รักหลอกๆของยัยตัวปัญหากับนายสุดป๊อบ ☺☻

โครม…
ลูกบอลลอยมาจากไหน(จากสนามนะสิ)มันกำลังพุ่งตรงมาที่ฉันแล้วฉันจะหลบยังไง กระโดดหรือตีลังกาสามตลบ
หลบ………
เสียงในหัวตอนนี้บอกให้ฉันหลบ แล้วมันจะหลบยังไงละขาฉันมันแข็งทือไปหมดแล้ว
พลัก…
ฉันเรียบเรียงได้ว่าฉันวิ่งหนีไอ้รุ่นพี่นั้นมาแล้วมีคนเอาหัวมารับบอลแทนฉันเขาคือเพื่อนซี้ฉัน คีน ตอนนี้นอนสลบอยู่ในห้องพยาบาลในมหาลัย ฉันแสดงอาการเป็นห่วงอย่างชัดเจนโดยไม่รู้เลยว่าใครบางคนกำลังจ้องฉันตาเขม่น ทำไมในหัวผมคิดแปลกๆจากที่ผ่านมา ผิดหรือที่เป็นห่วงกัน หึ คงเป็นแฟนกันมั้ง นี่เราหึงยัยผู้หญิงบ้านี่หรือเราบ้าไปแล้วจะไปชอบยัยม้าดีดกระโหลกทำไมเพิ่งเจอครั้งแรกแท้ๆหรือเพราะมีนิสัยแปลกๆของเธอที่เป็นเสน่ห์
“นี่…”
“หืม?”
“เป็นแฟนกันเหรอ?”
“บ้า! เป็นเพื่อนซี้กันต่างหาก…”
“งั้นเหรอ…”
“ถามแบบนี้ทำไม? นะ นายหึงฉันเหรอ”
“บ้า ฉันแค่สงสัยว่าเพื่อนอาจจะมีใจกับเธอก็ได้!.”
“ไม่มีทางฉันกับเขาเป็นเพื่อนกันและก็จะเป็นเพื่อนกันตลอดไป”
“ฉันขอเตือนเธอไว้นะ...หญิงกับชายมันจะต้องมีเผลอใจบ้าง…”
“นอกจากอัธพาลแล้วยังใส่ร้ายคนอื้นเขาอีก!..”
“พูดดีๆด้วยแล้วยังมาหาว่าใส่ร้ายคนอื่นอีก นิสัยแย่”
“ไม่ได้ขอยะ!..”
เธอยังโสดก็ดีแล้ว หึหึหึ แต่ดูยังไงไอ้เพื่อนผู้ชายคนนี้มันก็ยังไงอยู่ หรือว่าจะชอบยัยนี่จริงๆประมาทไม่ได้ยังไงก็ต้องขัดขวางความรักของยัยนี่ชะให้สิ้นเรื่อง ไม่คิดเลยว่าผมจะได้แก้แค้นเธอคนนี้สักทีผมคงไม่ปล่อยเธอให้ไปมีความสุขบนความแค้นของผมหรอก
พูดจบผมรีบเดินออกไปเพราะอะไรนะเหรอบรรยกาศในวันนี้มันชั่งมืดมิดเหลือเกินเจอแต่พวกประหลาดเข้ามาในหัว หลังจากฉันแยกย้ายกลับบ้านความซวยของฉันยังตามมาราวีจะใครชะอีกละก็ไอ้รุ่นพี่คนนั้นไงหรือว่ากำเล่นบทเป็นนักสืบอยู่
“ตามมาทำไม”
“จีบเธออยู่?”
“จะ จีบเหรอใครจะไปเป็นแฟนของนายไม่ทราบ”
“ฉันอายุต่างกับเธอ3ปีเชียวนะ”
“จะบอกให้ฉันเรียกพี่เหรอ”
“ฉลาดนี่”