TheBlack ความมืด พลังสีดำ และ ยมทูต

     หลังจากเหตุการณ์ที่ผมได้รู้ความจริงว่าอากิคือเด็กผู้หญิงคนที่ช่วยชีวิตผม และเธอก็ชื่อโยชินะ ส่วนที่โรงเรียนอากิได้ลาออกไปเพราะสาเหตุทางบ้านต้องไปทำงานต่างประเทศ แต่ความจริงคืออากิไม่ใช้ผู้ชายแต่เป็นผู้หญิง และที่น่าตกใจที่สุด คือ....
"เอาละ!นักเรียนนั่งที่ด้วยจ้า วันนี้ครูมีไรจะมาบอก" อาจารย์ที่เข้าคายแรกพูดเหมือนมีของดีมาบอกแต่ผมไม่สนใจเลยเอาแต่มองไปข้างนอก
"วันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามานะจ๊ะ เชิญจ๊ะ"อาจารย์ได้เรียกนักเรียนใหม่ให้เข้าห้อง
"ว้าว เด็กใหม่น่ารักจัง สวยมากๆด้วย ผมสีเทากับตาสีแดง" ห๊ะ! ผมสีเทา ตาแดง ผมได้ยินยังงี้เลยรีบหันหน้าไปมอง
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อโยชินะ พึ่งกลับมาจากต่างประเทศ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ" ชัดเลยโยชินะจริงๆ อยู่ๆเธอก็หันหน้ามาทางผมและส่งยิ้มหวานๆให้
"เห้ย โทยะนายรู้จักกับโยชินะหรอว่ะ เห็นเขาส่งยิ้มให้แก"เพื่อนในห้องคนหนึ่งถามผม
"ไม่อ่ะ ไม่รู้จักหรอก"ผมปฎิเสธเพื่อนไป เพราะไม่อยากโดนถามไรมากมาย
"เอาละ โยชินะไปนั่งข้างๆกับโทยะละกันนะ โทยะฝากดูแลโยชินะด้วยนะ" อาจารย์ครับทำไมทำกับผมแบบนี้ไม่ถามสุขภาพผมสักคำ
"ฝากตัวด้วยละโทยะคุง"โยชินะเดินมาแล้วพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้
     ช่วงเที่ยง โยชินะกลายเป็นจุดสนใจของห้องเพราะเธอพึ่งกลับจากต่างประเทศละมั้งเลยกลายเป็นจุดสนใจ ไม่นานเธอก็มองมาทางผม
"ขอโทษนะทุกคนพอดีฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับโทยะ2ต่อ2นะ ขอตัวก่อนนะ"ผมถึงกับสะดุกเพราะสายตาที่เหมือนจะฆ่าผมมองมาทุกทิศทุกทาง ไม่ทันไรนั้นโยชินะก็ดึงแขนผมไปยังดาดฟ้าของโรงเรียน
"อยากถามไรฉัน ใช้มั้ยละโทยะ" โยชินะเปิดประเด็น ก็จริงเพราะผมอยากรู้มาก"มีแน่นอนละ คำถามแรก เธอเข้ามาที่นี้ได้ยังไง คำถามที่2 เธออายุเท่าไรกันแน่เพราะฉันเห็นเธอตอบได้ทุกวิชาแถมทำการบ้านไปยังปีหน้า คำถามสุดท้าย ผมข้องเกี่ยวอะไรกับเธอ"
"ฉันขอตอบแค่คำถาม1กับ2นะ ส่วนคำถามสุดท้ายถึงเวลานายจะรู้เอง งั้นตอบคำถามเลยละกัน ฉันรู้จักกับผอ.ของที่นี้เลยเข้าได้สบายๆ ส่วนอีกคำถาม ฉันอายุ24" 24เลยห่างจากเรา4ปี
"ส่วนเรื่องการเรียนนั้น ฉันจบปริญญาเอก ตั้งแต่อายุ12" อัจฉริยะหรือไงฟ่ะปัง!!!!!!! เสียงเปิดประตูดังขึ้น
