รักหลอกๆของยัยตัวปัญหากับนายสุดป๊อบ ☺☻

บทที่7
แปลกๆ


เพี้ยะ
"ฉันเป็นผู้หญิงพอนะคนที่จะจูบปากฉันได้ต้องเป็นเจ้าบ่าวในอนาคตของฉันเท่านั้น!"
"เจ็บนะยัยปีศาจ..."
"ไอ้บ้าจอมมาร!"
"ยัยปีศาจ!"
"ไอ้บ้าจอมมาร!"
และแล้วเราทั้งคู่ก็มาทะและกันเหมือนเดิม ฉันไม่เคยโมโหร้ายแบบนี้มาก่อนเท่าที่เคยเป็นแต่หมอนี้ทำฉันสติแตกทุกอย่างโอกาสที่จะได้คืนดีกับแฟนเก่ามันหายากมากแต่ไอ้บ้านี่ยังพาฉันไปเป็นมายฮันนี่ของเขาไปแล้วฉันไม่มีวันที่จะมาเป็นมายฮันนี่ของนายเด็ดขาดไอ้ซีเวย์
"นี่เธอตบฉันอีกละเดียวฉันจูบอีกรอบนะ!"
“ฉันไม่ยอมให้นายจูบฉันอีกหรอกยะ”
“ฉันหิวแล้วไปหาไรกินกันเถอะ...อยู่ใกล้ๆเธอแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ☺”
“ยังไงละ? ฉันน่ารักใช่ป๊ะ” -O-
“เธอหน้าเหมือนนมบูดอ่ะขี้เหร่”
“..!”
“ฉันหิวแล้วไปหาไรกินกันเถอะมีเธอใกล้แบบนี้…”เขาหันมามองหน้าฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนให้ฉันซึ้งตอนนี้ฉันกำลังเขินเขาอยู่เหรอ บ้าๆข้ามแกไม่ใช่แฟนเขานะห้ามเผลอใจเด็ดขาดห้ามนะ
“..!”
“มันก็อบอุ่น...ดีนะ”
“..!” ที่บอกว่าอบอุ่นเนี่ยหมายความว่าฉันเหมือนเปลวไฟใช่ไหมอยู่ใกล้แล้วร้อนจนไฟลุกทั้งตัว "นี่ข้ามฟองสบู่มันมีอิสระที่จะลอยหรือลมเป็นหน้าที่ควบคุมกัน"
"ลมสิ ถึงนะมีอิสระมากเกินไปบางครั้มมันก็หนาวโดดเดียวนะ?"
"พูดอย่างกลับเข้าใจมันงั้นแหละ"
#ทางกลับบ้าน แสงตอนกลางคืนระยิบระยับเหมือนดวงดาวแสนสวยในยามราตรี มีคนมากมายเดินเคียงคู่กันดูๆคงจะเป็นคู่รักวัยรุ่นต้นๆทั้งนั้นฉันใช่...คู่รักแรกรุ่นได้เดินเคียงคู่กับเขาได้เดินจับมือเกียวก้อยเหมือนแฟนกันแต่ในความเป็นจริง
“ห้ามอยู่ใกล้ฉันเกิน10เเมตรนะ”
“บ้าแล้วนายทำคนเดียวเหอะ”
“เธอนั่นแหละเราไม่ใช่แฟนกันสักหน่อย”
“ไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ ไม่ได้อยากได้นายเป็นแฟนฉันสักหน่อย”
“งั้นเหรอนมบูดอย่างเธอหมายังกลืนไม่ลงเลย”
“คนอย่างนายปากหมาได้ใจกระเทยข้างบ้านฉันไปแล้วยะ”