รักหลอกๆของยัยตัวปัญหากับนายสุดป๊อบ ☺☻

โครม…

ลูกบอลลอยมาจากไหน(จากสนามนะสิ)มันกำลังพุ่งตรงมาที่ฉันแล้วฉันจะหลบยังไง กระโดดหรือตีลังกาสามตลบ

หลบ………

เสียงในหัวตอนนี้บอกให้ฉันหลบ แล้วมันจะหลบยังไงละขาฉันมันแข็งทือไปหมดแล้ว

พลัก…

ฉันเรียบเรียงได้ว่าฉันวิ่งหนีไอ้รุ่นพี่นั้นมาแล้วมีคนเอาหัวมารับบอลแทนฉันเขาคือเพื่อนซี้ฉัน คีน ตอนนี้นอนสลบอยู่ในห้องพยาบาลในมหาลัย ฉันแสดงอาการเป็นห่วงอย่างชัดเจนโดยไม่รู้เลยว่าใครบางคนกำลังจ้องฉันตาเขม่น ทำไมในหัวผมคิดแปลกๆจากที่ผ่านมา ผิดหรือที่เป็นห่วงกัน หึ คงเป็นแฟนกันมั้ง นี่เราหึงยัยผู้หญิงบ้านี่หรือเราบ้าไปแล้วจะไปชอบยัยม้าดีดกระโหลกทำไมเพิ่งเจอครั้งแรกแท้ๆหรือเพราะมีนิสัยแปลกๆของเธอที่เป็นเสน่ห์

“นี่…”

“หืม?”

“เป็นแฟนกันเหรอ?”

“บ้า! เป็นเพื่อนซี้กันต่างหาก…”

“งั้นเหรอ…”

“ถามแบบนี้ทำไม? นะ นายหึงฉันเหรอ”

“บ้า ฉันแค่สงสัยว่าเพื่อนอาจจะมีใจกับเธอก็ได้!.”

“ไม่มีทางฉันกับเขาเป็นเพื่อนกันและก็จะเป็นเพื่อนกันตลอดไป”

“ฉันขอเตือนเธอไว้นะ...หญิงกับชายมันจะต้องมีเผลอใจบ้าง…”

“นอกจากอัธพาลแล้วยังใส่ร้ายคนอื้นเขาอีก!..”

“พูดดีๆด้วยแล้วยังมาหาว่าใส่ร้ายคนอื่นอีก นิสัยแย่”

“ไม่ได้ขอยะ!..”

เธอยังโสดก็ดีแล้ว หึหึหึ แต่ดูยังไงไอ้เพื่อนผู้ชายคนนี้มันก็ยังไงอยู่ หรือว่าจะชอบยัยนี่จริงๆประมาทไม่ได้ยังไงก็ต้องขัดขวางความรักของยัยนี่ชะให้สิ้นเรื่อง ไม่คิดเลยว่าผมจะได้แก้แค้นเธอคนนี้สักทีผมคงไม่ปล่อยเธอให้ไปมีความสุขบนความแค้นของผมหรอก

พูดจบผมรีบเดินออกไปเพราะอะไรนะเหรอบรรยกาศในวันนี้มันชั่งมืดมิดเหลือเกินเจอแต่พวกประหลาดเข้ามาในหัว หลังจากฉันแยกย้ายกลับบ้านความซวยของฉันยังตามมาราวีจะใครชะอีกละก็ไอ้รุ่นพี่คนนั้นไงหรือว่ากำเล่นบทเป็นนักสืบอยู่

“ตามมาทำไม”

“จีบเธออยู่?”

“จะ จีบเหรอใครจะไปเป็นแฟนของนายไม่ทราบ”

“ฉันอายุต่างกับเธอ3ปีเชียวนะ”

“จะบอกให้ฉันเรียกพี่เหรอ”

“ฉลาดนี่”