สวยไม่ซ่าท้าดูได้

              
ณ Prince and Princess Unversityเป็นมหาลัยสำหรับคนดังศิลปินต่างๆ
"หวัดดี ยัยมิ้นท์ยัยมิ้สตี้ยัยรินอยู่กันพร้อมหน้าเลยน่ะ” ฉันหน้าไปหายัยพวกนั้น
“เธอมาสายสุดไงยะ” ยัยมิสตี้เอ่ยขึ้นพร้อมทาแป้ง
“อืม พอดีตื่นสายหนะ” ฉันพูดพร้อมเดินไปนั่งกับเพื่อนๆ
“เฮ้ยใกล้ปิดเทอมแล้วสินะเบื่อแย่เลย”
“ฉันว่าดีออกไม่เห็นเบื่อเลย” มิสตี้พูดพร้อมมองไปทางพีแบงค์(แฟนมันน่ะ)อิจฉาๆยัยพวกนี้มากเลยฮือๆอยากมีแฟนกับเขาบาง ToT
“ไม่ต้องทำเป็นพูดดีเลยแกจะไปเที่ยวกับพี่เขาใช่ไหมละ”ฉันพูดพลางหยิกยัยมิสตี้ด้วย
“มิ้นท์ฉันว่าแกดูแปลกๆนะวันนี้” ฉันพูดพลางหันหน้าไปทางมิ้นท์บ้าง เอ๋ะ หรือว่ายัยมิ้นท์อกหักนะฮ่าๆจะได้มีคู่สักทีแอบหวัง(ไม่ได้แช่งนะ)
“ก็แม่หนะสิบอกให้ฉัน พาพี่มัชไปเที่ยวที่ออสเตรเรียน่ะสิ แต่ฉันไม่อยากไปอะ” ยัยมิ้นท์พูดแล้วทำหน้าเซ็งๆโธ่ยัยนี่เปิดตัวลูกเขยให้แม่มันเร็วไปไหมเนี่ย ก็นึกว่าจะเลิกกับพี่มัชชะอีกเซ็งเลย
“แกก็ลองของแม่แกดูดิว่าแกไม่อยากไปออสเตรเรียอะ” รินยัยรินที่นั้งเงียบอยู่ตั้งนานพูดแทรกขึ้นมาพร้อมจดไดอารี่ให้พี่โจ้(แฟนยัยรินน่ะ)
“กริ๊งๆ”ออดเข้าเรียนดังขึ้น
“พวกเราขึ้นหัองเรียนกันเถอะ”ยัยรินพูดขึ้นมา
“อืม” ฉันพูดพร้อมเดินนำหน้ายัยพวกนี้เพราะว่าพวกมันเดินช้ามากเลย เวลาผ่านไป
ขณะนี้ 13.00น
“เย้เลิกเรียนแล้ว”ยัยมิสตี้พูดขึ้นพร้อมเขย่าตัวฉัน
“ว่าแต่วันนี้พวกแกว่างไหม”ฉันถาม ยัย3 คนนั้นเพราะตอนเรียนไม่มีเวลาถามพวกมันอะ
“แล้วแกจะถามทำไมละวันนี้แกต้องกลับเช้าไม่ใช่เหรอก็คนขับรถมารับแกตรงเวลาทุกวันจันทร์นี้” ยัยมิ้นท์ถามขึ้นมาแล้วก็ทำหน้างง ฉันมีคนขับรถที่อยู่กับแม่ตอนแม่เป็นเด็กๆหน่ะแล้ววันนี้คุณลุงไปทำธุระให้พ่อของฉันหนะจริงๆเดินกลับก็ได้แต่พี่ชายน่ะสิไม่ยอมก็พี่ชายกลัวฉันจะเป็นไรไป(แต่แอบเดินกลับบ่อย ^^) วันนี้พี่ชายมีเรียนดึกยิ่งหนำซ้ำพี่มิ้วค์ก็มีคิวถ่ายแบบอีก(พี่มิ้วค์เป็นนางแบบน่ะนะ)
“ก็คุณลุงไปทำธุระให้พ่อของฉันหนะ” ฉันพูดพลางมองหน้ายัย3 คนนั้นแบบมีความหวังแต่ก็ได้คำตอบว่า
“ขอโทษนะมีมี่พวกเราไม่ว่างวันนี้พวกฉันมีนัดไปเดทพร้อมกันหนะ”(ฝันสลาย)ยัยมิสตี้พูดขึ้น พี่มัช พี่แบงค์ พี่โจ้ เดินมาพอดี)
