Yakuza boy กับดักรักของนายยากูซ่า

2 ชั่วโมงผ่านไปเครื่องก็ลงจอด อ่าาาาา เหมื่อยฉมัด ฉันเดินลงจากเครื่องพร้อมกับไปเอากระเป๋าถือไว้ ดีน่ะที่แม่ให้เบอร์อามาด้วยไม่งั้น กลับบ้านไม่ถูกชัวร์
ฉันกดเบอร์โทรศัพท์ก่อนจะโทรออก
"ฮัลโลค่ะ"ฉันพูดกรอกเข้าไปในโทรศัพท์
(นี้ใครจ๊ะ)
"อ่อ หนูชื่อเอมม่าค่ะ แม่ให้โทรมาหาอาค่ะ"
(อ่อ หนูเอมม่านี้เอง ถึงแล้วสิน่ะ เดี๋ยวอาสั่งให้คนไปรับน่ะจ๊ะ)
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ คุณอา"ฉันตอบกลับไปก่อนปลายสายจะวางสายไป
15 นาทีผ่านไป ช้ามากอ่ะ เมื่อไหร่จะมารับซักทีน่ะ
"นี้ คุณหนูเอมม่าใช่ไหมครับ"ชายชุดดำสองคนเดินมาสะกิดฉัน ง่ะ จะมาฆ่าฉันหมกส้วมหรอ อ๊าก น่ากลัว
"ชะ...ใช่"ฉันตอบเสียงสั่น ฮือๆๆๆๆ แม่จ้าพ่อจ้าช่วยลูกด้วยยยยยยยย
"งั้นเชิญครับ คุณอาของคุณหนูเอมม่าให้มารับครับ"อ้าววว นึกว่ามาเฟีย สุดท้ายลูกน้องของอานี้เอง
"อ่อ ค่ะ"ฉันตอบไป ก่อนที่ชายชุดดำคนหนึ่งจะมาเอากระเป๋าฉันไปถือ ส่วนฉันก็เดินตามชายชุดดำไปที่รถ และก้เข้าไปในรถ ก่อนที่รถจะขับออกไป
15 นาทีผ่านไป ก็มาถึงบ้าน เอ๊ะ วัง เอ๊ะหรือ ปราสาท โหมันใหญ่มาก ฉันลงจากรถก่อนจะเดินเข้าบ้านด้วยท่าทีเก้งๆกังๆ
"มาแล้วหรอจ๊ะ หนูเอมม่า"หญิงสาววัยกลางคนหนึ่งเดินมาทางฉัน อืมม ท่าทางจะเป็นอาฉันละมั่ง
"ค่ะ คุณอา"ฉันพูดพลางยิ้มหวานให้คุณอา
"หน้าตาเหมือนแม่เลย เข้ามาข้างในก่อนสิ"คุณอาพูดพลางจูงมือ(ยังไง ไม่ใช่หมาน่ะ แต่งให้ดีกว่านี้ไม่ได้ไง ไอนักเขียนบ้า'เอมม่า) (ธาตุแท้เปิดเผย)ฉันไปยังโต๊ะทานข้าวที่มีคนนั่งอยู่แล้ว
ฉันนั่งข้างๆคุณอา เอ๊ะแฝดหนิ น่ารักจัง
"นี้ เลน ส่วนนี้ลัน"อุ้ย น่ารักอ่ะ แล้วจะแยกออกไหม ว่าคนไหนเลนคนไหนลันเล่นหน้าตาเหมือนกันซะเปี๊ยบบบ(ก็แฝดไม่ใช่หรือไง สงสัยอะไรหนักหนา'jakaom)
"สวัดดีจ้า ส่วนเราชื่อ เอมม่าค่า"ฉันแนะนำตัวอย่างสุภาพ
"เรียกพวกนี้ว่าน้องก็ได้ พวกนี้อายุ 16"คุณอาพูดขึ้น 16 หรอ เด็กกว่าฉันหนึ่งปี ฉันอายุ 17 โฮ๊ะๆๆๆ กูแก่กว่า จบ
"ค่า"ฉันตอบพลางยิ้มให้สองแฝด แต่สองแฝดกลับทำหน้าบึ้งใส่ฉัน ง่ะ ฉันโดนเด็กเกลียดหรอเนี้ย
"อย่าไปสนใจเลย พวกมันก็แบบนี้แหละ เอาแต่ใจตัวเอง"คุณอาพูดขึ้น พลางจิกสายตาไปทางเลนกับลัน
"แม่อ่ะ"เลนกับลันพูดพร้อมกัน ดี พูดพร้อมกันอย่างนี้แหละดี จะได้ไม่ต้องแยกให้เสียเวลา
"เอ่อ คุณอาค่ะ ไม่เป็นไรค่า เอมม่าว่าพวกเค้าน่ารักดีน่ะค่า"ฉันว่าพลางยิ้มอย่างเป็นมิตร จนสองฝาแฝดหน้าแดง โฮ๊ะๆๆๆ รอยยิ้มพิฆาต(ติ๊งต๊องฉมัด'jakaom)
"จ้า งั้นทานข้าวกันเถอะ เอมม่ามาเหนื่อยๆอาว่าเอมม่าต้องการพักผ่อนแน่เลย"
"ค่ะ"ฉันพูดพลางตักข้าวเข้าปาก อร่อยแฮะ รู้สึกว่าเหมือนมีคนมอง ฉันคิดก่อนจะเงยหน้ามองไปทางฝาแฝดอย่าง งงๆ มองหน้าฉันทำไมกัน สองฝาแฝดเมื่อรู้ว่าคนที่ตัวเองมองรู้สึกตัวแล้ว สองฝาแฝดนั้นก็รีบหันหน้าหนีเลยทันที ฉันกินข้าวจนอิ่มก่อนจะขอตัวขึ้นห้องและอาบน้ำนอน ฉันนอนเล่นบนเตียงก่อนจะเข้าสู่นิทราาาาาาาาาา
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป