สาวซ่าประธานเสี่ยว

"ยูมิ เร็วๆสิลูกเปิดเทอมวันแรกนะอย่าไปสาย"  เสียงแม่ตะโกนดังขึ้นมาชั้นบนถึงห้องที่แสนเงียบสงบของฉัน ทำให้ฉันต้องสปีดตัวเองอย่างอัตโนมัติทันที
"มาแล้วค่าาา" ฉันลากเสียงยาวดูกวนๆก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามซันโว(พี่ชาย)
"ช้าอีกตามเคย"  หมอนี้ก็ชั่งแขวะฉันจัง ฉันเกลียดพี่ก็ตรงที่แขวะน้องได้ตลอดเนี้ยแหละ
"แล้วจะทำไมเล่า!!" ฉันขมวดคิ้วพร้อมทำปากขมุบขมิบเหมือนตามเคยเวลาที่มีอะไรน่ารำคาญจนติดเป็นนิสัยจนถึงทุกวันนี้  ซันเลี่ยงที่จะทะเลาะกับฉันโดยการยกหนังสือพิมขึ้นมาบังฉันเอาไว้
"กินซะทั้งสองคน แล้วรีบไปโรงเรียนเลย"  แม่วางถ้วนโจ๊กลงบนโต๊ะก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวบ้าง บ้านนี้ไม่เคยจะมีวันไหนอยู่นิ่งกันได้สักวันถ้าโดยด่าว่าเป็นครอบครัวไฮเปอร์จะไม่สงสัยเลยสักนิด 
"ไฮสคูล ปี4มีรับน้องไม่รีบกินรีบไปละ"  ซันพูดในขณะที่ยังถือหนังสือพิมพ์อยู่
"อยากแกล้ฉันเร็วๆก็บอกดิ๊"  ฉันเล่นเสียงสูงใส่ซันแบบมาดกวนตามเดิม
"เปล๊า!! ใครอยากไปแกล้งเธอ"  ซันเสียงสูงก่อนจะหรี่ตามองมาที่ฉัน
"หึๆ ถึงจะแกล้งฉันก็ไม่มีวันนิ่งให้แกล้งเฉยๆหรอก"  ฉันวางช้อนลงก่อนจะเดินไปสะพายเป้และเดินออกนอกบ้านไปหน้าตาเฉย ไม่รอใครทั้งนั้น นานๆทีไปโรงเรียนเองบ้างก็ดี
8.00น.
"ยูจัง!!!"  เสียงเรียกชื่อฉันดังมาแต่ไกลขนาดยังก้าวไม่ถึงหน้าประตูโรงเรียนเลยนะเนี้ย
"โมโมะ"
"อรุณสวัสดิ์จ้ะ" โมโมะวิ่งเข้ามาเดินข้างฉันก่อนจะกล่าวทักทายตอนเช้า
"อืม เช่นกัน"  ฉันพูดก่อนจะเดินนำไปที่โต๊ะไม้ตัวโปรดตัวเดิมที่ชอบนั่งประจำ
"วันนี้ต้องสนุกแน่เลยว่าไหม" โมโมะพูดก่อนจะยิ้มปากกว้าง
"คงจะสนุกถ้าไม่มีพี่ฉัน ร่วมด้วย"  ฉันพูดก่อนจะยื่นมือไปหยิบแผ่นกระดาษใบเล็กๆมาเขียนชื่อของตัวเอง
"เธอห้ามโดดเหมือนตอนอยู่ปี1นะฉันไม่มีเพื่อนอยู่ร่วมกิจกรรม"  โมโมะชี้นิ้วมาทางฉันอย่างแค้นๆ
"รู้แล้วละน่ะ"  ฉันพูดอย่างรำคาญนิดๆ ยัยนี้ไม่คิดจะหาเพื่อนใหม่เลยใช่ไหมเนี้ย
"เอ่อ ขอโทษนะค่ะ มีปากกาให้ฉันยืมไหมค่ะ" ฉันหันไปมองตามเสียงหวานใสนั้นก่อนจะตกใจสุดขีด
"เฮ้ย!!!เธอ"  ผู้หญิงคนนั้นเห็นหน้าฉันก็ตกใจเช่นกันแต่น้องกว่าฉันมาก
"เธอ" เราสองคนมองหน้ากันสักพักก็เปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะ
