i l o v e i t !

              เช้าวันต่อมา...
              "งืมๆ"ฉันบ่นพึมพำแล้วจากนั้นฉันก็เบิกตากว้างขึ้นมา
              "เฮ้ย!"เสียงฉันตกใจมากๆ(รอบสอง- -)
              ปั้ก!
              "โอ้ยย!~~"ฉันเจ็บที่หัวอีกแล้วอ่าาาาาTOT
              คิดว่าใครหล่ะ? เซอร์เจี้ยนเจ้าเดิม= =
              "เมื่อไหร่จะเอาไอ้เตียงนี่ออกไปซะที!"ฉันเอะอะโวยวายเหมือนเด็กเป๊ะเลย=*=
              "นี่เธอจะบ่นเอะอะอะไรนักหนาเนี่ยห้ะ!"ไม่ได้ตั้งใจหย่ะ-3-
              "ขอโทษทีหย่ะ"ก็คนมันไม่ชินอ่ะ -*-
              "ไม่เป็นไร แต่คราวหลังเธอก็หัดลืมตามองโลกซะบ้างนะ"นายว่าไงนะ-*-
              "จ๊ะ!ไอ้หนุ่มขี้เก๊ก!"ฉันพูดสบถใส่เซอร์เจี้ยนแล้วก็เดินลงไปที่ห้องครัว
              มีอะไรกินมั้ยหว่าา~~ ฉันเปิดตู้เย็นก็พบแต่..
              ไข่ - -
              ทำไมมีแค่ไข่อย่างเดียวอ่ะ! ทุกอย่างที่อยู่ในตู้เย็นที่สะสมไว้เป็นอย่างได้ทำการลาจาก
โลกไปแล้วT^T เหลือแค่ไข่สองฟองที่ตั้งอยู่โด่ๆในตู้เย็น- -ใครมันเอาไปหว่า~~ฉันหยิบมันขึ้นมา
เพื่อจะไปเป็นอาหารในมื้อเช้านี้ -.- ฉันพลิกไข่ฟองหนึ่งมันเขียนด้วยเมจิกสีดำว่า
              'ทานให้อร่อยนะ'ที่รัก'ของฉัน^^'
              แล้วฉันไปเป็นที่รักของใครตอนไหนหล่ะเนี่ยยยยยยย=.= ช่างมันเถอะ!ขอให้มีพอกิน
ก็น่าจะอิ่มแล้วหล่ะ-3-
              ฉันเดินไปที่กระทะแล้วจากนั้นก็ตั้งไฟปานกลาง แล้วก็เสด็จน้ำมันให้เรียบร้อย จากนั้นก็
รอให้น้ำมันเดือดซะก่อน
              "อรุณสวัสดิ์ ที่รัก^^"เมื่อกี้ยังด่าอยู่ไม่ใช่หรอวะ = =
              "มาที่รงที่รักอะไร! นายต้องบอกมานะว่าของในตู้เย็นมันหายไปไหน!?"ฉันยืนเท้า
สะเอวอยู่ตรงหน้าเซอร์เจี้ยน
              "ก็เธอเป็นที่รักของฉันแล้วไง^^"เกลียดหน้านายที่สุดเลยยยยยย!!><
              "แล้วใครบอกว่าฉันเป็นที่รักของนาย!"โมโหโว้ยยยย=*=
              "ฉันเป็นคนบอกเอง^^"เกลียด! เกลียด! เกลียด!!
              "เข้าประเด็นเลยดีกว่า! ของในตู้เย็นมันหายไปไหน!"งงนะเนี่ย!
              "ก็เราอยู่กันแค่สองคน ไงที่รัก"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยTOT
              "เลิกพูดซักทีนะคำว่าที่รักอะไรของนาย!"แล้วฉันก็หันไปตอกไข่ลงกระทะ แล้วก็ทอด
ให้มันสุกจนได้ที่ แต่มาญผจญก็ที่ไม่ใช่เซอร์เจี้ยนทำแต่เป็นน้ำมันทำ - -
              "โอ้ย!"ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันกระเด็นมาใส่ที่มือของฉัน
              ไอ้น้ำมันบ้าาาาาาาาา!!(แม้แต่น้ำมันยังไม่เว้น -*-)
              "เจ็บตรงรึเปล่า!?"เขาถามฉัน
              "แค่นิดเดียวเอง ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"ฉันพูดเพื่อให้เขาสบายใจ แล้วเขาก็เดินไปที่ตู้
พยาบาล แล้วก็หยิบปาสเตอร์ออกมาจากตู้พยาบาล แล้วก็ตรงดิ่งมาที่ฉัน จากนั่นก็ใช้ปาสเตอร์แปะ
ที่ฉันโนน้ำมันกระเด็นใส่ที่มือ
              "เสร็จแล้วหล่ะ^^"เขาพูดแล้วจากนั้นก็หอมแก้มฉันไปหนึ่งฟอดTOT
              จุ๊ฟ~
              แก้มเหี่ยว! ชัวร์! TOT
              "นี่คือค่าตอบแทนที่เธอให้ฉันเรียกเธอว่า'ที่รัก'อ่ะนะ^^"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับน้ำมัน
กระเด็น- -
              "ช่างมันเถอะ! เอาเป็นว่า...นายหิวรึยัง -*-"ฉันถามเขาด้วยความเป็นห่วง(มั้ง)เฮ้ๆ!
อย่าพึ่งเข้าใจผิดนะ-0-ที่ฉันเป็นห่วงเพราะกลัวจะตายคาบ้านแล้วมาสิงสถิตอยู่ที่นี่ต่างหากหล่ะ- -
              "หิวแล้วคร้าบบ!ที่รักของผม^O^"ที่รักบ้าบออะไรของแก= ="
              ฉันเดินไปหยิบไข่มาอีกฟองที่อยู่ในตู้เย็น แล้วก็ทอดของฉันกับของเซอร์เจี้ยนไปอีก
ฟองหนึ่ง แล้วจากนั้นฉันก็เดินไปหยิบจานแล้วก็ตักข้าวที่อยู่ในหม้อมาสองจาน แล้วฉันก็บ่นไปว่า
              "นี่ฉันจะต้องบริการให้นายทุกอย่างเลยใช่มั้ยเนี่ย-*-"ฉันบ่นไปตักข้าวไป
              "ก็เป็นผู้หญิง ต้องเป็นแม่บ้านแม่เรือนสิ^^"นายคิดว่าฉันทำเป็นทุกอย่างใช่มะเนี่ย!?  -  - 
              "นี่!ไม่ใช่ว่าฉันจะทำได้หมดทุกอย่างนะ ถ้านายเรียกว่าที่รักอีกเนี่ยทัพพีก็จะบินไป
ฟาดหัวนายเลย คอยดู!- -"แล้วฉันก็ชูทัพพีขึ้นมาให้ดู
              "โหดจังเลยนะคร้าบบ!^^"เขาพูดแบบมีเล่ห์นันย์ที่ไม่น่าไว้ใจเอาซะเลย- -
              แล้วฉันก็วางกับข้าวที่ฉันทำไว้วางลงบนโต๊ะกินข้าว 
              "น่ากินจังเลยนะครับ^^"
              "จะน่ากินหรือไม่น่ากินหรือไม่อร่อยแต่นายต้องกินนะ ไม่งั้นนายได้สิงสถิตอยู่ที่บ้านฉัน
แน่นอน"รำคาญ&รำคาญ- -
              "ครับ^^"แล้วจากนั้นเขาก็ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างตั้งใจ
              ทำไมวันนี้ฉันโหดจังวะ?- -