About you My love
9.7
เขียนโดย maigaJI
วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 09.36 น.
3 ตอน
0 วิจารณ์
6,111 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2558 19.37 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ADD YOU
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ Mai
ฉันเดินทอดน่องมาที่โรงอาหาร เพื่อนหายไปไหนกันหมดน่ะ... เเต่ฉันไม่ค่อยคิดมากกับเรื่อง
พวกนี่หรอน่ะ ฉันชินที่ต้องอยู่คนเดียวเเละเเหละ.. พ่อกับเเม่ของฉันทำงานอยู่ด้วยกันที่นอร์เวย์นาน
มากเลยที่พวกเขาจะกลับมาไทย ฉันอยู่กับพี่ที่บ้านมันเลยสร้างนิสัยชอบอยู่คนเดียวเลยสิน่ะ..
"เธอ..เธอ" เสียงไม่คุ้นหูตะโกนมาทางฉัน ทำเอาฉันที่คิดเรื่องเรื่อยเปื่อยต้องสะดุ้ง
"อะไรอีกล่ะเนีย! " ฉันพรึมพรำในใจ นายอีกเเล้วหรอ! นายเส้นทางคณิตศาสตร์!!!
"คือ..." กราฟอึกอักที่จะพูด มีท่าทีเเต่เอามือล้วงกระเป๋ากางเกง ทำเอาฉันหงุดหงิดเหมือนกันน่ะ =_=
"อ่อ! ไอ้มันนี่การ์ดน่ะไปเเลกที่เคาว์เตอร์หน้าโรงอาหารก่อนน่ะ" ดูท่าทางจะเป็นเรื่องนี้เเหละ....
ฉันเชิดหนาเเละเดินหันหลังจะไปโรงอาหาร...
"เดี่ยวๆๆ ไปกินข้าวด้วยกันก่อนดิ ถือว่าขอโทษเรื่องเมื่อเช้า" กราฟพูดเเบบอายๆ ฉันรู้สึกได้ สมองอันฉับไวของฉันรวดเร็วยิ่งนักกับคำว่า "ของฟรี"
"รีบเดินมาดิ รอไร" ฉันยิ้มกว้างในใจ ประหยัดเงินไปเยอะ! ชีวิตดี๊ดี (เลียนเเบบติวเตอร์เพลง)
ร่างโปร่งเดินมาข้างๆฉัน ก่อนที่จะหยิบเอามันนี่การ์ดออกมายื่นให้ฉัน...
"ละ..เเลก มาเเล้วอ่อ?" ฉันเห็นมันนี่การ์ดถึงกับอึ่ง!
"อ่อ.. เเลกมาเเล้ว เราอ่านในระเบียบการของโรงเรียนน่ะ" เขายิ้มเเห้ง เหมือนรู้สึกผิดอะไรสักอย่าง..
ได้ยินเเบบนี่ดิฉันนี่เงิบเลยเพคะฝ่าบาทท..
"เราว่าเราคงต้องกินจุดเเทนข้าวเเล้วล่ะ" ฉันได้เเต่ยิ้มเเห้ง =_=
"น่าจะใช้5555 เอาเหอะ คนอัธยาสัยดีน่ารักจะตาย" กราฟยิ้มตอบ
ถ้านายเเกล้งโง่ฉันก็ไม่หน้าเเตกเเล้วป่ะ งือๆๆ โถ่ๆๆ ชีวิตต.....
ฉันเดินทอดน่องมาที่โรงอาหาร เพื่อนหายไปไหนกันหมดน่ะ... เเต่ฉันไม่ค่อยคิดมากกับเรื่อง
พวกนี่หรอน่ะ ฉันชินที่ต้องอยู่คนเดียวเเละเเหละ.. พ่อกับเเม่ของฉันทำงานอยู่ด้วยกันที่นอร์เวย์นาน
มากเลยที่พวกเขาจะกลับมาไทย ฉันอยู่กับพี่ที่บ้านมันเลยสร้างนิสัยชอบอยู่คนเดียวเลยสิน่ะ..
"เธอ..เธอ" เสียงไม่คุ้นหูตะโกนมาทางฉัน ทำเอาฉันที่คิดเรื่องเรื่อยเปื่อยต้องสะดุ้ง
"อะไรอีกล่ะเนีย! " ฉันพรึมพรำในใจ นายอีกเเล้วหรอ! นายเส้นทางคณิตศาสตร์!!!
"คือ..." กราฟอึกอักที่จะพูด มีท่าทีเเต่เอามือล้วงกระเป๋ากางเกง ทำเอาฉันหงุดหงิดเหมือนกันน่ะ =_=
"อ่อ! ไอ้มันนี่การ์ดน่ะไปเเลกที่เคาว์เตอร์หน้าโรงอาหารก่อนน่ะ" ดูท่าทางจะเป็นเรื่องนี้เเหละ....
ฉันเชิดหนาเเละเดินหันหลังจะไปโรงอาหาร...
"เดี่ยวๆๆ ไปกินข้าวด้วยกันก่อนดิ ถือว่าขอโทษเรื่องเมื่อเช้า" กราฟพูดเเบบอายๆ ฉันรู้สึกได้ สมองอันฉับไวของฉันรวดเร็วยิ่งนักกับคำว่า "ของฟรี"
"รีบเดินมาดิ รอไร" ฉันยิ้มกว้างในใจ ประหยัดเงินไปเยอะ! ชีวิตดี๊ดี (เลียนเเบบติวเตอร์เพลง)
ร่างโปร่งเดินมาข้างๆฉัน ก่อนที่จะหยิบเอามันนี่การ์ดออกมายื่นให้ฉัน...
"ละ..เเลก มาเเล้วอ่อ?" ฉันเห็นมันนี่การ์ดถึงกับอึ่ง!
"อ่อ.. เเลกมาเเล้ว เราอ่านในระเบียบการของโรงเรียนน่ะ" เขายิ้มเเห้ง เหมือนรู้สึกผิดอะไรสักอย่าง..
ได้ยินเเบบนี่ดิฉันนี่เงิบเลยเพคะฝ่าบาทท..
"เราว่าเราคงต้องกินจุดเเทนข้าวเเล้วล่ะ" ฉันได้เเต่ยิ้มเเห้ง =_=
"น่าจะใช้5555 เอาเหอะ คนอัธยาสัยดีน่ารักจะตาย" กราฟยิ้มตอบ
ถ้านายเเกล้งโง่ฉันก็ไม่หน้าเเตกเเล้วป่ะ งือๆๆ โถ่ๆๆ ชีวิตต.....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