สวยไม่ซ่าท้าดูได้

(ซัมเมอร์)

“พี่ขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ”

“โอเคค่ะ” ผมนี้รีบเดินออกมารับโทรศัพท์เลยครับเพราะมาคนที่โทรมานั้นคือแซนนี่ถ้าเธอรู้ว่าผมอยู่กับมีมี่คอนโดผมเละแน่และอีกอย่างมีมี่คงไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่

“ว่าไงแซน”

“นี้ซัมทำไมไม่มามหาลัยละไม่สบายหรือเปล่า?”

“ไม่เป็นไร ฉันสบายดีแค่ขี้เกลียดนิหน่อยหนะ”

“อีกแล้วนะซัมเคงั้นแซนจะเก็บงานให้ละกัน”

“ขอบใจนะแซนงั้นแค่นี้นะ”

“โอเคค่ะ” หลังจากผมวางสายจากแซนเสร็จผมกลับเข้าห้องแต่มีมี่ดันนอนหลับปุ๋ยไปแล้วแต่ก็น่ารักแต่ก็รักไม่ได้(หง้อออออ)เห้ยผมมัวทำอะไรเนี้ย?ออกไปดีกว่าแต่ก่อนที่ผมจะออกจากห้อง

“พี่ซัมอย่าไปจากหนูเลยนะหนูกลัว~~~”

“กลัวอะไร......อ่าวที่จริงก็ละเมอนี้เองยัยตัวแสบ พี่ไม่ไปไหนหลอกพี่สัญญา~~”จากนั้นผมก็นั่งเช็ดตัวให้มีมี่ต่อไปช่วงเวลานี้ผมไม่อยากให้จบลงเลยจริงๆนะมันเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากที่สุด(แอบยิ้มคนเดียว)เธอก็ยังเหมือนเมื่อก่อนไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลยทั้งนิสัยบุคลิกแต่สิที่ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอยังรักผมอยู่นะในเมื่อผมไม่เคยตอบรักหรือรับรักเธอเลยไม่แสดงออกด้วยซ้ำว่าคิดยังไงกับเธอแต่เธอก็ยังคงรอผมแต่ผมก็ดันชอบทำร้ายเธอตลอดเวลาช่างน่าสงารจริงๆเลยมีมี่ ผมคงไม่สมควรกับเธอ.....เราแตกต่างกันเกินไปผมนี้มันเลวผิดกับเธอที่ช่างแสนดี.......ผิดกับตัวผมไปซะทุกอย่างผมคงไม่คู้ควรกับเธอหลอกขนาดยังไม่ได้คบกันผมยังทำใหเธอเสียใจขนาดนี้เลยถ้าคบกันแล้วเธอจะเสียใจขนาดไหนนะซึ่งสิ่งนั้นผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับเธออีกทางที่ดีสิ่งที่จะหยุดทำให้เธอเสียใจก็คือหนีจากเธอไปให้ไกลที่สุดหวังว่าคงเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราสองคนนะยอมรับนะว่าจริงๆแล้วไม่อยากจากเธอไปไหนเลยสักนิดผมอยากอยู่กับเธออยากโอบกอดเธอไม่ว่าจะสุขยามทุกข์แต่ก็คงจะยากดพราะผมชอบทำให้เธอเจ็บตลอดเวลาถึงจะไม่ได้ตั้งใจก็เหอะ..........เห้ยนี้ผมกำลังคิดอะไรอยู่เนี้ย

งั้นผมออกไปซื้อกับข้าวมาให้มีมี่ก่อนดีกว่า