“ไม่เป็นไรหรอก ขอให้เดทของพวกหล่อนไปได้ด้วยดีนะยะไม่มียัยเด็กบ้านั้นกับยัยพวกนั้นมาก่อกวนนะยะ” ฉันพูดพรางหัวเราะใส่พวกมัน ก็ดูพวกมันทำหน้าสิทำหน้าเหมือนอยากจะฆ่าใครเลย555
“เอ่อ แกก็เหมือนกันขอให้หาแฟนให้ได้นะยะ”ยัยมิ้นท์ตอกกับมาบ้างคำพูดนั้นทำให้ฉันหยุดหัวเราะพวกมันเลยแทงใจดำชัดๆจี๊ดเลยคะจี๊ด ใครจะเป็นเหมือนพวกหลอนยะToTฮือๆ
“เอ่อฉันจะรีบแล้วกันเอาให้หล่อกว่าแฟนพวกแก่อีกคอยดูละกัน!”ฉันพูดพร้อมทำหน้าหมั้นใจที่สุด(แกล้งทำ)ที่จิงแล้วในใจห่อเหียวมากเลยคิดหนักเลยสิว่าจะหาแฟนที่หล่อกว่าแฟนพวกมันมาจากไหนดีเนี่ยแฟนพวกมันแต่ละคนเพอร์เฟ็กมากเลย(แอบอิจฉา)พวกมันได้แฟนที่หล่อและรวยอยู่ในสถานะเดียวกันอีก(ยิ่งอิจฉา)
“เอ่อ ฉันจะคอยดูว่าแกจะหาแฟนได้เหมือนที่พูดเปล่า”ยัยรินแทรกขึ้นขนาดยัยนี้ยังเอากับเค้าเลย
“ไปได้ละพวกแกหนะพวกพี่เขารอนานแล้วนะ”ฉันพูดพร้อมหันหน้าไปทางพวกพี่โจ้ที่ยืนรอยัยพวกนี้อยู่คงรอนานแล้วแน่เลยก็ฉันเห็นพวกพี่เขาเหงื่อไหลเต็มตัวเลย หรือว่า จะหนีพวกเด็กที่มาเกาะแกะพี่เขากันนะพวกพี่เขาออกจะฮอตในโรงเรียนนี้มันคงเป็นเรื่องธรรมดาของคนฮอตไปแล้วละ แล้วก็มีพวกที่ฮฮตของผู้หญิงในโรงเรียนก็คือพวกเราเองโรงเรียนนี้เรียกสาวว่า Princess ส่วนผู้ชายทีฮอตว่า Prince คนที่ฮอตจะมี4คนและมี4อันดับเหมือนกัน ฉันฮอตอันดับ 1 (เพราะยังไม่มีแฟน)อันดับที่ 2 ก็ต้องยัยมิสตี้เพราะมันเปรี้ยวได้ใจมากขนาดมันมีแฟนแล้วนะเนี้ยยังมีคนมาจีบมันอยู่เลยถ้าฉันเป็นพี่แบงค์นะคงจะหึงแย่ อันดับที่ 3 ยัยมิ้นท์นั้นเองเพราะยัยนี้ฉลาดแถมน่าตาดีมากๆด้วย อันดับที่ 4 แน่นอนว่าเป็นใครไปไม่ได้นั้นก็คือ ยัยริน สาวน้อยเรียบร้อยไร้เดียงสา ส่วนอันดับ Prince อันดับที่ 1 พี่ซัมเมอร์(เพื่อนพี่ฉันอะนะ) อันดับที่ 2 คือพี่แบงค์หนุ่มหล่อที่เอาแต่ใจ อันดับที่ 3 พี่มัชหนุ่มหน้าตี๋ชอบช่วยเหลือคนอื่น อันดับที่ 4 คือพี่โจ้หนุ่มหล่ออัศยาดีที่ ฉันได้เลื่อนมาก็คงจะเป็นความโสดอะดิToTแต่ก็ดีไปอย่างเพราะจะได้มีคนมีจีบอะสิ
“มีมี่งั้นพวกฉันไปก่อนนะ”เสียงยัยรินทำให้ฉันหลุดจากพวังทันที
