สาวซ่าประธานเสี่ยว

เช้าวันอาทิตย์ เวลา8.30นาที

เมื่อคืนฉันเอาแต่นอนคิดเรื่องที่ซันพูดจนนอนไม่หลับเลยทั้งคืน แต่ถ้าจะให้สรุปง่ายๆแล้วละก็ ฉันสรุปได้ว่าหมอนั้นเป็นพวกเจ้าชู้ที่เล็งเหยื่อไว้แล้วจะไม่ปล่อยไปง่ายๆ โอ๊ยยย ปวดหัวชะมัดนอนไม่หลับเลย

'ก๊อก ก๊อก ก๊อก'

"ไอยู ตื่นได้แล้วจะนอนไปถึงไหนห่ะ" เสียงของซันทำให้ฉันผวาจนต้องเด้งตัวขึ้นจากผ้านวมที่ให้ความอบอุ่นฉันอยู่ ฉันขยี้หัวจนยุ่งก่อนจะเดินไปเปิดประตู

"เฮ้ย ผีหลอกกลางวัน!!!" ซันทำท่าตกใจจนโอเว่อร์ ก่อนจะทิ้งตัวล้มไปนั่งเล่นกับพื้น  ฉันขยี้หัวตัวเองอีกครั้งด้วยความหงุดหงิด ตื่นเช้ามาก็เจอตัวพาซวยเลยไม่ให้หงุดหงิดได้ไง

"แกเป็นอะไรเนี้ย ทำไมสภาพเป็นแบบนี้"  ซันยันตัวขึ้นมาก่อนจะจับตัวฉันเขย่าไปมา

"แล้วเวลาตื่นนอน พี่หล่อใสออกมาเลยหรือไงเล่า"

"ก็ไม่ถึงกับหล่อแต่ก็ดูดีกว่าแกตอนนี้ก็แล้วกัน"

"เออ ช่างฉันเหอะจะไปอาบน้ำแล้ว พี่ออกไปได้แล้ว" ฉันพูดก่อนจะดันตัวซันออกจากห้อง

"เออ เดี๋ยวมีไรจะบอก"

"อะไร รีบพูดมา" 

"ไอเรนมันรอพาแกไปเที่ยวอยู่ข้างล่าง"  มือที่กำลังเกาหัวอยู่หยุดชะงักทันทีที่ได้ยินชื่อหมอนั้น

"โอ๊ยยย ย จะตามหลอกหลอนกันไปถึงไหน ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว"  ฉันพูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะขยี้หัวตัวเองให้ยุ่งเข้าไปอีก จนตอนนี้ไม่คิดอยากจะส่องกระจกเลย(กลัวตัวเอง)

"ช่วยหน่อยดิ" ฉันหันไปขอความช่วยเหลือจากซันที่ยืนมองฉันเป็นคนบ้าขยี้หัวตัวเองอยู่

"อยู่ๆแกมากลัวอะไรมันตอนนี้เล่า ตอนฉันเตือนแกไม่เห็นจะฟัง" 

"ถ้าพี่ไม่ขู่ให้ฉันกลัว ฉันก็ไม่มีวันกลัวหมอนั้นหรอกพี่ก็รู้ฉันขยะแขยงคนเจ้าชู้ขนาดไหน"  ฉันพูดก่อนจะทำท่าขยะแขยงแบบสุดๆ พูดแล้วก็ขนลุก

"แต่ตอนนี้ฉันโครตขยะแขยงแกเลย ไปอาบน้ำก่อนไป๊!!!"  ซันพูดก่อนจะถอยหลังหนีฉัน ทำยังกะฉันเป็นถังขยะเปียกยังไงยังงั้น ชิ

"นายมันคนเจ้าชู้ น่ารังเกลียดๆ"  ฉันพูดกรอกหูตัวเองก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมหัวตัวเอง

5นาที ต่อมา

ตอนนี้ฉันยืนอยู่ที่หน้าต่างบางใหญ่ที่อยู่ติดกับบนได ไม่อยากลงไปเลยหวังว่าหมอนั้นจะรอนานจนขอกลับก่อนนะ ขอร้องๆล ะกลับๆ

"ยู เสร็จยังวะช้าไปแล้ว" เสียงซันตะโกนขึ้นมาจากชานบนได ฉันชะโงกหน้าลงไปก่อนจะเห็นหมอนั้นนั่งดื่มกาแฟอยู่ โธ่เอ้ย ทำไมไม่กลับๆไปซะ

"ปฎิเสธไปก็สิ้นเรื่อง" ฉันพูดหาทางออกให้กับตัวเองก่อนจะใจกล้าขึ้นมา

ตึก ตึก ตึก

"ลงมาซะทีนะยัยตัวแสบ" เสียงพ่อพูดออกมาเป็นคนแรก ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆส่งให้เพราะไม่รู้จะทำหน้ายังไงแล้วตอนนี้ อ๊ากกก กก หมอนั้นนั่งที่ฉันแถมยังหันมายิ้มให้ฉันหน้าตาเฉยอีก หนอย

"หิวยังลูก วันนี้มีของโปรดหนูด้วยนะ" แม่พูดก่อนจะยกจานไข่ดาวให้ฉันดู ฉันเดินเข้าไปที่ๆของตัวเองก่อนจะเท้าสะเอวมองคนที่นั่งผิดที่

"นายมาทำอะไรที่บ้านฉัน"  ฉันถามอย่างหาเรื่อง

"ก็มาชดใช้เรื่องเมื่อวานไง ฉันจะพาเธอไปเที่ยว"  ฉันหันไปมองซันที่นั่งหันหลังให้อย่างไม่สนใจน่าโมโหซะจริง ก็ได้ฉันหาทางเองก็ได้

"วันอาทิตย์ฉันชอบอยู่บ้าน ไม่อยากออกไปไหนแถมพ่อ แม่ พี่ ก็อยู่กันครบวันแบบนี้ฉันไม่ได้มีง่ายๆนะ"  เอาพ่อ แม่ พี่ มาอ้างก็จบ คิคิ ของหมูๆ

"ยูมิ วันนี้แม่อยู่บ้านได้แค่ครึ่งวันนะลูก หนูออกไปเที่ยวก็ได้"  แม่เดินเข้ามาเสริฟนมก่อนจะพูดในสิ่งที่ฉันยังไมอยากได้ยินตอนนี้ โอ๊ยย ย แม่มาหยุดครึ่งวันอะไรตอนนี้

"ไม่ครบแล้วนี้"   เอาไงดีๆ เอ่อ

"พ่อค่ะ พ่อจะพาหนูไปลองฝึกงานที่ปริษัทใช่ไหม เห็นไหมฉันไม่ว่างแล้ว"  รอดแล้วๆ

"ลูกไปอาทิตย์หน้าไม่ใช่หรือไง วันนี้ซันเป็นคนไป"  พ่อพูดอย่าง งง กับฉัน โอ๊ยยย ยย พ่อเปลี่ยนหน่อยไม่ได้หรือไง โกรธแล้วทั้งพ่อทั้งแม่เลย

"ไม่เหลือใครเลย"   เรนโจยิ้มอย่างผู้มีชัย แต่ฉันสิอยากจะกรี๊ดเพราะเป็นผู้แพ้ (ย้ำเพื่อ)

"จะ ไปที่ไหนละ"

"ที่ไหนก็ได้ที่เธออยากไป" ขอเป็นที่บ้านได้ไหมอ่า ฮือๆ

"ฉันไม่อยากไปไหนเลย" 

"ออกไปเที่ยวบ้างเหอะน่า อยู่แต่ในบ้านไม่เบื่อหรือไง"

"เที่ยวก็เที่ยว "  ก็ฉันแพ้แล้วนี้น่า ฮือๆ