Yakuza boy กับดักรักของนายยากูซ่า

ฮือๆๆพ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วย ลูกอยากไปเรียนหนังสือลูกไม่อยากถูกขังเดี๋ยวลูกเรียนไม่ทัน (อ้าวตูก็นึกว่ากลัว'jakaom)เอาไงดีว่ะจะออกไปจากที่นี้ยังไงดี 

ฉันลองเดินดูรอบๆแต่ก็แมร่งไม่มีทางออก ฉันเลยนอนพิงกำแพง โอ๊ยข้างบนนี้โคตรหนาวเลย ฉันนอนกอดตัวเองเพื่อให้ความอบอุ่น เฮอ อยากออกไปจากที่นี้อ่ะ ฉันนอนพิงกำแพงคิดอะไรเพลินๆจนหลับในที่สุด

"งิ่มๆๆๆๆ"ฉันสดุ้งตื่นขึ้นมา โอ๊ย มืดแล้วหรอฟระเนี้ยที่บ้านจะเป็นห่วงเราไหมน่ะ อยากกลับบ้าน จะขังฉันไว้ทำซากอะไรฟระ แต่หนาวฉมัด ฉันลุกขึ้นแต่ก็ต้องล้มลงเพราะหน้ามืด

"ปึงๆๆๆ"เสียงประตูเปิดออก อ่า จะมาปล่อยฉันแล้วใช่ไหม แต่ฉันกลับคิดผิด นะๆๆนั้นมันโรงศพนี้หว่า คุณยกขึ้นมาทำไม เอมม่ายังไม่ตายเว้ยยยยย

"พวกนายยกโรงศพขึ้นมาทำไม"ฉันถามด้วยความกลัว ฉันยังไม่ตายซักหน่อยยยยยยยย

"หึหึ เอามาใส่คนบางคน"นายชุดดำพูดขึ้น น่ากลัวอ่ะ ฮือๆๆๆ อยากกลับบ้าน

"ตื๊ดตะลืดตี๊ดๆๆๆ"เสียงอะไรอ่ะ ชายชุดดำคนหนึ่งล้วงเข้าไปในกระเป๋าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุย เฮ้ยย อย่าบอกน่ะว่าเมื่อกี้เสียงโทรศัพท์เสียงโคตรแปลก

"ครับนาย"ชายชุดดำพูดกรอกลงไปในดทรศัพท์

"อ่อ ขึ้นมาแล้วครับ  ครับ เดี๋ยวผมจัดการให้" ชายชุดดำว่าก่อนจะวางสายและหันมาทางฉันด้วยสายตาที่ยากจะอ่านออก ก่อนจะมาจับตัวฉัน

"เฮ้ย ปล่อยจะพาฉันไปไหน"ฉันโวยวายลั่น

"หึหึ"มันทำเสียงแค่นี้ก่อนจะยัดฉันไปในโรงศพ น้ำตาฉันไหลพราก เอมม่ายังไม่อยากตาย แม่พ่อ ช่วยเอมม่าด้วย ก่อนที่ชายชุดดำจะปิดฝาโรง

"ฮือๆๆๆๆ ปล่อยน่ะ ปล่อยฉันไป ปล่อยฉันออกไป"ฉันร้องไห้พลางทุบฝาโรง อ่อก หายใจไม่ออก ปล่อยดิ ปล่อย"ฮือ ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันออกไป"ฉันร้องไห้ลั่น ฉันกลัว กลัวมากที่แคบกับที่มืด ภาพวันวานหวนกลับมาในหัวฉัน ทำไม ทำไม ต้องเป็นแบบนี้ด้วย นี้ฉันกำลังจะตายใช่ไหม แม่ลาก่อน พ่อ หนูกำลังจะไปหาพ่อค่ะ ก่อนที่สติฉันจะดับวูบไป

โปรดติดตามตอนต่อไป

เค้าว่าพระเอกโหดบรรลัยเลย ช่วยคอมเม้นกันด้วยน่ะค่า รักคนอ่าน จุฟฟฟฟฟ