รักหลอกๆของยัยตัวปัญหากับนายสุดป๊อบ ☺☻

Chapter 1
 
เหตุ(รัก)ร้าย part.1
 
           
 
            "O___O"พอสักทีได้ไหมฉันขี้เกียจเป็นจุดเด่นเต็มทนแล้วไหนวันตอนรับน้อง ม.4 ดันให้ฉันไปของแบบนั้นมันไม่เหมาะสำหรับผู้หญิงเขาสักหน่อย
          ย้อนไปตอน ม.4
          หลังจากงานรับน้องเสร็จเราไปฉลองในร้านอาหารแห่งหนึ่งและหนึ่งในนั้นมีผู้ที่ฉันกระทำไว้ตอน ม.4 เขาคือรุ่นพี่ซีเวย์เขาเรียนมหาลัยของที่นี่เพราะสถานที่แห่งนี้ถูกจัดโซนแบ่งกันเป็นคนละซีกโดยด้านหน้าซ้ายจะเป็นมหาวิทยาลัยและด้านขวาจะเป็นโรงเรียน
          “นี่ข้ามฟ้าจ๊ะ ดื่มหน่อยสิจ๊ะ”
          “ไม่ดีกว่าจ๊ะ เราคอไม่แข็งที่จะดื่มมัน”ฉันพยามปฎิเสธจากเพื่อนสาวที่เธอตัวหนุ่มเหนือนตุ๊กตาหมีเธอชื่อลูกหมี เธอน่ารักมากแสนดีอีกต่างหาก
          เธอยื่นแก้วเหล้าสีสดใสมาให้ฉันพอรับมาฉันก็ยกดืมจนหมดแก้ว เหตุการณ์มันเกิดตรงที่ฉันโวยวายเอาเหล้าไปสาดหน้ารุ่นพี่ซีเวย์ซึ่งมันไม่ใช่แค่แก้วอย่างเดียวฉันยกขวดเหล้าเทลาดใส่ศีรษะรุ่นพี่ซีเวย์ทรามกลางสายตาของเพื่อนฉันและเพื่อนของพี่เขา ทุกคนมองตาค้างกันทั่วหน้าที่ฉันพูดได้เพราะคีนมันเล่าให้ฉันฟังหลังจากนั้นฉันได้สติกลับมารีบวิ่งออกจากร้านไปและนี่คือประสบการของชีวิตเด็กม.4 ที่เด่นดังไปทั้วทั้งโรงเรียนในเครือมหาลัย
          "นี่ยัยมะเขือเขียว...ยัยเขียว ยัยแดง"คีนเรียกฉันนานรึยังแต่ช่างเหอะอย่าไปสนเลย
          "หยุดเลยนายคีนระหว่างทางฉันต้องการความเงียบ"O_<
          "อุ๊บ!!เงียบครับ"เหลือเชื่อนายนี่รีบเอามือปิดปากตัวเองแล้วยังอดแกล้งฉัน บางทีก็นึกเสียใจที่ไม่น่าคบเพื่อนอย่างนายนี่จริงๆวันๆเอาแต่พูดจายียวนเหลือเกิน
          #ณ.ห้องประชุม
          “สวัสดีครับอาจารย์กิ๊ก”คีนนี่สร้างภาพเก่งใช่เล่น
          “สวัสดีค่ะอาจารย์วันนี้ขามฟ้าขอตัวกลับบ้านก่อนเวลานะคะ เนื่องจากทางบ้านจะมีคนมาอาศัยด้วยค่ะ”ฉันโกหก...
          “อย่างงั้นเหรอ งั้นคีนวันนี้ครูขอให้เธอไปรดน้ำต้นไม้แทนข้ามฟ้านะ วันนี้ภารโรงเขาลาป่วยอุปกรณ์ไปเอาที่ห้องภารโรงได้เลย” โรงเรียนไฮโซภารโรงลาป่วยบ้ารึยังไงกันทั้งโลกเนี่ยไม่คิดจะรับสมัคภารโรงเพิ่มรึยังไงค่าเทอมก็แสนจะแพงยังจะมาขี้งกกับแรงงานอีก -3-
          อะแฮม
          “ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรยัยข้าม..ฝากเอาเอกสารไปคืนที่ห้องเอกสารด้วยนะยัยข้าม ส่วนนายคีนไปทำความสะอาด เชิญ” ^^
          “ค่ะ/ครับ”
          เบื่อจริงคนรู้ทันฉันทุกเรื่อง ฉันยิ้มอ่อนๆสร้างความหมั้นใจให้ตัวเองอย่างที่คิดฉันต้องเอาเอกสารของทางมหาลัยไปคืนฉันยกเอกสารนั้นมาด้วยความทุกรักทุเรเพราะมันหนักมากจนอยากหาคนช่วยเหลือก็จริงแต่กลับไม่มีใครใจดีช่วยฉันเลยสักคน เอกสารสูงประมาณอกแต่มันถูกอัดไปด้วยยกระดาษเป็นร้อยๆแผ่น
          "ลิฟท์เสียงงั้นเหรอ ที่นี่ออกจะรวย ชิ!..”
          “ให้พี่ช่วยไหมครับคนสวย”
          "อุ้ย! ปากหวาน แต่หน้าห่วยไม่เอา…" ฉันรีบเดินไปอีกทางเพราะทางนี้มีไอ้พวกนักศึกษากินเด็กดักรออยู่ด้านหน้าถ้าไม่ติดที่ถือเอกสารอยู่ละก็ แกได้ตาแตกแน่ไอ้พวกหน้าปลากระทิง!
          "หน้าตาอย่างกับปลากระโห้จมน้ำฉันรับไม่ได้สักนิดชิ"
          "นังนี่วอนนักนะ"
 
เม้นด่วนนะหน้านี้ จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