สาวซ่าประธานเสี่ยว

"เธอร้องไห้ทำไม"  เรนโจเดินเข้ามานั่งข้างๆฉันก่อนจะมองฉันด้วยความสงสัย

"ฉันเกลียดพวกนั้น!" ฉันพูดขึ้นเสียง ด้วยความโกรธจัด

"พวกสองพี่น้องนั้นอ่ะเหรอ"  ฉันไม่ตอบเรนโจแต่พยักหน้ารับแทน เรนโจค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ๆฉันก่อนจะใช่มือใหญ่ๆของเขาวางบนหัวของฉันอย่างแผ่วเบา

"ทำไมละ"

"พวกเขาเสียมายาทมาก ทั้งๆที่คุณน้าก็รู้แล้วว่าพี่สาวฉัน พี่สาวฉัน"

"....."

"พี่สาวฝาแฝดฉันได้ตายไปแล้ว แต่เหมือนสองคนนั้นยังจะแกล้งถามฉัน"  ฉันก้มหน้าพูดอย่างเดียวเพราะกลัวเรนโจจะเห็นน้ำตาฉันที่มันไหลออกมาเพราะความอ่อนแอร์ของฉัน

"เขาอาจไม่รู้จริงๆก็ได้" 

"....."

"ไปเที่ยวกัน"  อยู่ๆเรนโจก็ลุกขึ้นก่อนจะดึงฉันให้ลุกตามเขาไปด้วย

"เดี๋ยวๆ ฉันไปไม่ได้แค่นี้แม่่ก็จะหักคอฉันอยู่แล้ว ขืนหนีโดนฆ่ายัดท่อแน่"  ฉันพูดก่อนจะทำท่าทีอย่างสยดสยอง

"ไปขอท่านก็สิ้นเรื่อง"  ฉันมองเรนโจที่จับมือฉันวิ่งเข้าไปในงานอย่างขำขัน เขาดูเหมือนเด็กที่พร้อมจะออกไปวิ่งเล่นข้างนอกอย่างอิสระ แต่ทำไมอยู่ๆหัวใจของฉันถึงได้เต้นแรงขนาดนี้นะแปลกจัง

"ยูมิ!" เสียงแรกที่ได้ยินพอเข้ามาในงานก็คือเสียงของแม่ฉันเอง ท่านดูมีท่าทีตกใจมากที่เห็นเรนโจเดินจูงมือฉันมา(เหมือนน้องหมาเลย)

"ขอโทษนะครับคุณน้า ผมขออนุญาตพาอายูมิไปเที่ยวกับผมนะครับ"  เรนโจพูดอย่างสุภาพก่อนจะยิ้มหน้าระรื่น

"ดะ ได้จ้ะ" เรนโจยิ้มกว้างทันทีที่ได้รับอนุญาติจากแม่ของฉัน จะดูยังไงหมอนี้ก็ดูเหมือนเด็กจริงๆ^^

"ไปกัน"

"เดี๋ยว! จะพาฉันไปไหน" 

"ไม่รู้สิ ยังไม่ได้คิดแต่เดี๋ยวก็คิดออกเองนั้นแหละ"

"แล้วจะให้ฉันไปสภาพนี้เนี้ยนะ"  ฉันชี้นิ้วมาที่ชุดสีแดงเพลิงที่กำลังใส่อยู่ เรนโจใช่มือถูที่คางอย่างใช่ความคิดก่อนจะดีดนิ้วขึ้นเสียงดัง  เขาพาฉันขึ้นไปชั้นบนของบ้านก่อนจะให้แม่บ้านพาฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

"นี้คือเสื้อผ้าของคุณหนูนาเรนพี่สาวของคุณเรนโจค่ะ เชิญเลือกใส่ได้ตามสะบายเลยค่ะ" แม่บ้านพูดก่อนจะเดินออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าไป ฉันเดินไปที่ตู้ เสื้อผ้าที่บรรจุไปด้วยเสื้อผ้ามากมาย (เยอะมากๆๆ)ก่อนจะเลือกชุดกระโปรงตัวนึงมาใส่ทำไมชุดมันเยอะอย่างงี้เนี้ยพี่เรนโจนี้ท่าทางจะเป็นพวกแฟชั่นสูงแหง่มเลย

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’

“เสร็จหรือยังยูมิ” เสียงเรนโจดังขึ้นจากหลังประตูห้อง

“เสร็จแล้วๆ อะ รอแป๊ปนะฉันของล้างเครื่องสำอางแป๊ป”

“เฮ้ย!ไม่ต้องล้างก็ได้สวยออก” เรนโจพูดด้วยน้ำเสียงเสียดาย จนฟังดูคล้ายเหมือนอ้อนวอน ‘อย่าล้างเลยนะ’

