นี่คือรักจริงๆใช่ไหม

     " ในที่สุดพักเที่ยงก็มาถึง "

" ผมชวนโยชิไปทานข้าวด้วยเพราะเนื่องจาก คนรู้จักก็มีอยู่แค่นี้นะ "

" โยชินายจะทานอะไรไหมเดี๋ยวผมไปสั่งให้ "

" เอาข้าวไก่ทอด และน้ำเปล่า1ขวดละกันนะ "

" เออ ป้าครับผมขอ ข้าวไก่ทอ 2 และน้ำเปล่า 2ครับ  "

"  และแล้วอาหารที่สั่งก็มาวางอยู่ตรงหน้า อา.... อ้ำ อร่อยจังเลยว่าไหมโยชิ "

" อือ รสชาติก็งั้นๆหนะ นะ " 

" อาา..... "  " กรี๊ดด.... เจอแล้วนั่นไง" 

  " ขณะที่ผมกำลังจะกินข้าวเป็นคำที่ 2 นั้น ก็มีเสียงกรี๊ดจากสาวๆรุ่นพี่รวมถึง กะเทยๆ ทั้งหลายก็วิ่งกรูกันเข้ามาเป็นฝูง "

"  เออ พี่ๆครับค่อยๆหน่อยครับ ผมทานข้าวไม่สะดวกเล่นมาดึงแขนขากันอย่างนี้เนี่ยย "

" แหมๆ วันแรกนะเนี่ยนะ สาวติดตรึมเชียวนะโนกิจ๋าา  โยชิเอ่ยขึ้น "

" นี่โยชิช่วยผมหน่อยสิครับผมหายใจไม่ออก คะ...คะ..คะ แค่กกๆ "

" เมื่อโยชิเห็นผมทำหน้าจะเป็นจะตายจึงเข้าไปแยกสาวๆรุ่นพี่ออก "

" เออ พี่ๆครับถอยออกจากเจ้าโนกิหน่อยครับ มันเป็นโรค แพ้การกอดนะครับ ถ้าหากพี่่ๆกอดมันแบบนี้รับรองมันตายแน่ๆ ครับพี่ๆ "

" และแล้วการแยกพี่ๆออกจากร่างของผมห็ผ่านพ้นไป "

" ผมนั่งคุยกับพี่ชายคนหนึ่งหน้าตาก็น่ารักนะครับแต่ นิสัยไม่เข้าท่าาา "

" แล้วนี่พี่มีอะไรจะคุยกับผมอย่างนั้นเหรอครับ "

"คุณน้องค๊ะ ถ้าพี่พูดออกไปคุณน้องต้องตอบตกลงนะค๊ะ !! "

" ผมว่าคุณพี่พูดออกมาก่อนเถอะฮะ "

" เออ คุณน้องมันจะดีเหรอค๊ะ  "

" ดีสิครับ พูดออกมาเหอะครับ "

" เออ... คุณน้องช่วยเป็นแฟนกะพี่ได้ไหมค๊ะ "

" ยะ..ยะ.. เยี้ย!!!ๆๆๆๆ " 

" เออ พี่ครับผมคงรับรักพี่ไม่ได้หรอกครับเพราะผมมีคนรักอยู่แล้วล่ะครับ "

" ว่าไง! นะค๊ะ คุณน้อง ฮือๆ ทำไมค๊ะคุณน้อง "

 " ระหว่างที่พี่คนนั้นนั่งร้องไห้ผมก็แอบวิ่งหนีไปก่อน เพราะกลัวจะโดนคนอื่นว่าทำร้ายจิตใจกระเทย "

" ในที่สุดผมก็ผ่านพ้นวิกฤติ นั้นมาได้ "

" ผมนั่งอ่านการ์ตูนสุดโปรดของผมต่อ "

 แล้วครูนักศึกษาทั้ง 2 คนก็เดินผ่านมาพอดี ครูมิคุรุทักผมว่า

" นี่เธอทานข้าวด้วยกันไหมจ๊ะ "

" อะ...เอ่อ ผะ..ผม ทะ....ทานแล้วครับ "

" เหรอจ๊ะ งั้นครูไปก่อนนะ "

" แล้วครูมิคุรุก็เดินจากผมไปพร้อมกับฝังรอยยิ้มอันมีเสน่ห์ไว้ให้ผม "

 

 ณ ที่บ้าน

" ตุ๊บ! ผมยกไดอารี่อันแสนหนักมากของผมมาเขียนบันทึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในวันนี้ "

 ผมเขียนลงไปว่า.....