"ฮ่าๆ โลกกลมจัง" หญิงสาวน่ารักสไตล์ญี่ปุ่นแท้ ผิวขาว ตัวเล็ก ส่วนสูงกำลังดี คงสงสัยวาฉันกับยัยนี้มีอะไรกันใช่ไหมละ สงสัยไปก่อนเดี๋ยวเล่าให้ฟัง(กวนอีกและ--*)
"นั้นสิ"  ฉันยิ้มตอบก่อนจะพายมือเชิญหญิงสาวนั่ง
"นี้สองคนนี้มีอะไรกันหรือ" โมโมะที่สงสัยอยู่นานก็ถามขึ้น
"โมโมะนี้ คาโอรุ ฉันกับเขาไปเจอกันที่ชิบุย่าน่ะ"  ฉันแนะนำให้โมโมะรู้จักกับคาโอรุเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิทจะเรียกเพื่อนได้หรือเปล่าก็ไม่รู้--*
"อ่อ สวัสดีค่ะคาโอรุ" โมโมะโค้งทีหนึ่งตามมารยาท คาโอรุยิ้มรับทีหนึ่งก่อนจะรับปากกาที่ฉันยื่นให้
"จริงๆจะเรียกว่าเจอกันธรรมดาๆก็ไม่ได้นะค่ะ" คาโอรุหันไปคุยกับโมโมะที่ยังยังนั่งมึนอยู่
"คาโอรุ"  ฉันสะกิตคาโอรุที่กำลังเล่าเรื่องในวันที่เราเจอกัน
"ยูจังเขาช่วยฉันตอนถูกผู้ชายลวนลามน่ะ เขาเก่งมากเลยนะค่ะ เตะทีเดียวสลบกันหมดเลย" ฉันกุมขมับอย่างเคร่งๆ เพราะหลังจากนี้ฉันเดาไ้ด้เลยว่าสองคนนี้ต้องคุยกันถูกคอแน่ๆ
"เขาก็เป็นแบบนี้และ ถ้าคาโอรุเป็นเพื่อนเขาไปนานก็จะรู้นิสัยเขามากกว่านี้อีก" ยัยนี้นินทาระยะเผาขนเลยนะเนี้ย
"ฉันขอตัวไปซื้อน้ำแปปนะ" ฉันพูดก่อนจะลุกเดินออกไปโดยไม่รอคำตอบ
"ฝากด้วยนะยูมิ"  นินทาฉันยังไม่พอยังจะเอาน้ำฟรีอีก(ยัยนี้ฝากทีไรไม่เคยจ่ายเหรอตังค์)
"น้ำไรดีน่า" ฉันยื่นเลือกซื้อน้ำอยู่หน้าตู้ขายอัตโนมัติก่อนจะเหลือกไปเห็นเครื่องดืมรสใหม่
"เครื่องดื่มผลไม้แท้ เปรี้ยวปี๊ด ขึ้นสมอง สกัดจากมะนาวผสมน้ำสมสายชูแท้" ฉันอ่านตัวหนังสือที่แปะไว้ข้างล่างชื่อเครื่องดื่ม ก่อนจะยิ้มอย่างผู้มีชัยออกมา ฮ่าๆงานนี้ไม่รอดแน่ยัยโมโมะ
ติ๊ดๆ  ตุบ 
เสียงเครื่องดื่มตกลงมาทำให้ฉันยิ่งได้ใจใหญ่ รู้สึกดีใจที่จะได้แกล้งเพื่อนฮ่าๆ(เริ่มชั่วและ)
"เรน โจ ค่ะ เบาๆหน่อยสิ อ่า" ฉันหันซ้ายหันขวาไปตามต้นตอเสียงแปลกๆ และก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น
ตุบ เคร่ง เคร่ง
เสียงปล่อยกระป๋องเครื่องดื่มทำให้ทั้งชายและหญิงที่ฉันกำลังยืนมองตาค้างอยู่หันมามองเป็นตาเดียว
"กรี๊ดดดด ดดด"  แม่คุณจะกรี๊ดร้องเพื่อ ฉันเอามือปิดหูก่อนจะนั่งลงเก็บกระป๋องน้ำ เสียดายยังอยากแกล้งเพื่อนอยู่(ยังไม่ละความพยายาม--*)