“อืม จ้า ขอให้เดทครั้งแรกของพวกแกสนุกนะงั้นฉันไปหาอะไรกินตามทางก่อนนะบาย”ฉันพูดพร้อมเดินไปอีกทางซึ่งเป็นทางกลับบ้านวันนี้กะว่าจะเดินกลับบ้านเอาอะนะ ไม่ได้บอกใครหลอกว่าจะเดินกลับบ้านแค่บอกว่าจะขึ้นแท็กซี่กลับบ้านน่ะนะถ้าโทรบอกว่าจะเดินกลับบ้านเองเป็นเรื่องแน่ละ ก็พี่ชายตัวแสบกับพี่สาวสุดสวยไม่ยอมให้ฉันเดินกลับเองพวกพี่บอกว่า เพราะว่าเธอยังเด็กไปเดี๋ยวเจออันตรายได้ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วน๊าพวกพี่ๆคิดว่าฉันยังเป็นเด็กอยู่ได้ฉันอายุ 19 แล้วนะเฮ้ยทำไงได้ก็พวกเขาหวังดีกับเราเนอะเลยทำแบบงั้น
“มาถึงซะที” พูดขึ้นตอนนี้ฉันหยุดอยู่หน้าร้านอาหารประจำ (เป็นร้านที่ฉันมานั้งกินคนเดี๋ยวประจำน่ะนะ )ไม่ได้มากับยัยพวกนั้นหลอกเพราะพวกมันไม่ค่อยมีเวลามานั่งกินอาหารหรืออะไรกับฉันมากหลอกเพราะช่วงนี้พวกมันไปเที่ยวกับพวกพี่ๆ(แฟนพวกมันอะนะ) ก็คงจะต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วใช่ไหมละ ทุกคนเฮ้ยทำไงได้ละฉันเดินเข้าไปในร้านแล้วไปนั่งโต๊ะประจำแล้วพนักงานของร้านก็มารับเมนูจากฉันเมื่อฉันสั่งเสร็จแล้วฉันก็หยิบ iPhone 5 มาเล่นเกมส์นั่งไปนั่งมาคิดว่าน่าจะแต่งอะไรเล่นดีกว่าเช่น ไดอารี่ นิยาย การ์ตูน อย่างนี้แหละคงต้องเริ่มเขียนไดอารี่เกี่ยวกับตัวเองก่อนดีไหมน๊าแล้วค่อยดัดแปรงมาเป็นนิยายในชีวิตจริงดีกว่า^^เริ่มวันนี้เลยดีกว่าอย่างแรกก็คงต้องเขียนว่า...*วันที่12มกราคม 2555 วันนี้เป็นวันที่เหงามากเลยแต่ก็มีความสุขที่เห็นเพื่อนมีความสุขก็เพื่อนเรานี้เนาะ^^รักเพื่อนที่สุดอย่างมีแฟนบ้างจังอยากเจอแต่ก็ช่างมันเถอะ จบการบันทึกวันแรกแค่นี้ละกัน*เฮ้ยดูสิเขียนได้นิดเดี๋ยวเองนั่งพรึมพำได้สักพักน้ำโกโก้ร้อนก็มาเสริฟถึงที่เลยน่ารักเหมือนเคยเลย(ของตกแต่งน่ะ)ที่ฉันชอบมานั่งร้านนี้ก็เพราะว่ามันเงียบสงบดีคนก็ไม่ค่อยเยอะเมื่อไรท้อแท้ฉันก็จะมานั่งที่ร้านนั้แหละเพราะว่าคนที่ร้านนี้ร่าเริงแจ่มใสจนฉันคิดว่าเป็นเพื่อนที่ดีเลยละฉันก็รู้จักเจ้าของร้านนี้ด้วยน่ะนะอายุเท่าฉันเคยเรียนที่เดียวกันด้วยละแล้วก็เป็นญาติกันนี่นะคิดถึงได้ไม่นานก็มาแล้วตายอยากจริงนะนี้^^ยัยนี้สวยเหมือนเดิมเลยยัยนี้สวยแบบหวานผิดกับฉันที่สวยแสบซ่าเฮ้ย