“ฉันไม่ชอบแต่งหน้า มันดูไม่ใช่ฉัน” ฉันพูดก่อนจะเดินไปดูบนโต๊ะเครื่องแป้งว่ามีอะไรพอใช่ล้างได้บ้าง

“แต่เวลาเธอแต่งแล้วสวยขึ้นมากเลยนะ”

“นายกำลังบอกฉันว่า เวลาฉันไม่แต่งหน้าฉันทุเรศมากใช่ปะ”

“เปล่าซะหน่อย ฉันกำลังบอกว่าเวลาเธอไม่แต่งก็ดูน่ารักเป็นธรรมชาติดี แต่พอแต่งแล้วดูเซกซี่มากเลย” ฉันนั่งเช็ดหน้าอยู่หน้ากระจก โดยที่บนใบหน้ามีรอยยิ้มผุดขึ้นมากโดยไม่รู้ตัว นี้ฉันเป็นอะไรไปเนี้ยยิ้มทำไมฟะ

“นี้ เสร็จหรือยังอ่ะ” เพราะเสียงของเรนโจทำให้ฉันตื่นจากภวังค์อะไรบ้างอย่างทันที

“สะ เสร็จแล้วๆ”

“อืม! สวยดี เธอเอาเสื้อตัวนี้ไปเลยนะ”

“ไม่เอา ของพี่นายไม่ใช่เหรอเดี๋ยวก็โดยเขาว่าหรอก”

“เธอก็เห็นในห้องแล้วนี้ว่ามีเสื้อผ้าเยอะแค่ไหน ถ้าเสื้อจะหายไปสักตัวพี่ฉันก็คงไม่รู้หรอก” เรนโจพูดด้วยท่าทีที่ชิวแบบสุดๆ แต่ยังไงก็เหมือนขโมยอยู่ดีนั้นแหละ

“แต่ว่า”

“ไม่มีแต่เอาไปเลย” หมอนี้น่าโมโหชะมัดเลย ถ้าฉันเป็นพี่สาวหมอนี้นะจะกระทืบไม่เลี้ยงเลย

“แล้วเราจะไปไหนกันอ่ะ”

“ทะเลไหม” ฉันทำหน้าเหวอแบบสุดๆ ก่อนจะส่ายหน้าทันที

“ทำไมอ่ะ”

“เที่ยงกว่าแล้วนะ ไปทะเลปานนี้แล้วจะกลับปานไหนเล่า” 

“ไปสวนสนุกที่เปิดใหม่ไหมละ” ฉันออกความคิดเห็น

“เธออยากไปเหรอ”

“ทำไมอ่ะ นายไม่ชอบอ่อ”

“เปล่าเหรอ ฉันอยากจะไปที่ๆเธออยากไปจริงๆต่างหาก”

ตึก ตัก ตึก ตัก

สงบไว้ยู หมอนี้คงกำลังหลอกให้เธอตายใจแล้วจะเป็นฝ่ายรุกเข้ามาทำร้ายเธอ

“ก็ที่นี้ละที่ฉันอยากไป”

ณ สวนสนุกลีแลนด์เซยู

แค่ชื่อก็แปลกแล้ว คงจะสนุกน่าดูเลย(ประชดเฟ้ย--*)

“จะเล่นอะไรบ้างละ” เรนโจยื่นแผนที่ในสวนสนุกให้ฉันดู

“รถไฟตะลุยนรก ต่อด้วยไวกลิ้งเหวี่ยนทะลุนรกแตก จากนั้นก็ฮอริเคนหมุดติ้วอ้วกทะลัก เป็นไง”

ฉันเหล่ตามองเรนที่ยืนข้างๆก่อนจะหลุดขำออกมาอยากกลั้นไม่อยู่จริงๆ

“ขำอะไรของเธอ”

“นายน่าจะได้เห็นหน้าตัวเองนะซีดมากอ่ะ”

“อากาศมันร้อนน่ะ”

“เกี่ยวอ่อ”

“เกี่ยวสิ” ฉันเลือกที่จะไม่เถียงเรนโจก่อนจะลากหมอนั้นขึ้นรถไฟตะลุยนรกทั้งที

“ฉันยังไม่ได้เตรียมใจเลย” เรนโจหันมาพูดกับฉันที่นั่งยิ้มระรื่นอยู่คนเดียว

“น่าๆเดี๋ยวก็ดีขึ้นสูดหายใจเข้าลึกๆ” เพราะนายกำลังได้กรี๊ดแต๋วแตก คิคิ

กรี๊ดดดดด ดดดดด ด