"ตากผ้าทิ้งไว้ฝนจะตกไหมนะ"  เวร ทำไมข้อแก้ตัวปัญญาอ่อนจังวะ--* 
"เดี๋ยว เธอ"  ฉันไม่หันหลังไปมองชายที่กำลังเรียก รีบสาวเท้าเดินทันที ใครจะหยุดให้โง่เล่า
ฉันไม่รู้ว่าตัวเองเดินเร็วแค่ไหนหมอนั้นถึงเดินตามมาไม่ทัน แต่ถ้าเท่าที่สงเกตนั้นหน้าผู้ชายคนนั้นคุ้นมากๆเลย เหมือนใครกันนะ
"ยู!!! ทางนี้"  เสียงโมโมะนี้น่า ฉันหันไปมองตามเสียงก็ต้องตกใจเพราะตัวเองเดินเลยโต๊ะตัวเองมาไกลมากแล้ว
"เป็นอะไรทำไมเหม่อจัง มีอะไรอ่อ"  โมโมะถามทันทีที่ฉันนั่งลง
"ไม่มีอะไรแค่มึนนิดหน่อย ตื่นเช้าไปมั้ง" ฉันพูดก่อนจะยื่นกระป๋องน้ำส่งให้โมโมะ 
"เอ๋ นี้ทำไมถึงเอาของเธอมาให้ฉันละ"  ยังไม่ทันทีโมโมะจะพูดจบฉันก็ได้ดื่มน้ำที่ไม่ใช่ของตัวเองของไปแล้ว(เน้น หลายอึก) 
พรวด!!!
ฉันขอสาบานถ้ารู้คนผลิตน้ำนี้เมื่อไรจะไปฆ่ามัน (กรรทตามสนอง) 
"นี้ไปได้แล้วพี่ๆเขาเรียกรวมตัวแล้ว"  คาโอรุเดินเข้ามาเรียกพวกเราที่นั่งฮาและมึนกันอยู่ที่โต๊ะ
"ไหวไหมยู"  คาโอรุเขย่าตัวฉันที่กำลังมึนอยู่นิดหน่อย
"มะ ไม่ เป็นไร" ฉันตอบก่อนจะใช้มือพัดให้ตัวเองเย็นขึ้น
"เอาละครับน้องๆ ฟังพี่นะ ปีนี้เป็นการขึ้นระดับชั้นใหม่ของพวกน้องๆนะครับพวกพี่ก็อยากให้น้องๆสนุกกันรู้จักกันมากขึ้น เลยจัดกิจกรรมนี้ขึ้นมา ขอให้น้องให้ความร่วมมือด้วยครับ" เสียงซันโวดังขึ้นมาทำให้ฉันต้องสะโงกหน้าขึ้นไปดูหน่อย
"ฉันอยากโดด"  ฉันพูดก่อนจะหันไปหายัยโมโมะที่นั่งยิ้มไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองเลย
"สนุกๆน่าอย่าโดดเลย" คาโอรุตอบแทนโมโมะ
"เฮ้ออ เบื่อ" ฉันพูดออกมาดังๆหวังให้ซันได้ยิน
"เอ่อน้องๆครับพี่ขอชี้แจ้งอีกอย่าง กิจกรรมนี้ห้ามโดดเด็ดขาดนะครับ ถ้าพวกพี่จับได้ว่ามีน้องคนไหนโดด พี่จะทำโทษเลยนะครับ"  และก็เป็นอย่างที่คิดหมอนั้นได้ยินที่ฉันพูด
"ต่อไปเราจะเชิญประธานนักเรียนมากล่าวอะไรสักนิดนะครับ"  ซันพูดก่อนจะเดินไปเรียกชายคนหนึ่งอย่างสนิทสนม
"สวัสดีครับน้องๆ พี่ชื่อ ทาคุ เรนโจ นะครับอยู่ปี5 พี่ก็ไม่ขอพูดอะไรมากนะครับ โชคดีครับทุกคน"
"กรี๊ดดดด ด ดดด"  หลังจากที่ประธานนักเรียนกล่าวจบผู้หญิงทุกคนในรานแจ้งก็ส่งเสียงกรี๊ดร้องอย่างถูกใจ แต่เอ๋ทำไมประธานนักเรียนหน้าคุ้นๆนะ เอ๋ประธานนักเรียนกับไอคนที่ทำอนาจารกันเมื่อเช้าคะ คน เดียว กะ กันนี้