ครูนิชิซังแล้วก็เดินเข้าไปในโรงเรียนด้วยกัน"
" อือ! อ๋อลองทำอย่างโยชิบ้างดีกว่า " ผมคิดๆและก็รู้คำตอบ
ถ้าผมลองทำอย่างกับโยชิคงได้สนิทกับครูมิคุรุซังได้แน่ 
 และผมก็นั่งรอครูมิคุรุซัง  " และแล้วครูเข้าก็เดินเข้ามาในโรงเรียน "
" ผมกำลังจะเข้าไปช่วยครูถือของ แต่..... รุ่นพี่พวกนั้นกลับเข้ามาขวาง ผมเลยได้แต่ทำหน้าหงอยๆเดินกลับไป "
 
 คาบเรียนที่ 3 ก็ผ่านพ้นไป ถึงเวลาทานข้าวเที่ยงแล้วสินะ!!
" ผมมานั่งทานข้าวคนเดียวเพราะโยชิมัวไปอยู่กับครูนิชิซัง "
" เฮ้อ!! "
" เฮ้อ.....! "
" นี่เธอเป็นอะไรมากไหมจ๊ะนี่ "
" ผมเงยหน้าไปมองผู้หญิงที่มาทักผม "
" คะ.....ครูมิคุรุซัง"
" จ๊าาา! ครูเองจ๊ะ " 
" ผมเริ่มหน้าแดงเล็กน้อย และก็ถามครูไปว่า  เอ่อครูมีอะไรเหรอครับถึงมาหาผม"
" เออ ครูอยากรู้จังว่า เธอชื่ออะไร! "
" เออ ผมชื่อ ยูซ็น นาโนกิครับ "
" นาโนกิเหรอ!!! ชื่อนี้มันชื่อผู้หญิงไม่ใช่เหรอ "
" ครับคือ ผมเป็นผู้หญิงนะแหละครับ "
" จริงเหรอเนี่ย! หึหึ ครูพึ่งได้เจอสาวหล่ออย่างเธอเป็นคนแรกนะเนี่ย! "
" จะจริงเหรอครับ >//< "
 " เออ..นาโนกิเมื่อเช้าเธอเป็นอะไรไปเหรอ ครูนะมองเธอไม่คลาดสายตาเลยนะ "
" เออ... คือ .. ผมน้อยใจนะครับ "
" น้อยใจเรื่องอะไรเหรอจ๊ะ ??? "
" เออ.. คือผมหนะกะว่าจะช่วยครูถือของตอนเช้านี้หนะครับ แต่รุ่นพี่เขามา...... "
" ฮ่าๆๆเรื่องแค่นี้เอง  โอ!! อย่าน้อยใจพรุ่งนี้ครูให้เธอช่วยก็ได้ "
" แต่เอๆ?? ครูขอทานข้าวด้วยได้ไหมจ๊ะ นาโนกิคุง "
" เชิญครับผมยินดีอยู่แล้ว   " 
 
 
และแล้วเวลาก็ผ่านไป 2 อาทิตย์
 
 นับจากวินาทีนั้น ผมก็รู้สึกได้ว่าผมหนะได้ใกล้ชิดครูเขามากขึ้น มากขึ้น มากขึ้นและมากขึ้น
ทานข้าวด้วยกันแทบทุกวัน
 
  ที่บ้านนนน
 " แตร๊กๆ แตร๊กๆ ! "
" สวัสดีครับคุณครู ทานข้าวรึยังครับ!! "
นี่คือสิ่งที่ผมพิมพ์และทักไปทาง facebook ของครูมิคุรุซัง 
และครูเขาก็ตอบผมมาว่า
" ยังไม่ได้ทานเลยจ๊ะ นาโนกิทานรึยัง!"
" ยะ...ยังครับ ผมก็ยังไม่ได้ทานครับ "
" แล้วทำอะไรอยู่ล่ะถึงไม่ได้ทานข้าว "
" ก็กำลัง คิดถึงครูอยู่ครับ เลยไม่ได้ทานข้าว "
" แหมๆ ปากหวานนะจ๊ะ "
" ฮ่าาๆ "
"......"
".........."
"................................................................."
"................................................................................................................ "
 อ่าวครูไม่ออนแล้วนี่นา เอ??? ครูจะเข้าก็เข้าจะออกก็ออก ไม่บอกลาซักคำนะ 
 " ไม่เป็นไรแบบนี้สิ น่ารักดี "
" เพราะครูเป็นแบบนี้ไงผมถึงรักครูมากกกกกก "
" อยากให้ครูรู้จังเลยว่า  ผมรักครู "