รักหลอกๆของยัยตัวปัญหากับนายสุดป๊อบ ☺☻

บทที่7

แปลกๆ

เพี้ยะ

"ฉันเป็นผู้หญิงพอนะคนที่จะจูบปากฉันได้ต้องเป็นเจ้าบ่าวในอนาคตของฉันเท่านั้น!"

"เจ็บนะยัยปีศาจ..."

"ไอ้บ้าจอมมาร!"

"ยัยปีศาจ!"

"ไอ้บ้าจอมมาร!"

และแล้วเราทั้งคู่ก็มาทะและกันเหมือนเดิม ฉันไม่เคยโมโหร้ายแบบนี้มาก่อนเท่าที่เคยเป็นแต่หมอนี้ทำฉันสติแตกทุกอย่างโอกาสที่จะได้คืนดีกับแฟนเก่ามันหายากมากแต่ไอ้บ้านี่ยังพาฉันไปเป็นมายฮันนี่ของเขาไปแล้วฉันไม่มีวันที่จะมาเป็นมายฮันนี่ของนายเด็ดขาดไอ้ซีเวย์

"นี่เธอตบฉันอีกละเดียวฉันจูบอีกรอบนะ!"

“ฉันไม่ยอมให้นายจูบฉันอีกหรอกยะ”

“ฉันหิวแล้วไปหาไรกินกันเถอะ...อยู่ใกล้ๆเธอแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ☺”

“ยังไงละ? ฉันน่ารักใช่ป๊ะ” -O-

“เธอหน้าเหมือนนมบูดอ่ะขี้เหร่”

“..!”

“ฉันหิวแล้วไปหาไรกินกันเถอะมีเธอใกล้แบบนี้…”เขาหันมามองหน้าฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนให้ฉันซึ้งตอนนี้ฉันกำลังเขินเขาอยู่เหรอ บ้าๆข้ามแกไม่ใช่แฟนเขานะห้ามเผลอใจเด็ดขาดห้ามนะ

“..!”

“มันก็อบอุ่น...ดีนะ”

“..!” ที่บอกว่าอบอุ่นเนี่ยหมายความว่าฉันเหมือนเปลวไฟใช่ไหมอยู่ใกล้แล้วร้อนจนไฟลุกทั้งตัว "นี่ข้ามฟองสบู่มันมีอิสระที่จะลอยหรือลมเป็นหน้าที่ควบคุมกัน"

"ลมสิ ถึงนะมีอิสระมากเกินไปบางครั้มมันก็หนาวโดดเดียวนะ?"

"พูดอย่างกลับเข้าใจมันงั้นแหละ"

#ทางกลับบ้าน แสงตอนกลางคืนระยิบระยับเหมือนดวงดาวแสนสวยในยามราตรี มีคนมากมายเดินเคียงคู่กันดูๆคงจะเป็นคู่รักวัยรุ่นต้นๆทั้งนั้นฉันใช่...คู่รักแรกรุ่นได้เดินเคียงคู่กับเขาได้เดินจับมือเกียวก้อยเหมือนแฟนกันแต่ในความเป็นจริง

“ห้ามอยู่ใกล้ฉันเกิน10เเมตรนะ”

“บ้าแล้วนายทำคนเดียวเหอะ”

“เธอนั่นแหละเราไม่ใช่แฟนกันสักหน่อย”

“ไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ ไม่ได้อยากได้นายเป็นแฟนฉันสักหน่อย”

“งั้นเหรอนมบูดอย่างเธอหมายังกลืนไม่ลงเลย”

“คนอย่างนายปากหมาได้ใจกระเทยข้างบ้านฉันไปแล้วยะ”