" วันนี้ผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่งเธอผู้นั้นเป็นนักศึกษาฝึกสอน เธอน่ารักมากมากจนใจผมละลายกลายเป็นน้ำไปได้เลย "

" และวันนี้ผมยังได้รับรอยยิ้มอันแสนมีเสน่ห์ของเธอถึง 2 ครั้ง "

" หึๆคราวนี้การมาเรียนของผมก็คงสนุกขึ้นทุกวันแน่เ พราะผมหนะตกหลุมรักครูเข้าแล้ว  "

   " เช้าวันต่อมา "

" คราวนี้ผมมาเกาะกลุ่มอยู่กับโยชิ "

" เช้านี้โยชิและเพื่อนของเขาชวนผมมาอยู่หน้าประตูโรงเรียน "

  ผมจึงถามโยชิว่า  " โยชิคุงทำไมผมต้องมาอยู่ตรงนี้ด้วยล่ะ "

" เออน่า.. พรรคพวกของฉันหน่ะมีอะไรจะให้แกดู "

" เฮ้ๆ โยชิมาแล้วๆที่รักของแกหน่ะ "

จู่ๆก็มีเสียงชายคนหนึ่งเรียกโยชิ 

แล้ว ครูนิชิซังก็เดินเข้ามาในโรงเรียน 

" โยชิรีบวิ่งไปหาครูนิชิซังอย่างเร่งด่วนพร้อมกับถือของให้ครูนิชิซังแล้วก็เดินเข้าไปในโรงเรียนด้วยกัน"

" อือ! อ๋อลองทำอย่างโยชิบ้างดีกว่า " ผมคิดๆและก็รู้คำตอบ

ถ้าผมลองทำอย่างกับโยชิคงได้สนิทกับครูมิคุรุซังได้แน่ 

 และผมก็นั่งรอครูมิคุรุซัง  " และแล้วครูเข้าก็เดินเข้ามาในโรงเรียน "

" ผมกำลังจะเข้าไปช่วยครูถือของ แต่..... รุ่นพี่พวกนั้นกลับเข้ามาขวาง ผมเลยได้แต่ทำหน้าหงอยๆเดินกลับไป "

 

 คาบเรียนที่ 3 ก็ผ่านพ้นไป ถึงเวลาทานข้าวเที่ยงแล้วสินะ!!

" ผมมานั่งทานข้าวคนเดียวเพราะโยชิมัวไปอยู่กับครูนิชิซัง "

" เฮ้อ!! "

" เฮ้อ.....! "

" นี่เธอเป็นอะไรมากไหมจ๊ะนี่ "

" ผมเงยหน้าไปมองผู้หญิงที่มาทักผม "

" คะ.....ครูมิคุรุซัง"

" จ๊าาา! ครูเองจ๊ะ " 

" ผมเริ่มหน้าแดงเล็กน้อย และก็ถามครูไปว่า  เอ่อครูมีอะไรเหรอครับถึงมาหาผม"

" เออ ครูอยากรู้จังว่า เธอชื่ออะไร! "

" เออ ผมชื่อ ยูซ็น นาโนกิครับ "

" นาโนกิเหรอ!!! ชื่อนี้มันชื่อผู้หญิงไม่ใช่เหรอ "

" ครับคือ ผมเป็นผู้หญิงนะแหละครับ "

" จริงเหรอเนี่ย! หึหึ ครูพึ่งได้เจอสาวหล่ออย่างเธอเป็นคนแรกนะเนี่ย! "

" จะจริงเหรอครับ >//< "

 " เออ..นาโนกิเมื่อเช้าเธอเป็นอะไรไปเหรอ ครูนะมองเธอไม่คลาดสายตาเลยนะ "

" เออ... คือ .. ผมน้อยใจนะครับ "

" น้อยใจเรื่องอะไรเหรอจ๊ะ ??? "

" เออ.. คือผมหนะกะว่าจะช่วยครูถือของตอนเช้านี้หนะครับ แต่รุ่นพี่เขามา...... "

" ฮ่าๆๆเรื่องแค่นี้เอง  โอ!! อย่าน้อยใจพรุ่งนี้ครูให้เธอช่วยก็ได้ "

" แต่เอๆ?? ครูขอทานข้าวด้วยได้ไหมจ๊ะ นาโนกิคุง "

" เชิญครับผมยินดีอยู่แล้ว   " 

 

 

และแล้วเวลาก็ผ่านไป 2 อาทิตย์

 

 นับจากวินาทีนั้น ผมก็รู้สึกได้ว่าผมหนะได้ใกล้ชิดครูเขามากขึ้น มากขึ้น มากขึ้นและมากขึ้น

ทานข้าวด้วยกันแทบทุกวัน

 

  ที่บ้านนนน

 " แตร๊กๆ แตร๊กๆ ! "

" สวัสดีครับคุณครู ทานข้าวรึยังครับ!! "

นี่คือสิ่งที่ผมพิมพ์และทักไปทาง facebook ของครูมิคุรุซัง 

และครูเขาก็ตอบผมมาว่า

" ยังไม่ได้ทานเลยจ๊ะ นาโนกิทานรึยัง!"

" ยะ...ยังครับ ผมก็ยังไม่ได้ทานครับ "

" แล้วทำอะไรอยู่ล่ะถึงไม่ได้ทานข้าว "

" ก็กำลัง คิดถึงครูอยู่ครับ เลยไม่ได้ทานข้าว "

" แหมๆ ปากหวานนะจ๊ะ "

" ฮ่าาๆ "

"......"

".........."

"................................................................."

"................................................................................................................ "

 อ่าวครูไม่ออนแล้วนี่นา เอ??? ครูจะเข้าก็เข้าจะออกก็ออก ไม่บอกลาซักคำนะ 

 " ไม่เป็นไรแบบนี้สิ น่ารักดี "

" เพราะครูเป็นแบบนี้ไงผมถึงรักครูมากกกกกก "

" อยากให้ครูรู้จังเลยว่า  ผมรักครู "