ความรัก ที่เรียกว่า ความเชื่อใจ

มีนักเรียนชายหญิงคู่หนึ่งเป็นเพื่อนกัน ฝ่ายหญิงได้แอบชอบฝ่ายชายแต่ทำได้แค่คิดในใจไม่สามารถบอกความรู้สึกให้ฝ่ายชายรับรู้ได้เพราะกลัวความเป็นเพื่อนจางหายไป ฝ่ายชายสนิทกับฝ่ายหญิงมากแต่ไม่รู้เลยว่าคนที่สนิทชิดใกล้ได้เผลอใจให้ไปหมดแล้ว แล้ววันหนึ่งหญิงสาวรู้สึกกะวนกะวายอยากบอกความในใจ หญิงสาวเลยโทรนัดพบฝ่ายชาย ณ จุด ๆ หนึ่ง นาย ... เรามีอะไรจะบอกมันตื้นตันมานานแล้ว เก็บมานานแล้ว เอิ่มมมม ... คือ ..... เราชอบนาย ชอบมานานแล้ว นายจะโกรธ จะเกลียดเราก็ได้ แค่อยากให้นายรับรู้เอาไว้ดีกว่าให้เรามานั่งเสียใจคนเดียว นายไม่ชอบเราไม่เป็นไร เราชอบนายฝ่ายเดียวก็มีความสุขแล้ว ขอบคุณนะที่นายมาทนฟังเรื่องไร้สาระ ฝ่ายชายลองทบทวนดูแล้ว ฝ่ายชายไม่เคยคิดกับฝ่ายหญิงมากกว่าเพื่อเลย ฝ่ายชายเลยเอ่ยบอกไปว่า .. คือ .... เราชอบนะกับนิสัยเธอ ที่เธอขี้เล่น ชอบที่เธอคุยเก่ง ชอบในแบบที่เป็นเธอ แต่เราคิดกับเธอแบบเพื่อน เราขอโทษนะ . ฝ่ายหญิงทำได้เพียงยิ้มเพื่อแสดงว่าไม่เป็นไร แล้วเดินจากมาแม้ใจของฝ่ายหญิงจะเสียใจเท่าไหร่ ฝ่ายหญิงได้แต่เก็บความรู้สึกแล้วอยู่ ๆ ก็มีน้ำหลินไหลจากตา รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดแต่ไม่สามารถระบายให้ใครรับรู้ได้ว่าเจ็บเพียงใด .... แม้น้ำตาจะไม่ใช่คำตอบ แต่น้ำตาคือความรู้สึกที่กลั่นมาจากใจ ' 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เรื่องราวการแอบชอบ คุณลองคิดดูนะการที่เราเก็บ หรือ การที่เราบอก วิธีไหนที่ดีที่สุด แต่สำหรับเรา เราเลือกการบอกให้เขาได้รับรู้ เพราะ การที่เราเก็บทุกที่เหมือนก้อนหินไว้ในใจมันรู้สึกกระวนกระวาย เราเลยอยากบอกให้เขาว่าเราคิดกับเขาแบบนี้ ถึงแม้คำตอบอาจจะเสี่ยงหรืออาจจะทำให้เราเสียใจ แต่อย่างน้อยเราก็บอกให้เขาได้รับรู้ไปแล้ว .
ติดตามตอนต่อไปนะคะ