"ขอโทษค่ะ นายหญิงที่หนูมาช้า"ยูระเหนื่อยมากอย่างเห็นได้ชัดสงสัยคงวิ่งมาให้เร็วสุด
"ไม่เป็นไร เธอไปพักเถอะคืนนี้พวกเราค่อยมาคุยกันในที่ประชุม" ประชุม???"ประชุมไรกัน ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย"ผมถามออกไปอย่างตัดบทของการสนทนาของทั้งสอง
"ก็กำลังจะบอกนายพอดี เอาเป็นว่าบอกเลยละกัน คือนนี้เวลา20:30น. มาเจอกันหน้าโรงเรียน"
พอโยชินะพูดจบเสียงกระดิ่งเข้าห้องเรียนก็ดังขึ้น
"เอาเป็นว่า 20:30 มาเจอกันหน้าโรงเรียน"
"ครับ/ค่ะ"ผมกับยูระตอบไปด้วยความเร็วเหนือแสง หลังจากนั้นพวกเราก็กลับเข้าห้องเรียน
  20:20 ณ บ้านผมเอง ผมไม่ได้คุยอะไรกับโยชินะหลังจากที่เข้าห้องเรียน แต่ถ้าผมอยากรู้เรื่องจริงๆก็ต้องไปในคืนนี้ ผมเดินลงไปข้างล่างเพื่อจะไปตามนัด
"แม่ครับผมไปทำธุระก่อนนะ คืนนี้อาจจะกลับดึกนะครับ"ผมตะโกนบอกแม่แล้วรีบเดินออกไป
 ณ หน้าโรงเรียน ผมรออยู่หน้าโรงเรียนตามที่นัดแต่ยังไม่เห็นโยชินะเลย อยู่ๆผมก็รู้สึกถึงอะไรบ้างอย่างที่อยู่ข้างหลัง ผมหันกลับไปด้วยความเร็วแต่ไม่เห็นมีอะไรเลย"เห้ย โทยะ.."เสียงใคร ทำไมมันเหมือนเคยได้ยินที่ไหน ผมหันซ้าย หันขวาก็ไม่เจอใคร
ตึก!! ผมรู้สึกเจ็บทมากตรงบริเวณเท้า ผมก้มลงไปเจอหญิงสาวผมเทา ชัดเลยโยชินะ
"หน้ามั่วมองไรของนาย ฉันเรียกนายแต่นายไม่สนใจฉันงั้นหรอก" อารมณ์ของเธอโกรธสุดๆ
"ขอโทษที่พอดีฉันมองไม่เห็นเธอนะ" ผลัก!!!! มืออันเล็กแสนจะเปราะบางตบเข้าที่หัวผมอย่างแรง ผมคิดว่าจะไม่เจ็บสักเท่าไรแต่นี้อะไรกัน แรงเยอะอย่างกับแรงช้าง เจ็บโครตๆเลย
"ไปเถอะทุกคน รอพวกเราอยู่" เธอเดินนำทางแล้วผมก็เดินตามเธอ"ตนบ้า ฉันแค่ตัวเล็กเองนะแค่มองลงมาก็เห็นแล้วแท้ๆ"(พูดเบาๆนะเอ้ย)"เมื่อกี้ เธอพูดไรหรือป่าว" ผมเหมือนได้ยินเธอพูดไรบ้างอย่าง"ป่าว ไม่มีอะไร"
 หลังจากเดินได้ไม่นานก็มาหยุดอยู่บ้านหลังหนึ่งเป็นบ้านที่ใหญ่โครตแสดงความเป็นคุณหนู
"เข้ามาสิ ทุกคนรออยู่"โยชินะพูดจบก็เดินเข้าไปในบ้าน ผมก็รีบเข้าไปด้วย"ยินดีต้อนรับกลับคุณหนู" อะไรกันเนี่ย สาวเมคเต็มไปหมดแถมยัเรียกยัยนี้ว่าคุณหนูด้วย
"อ่า พวกเธอไปพักได้แล้วละฉันจะใช้ห้องนั่งเล่นเพื่อพูดคุยกับเพื่อนนิดหน่อย"โยชินะพูดจบสาวเมคต่างแยกย้ายไปพักผ่อนเหลืออีกคนที่ไม่ยอมไปพัก"คุณหนูค่ะให้ดิฉันไปเตรียมขนม นม เนยให้เอามั้ยค่ะ" โยชินะมองสาวเมคคนั้น และพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่จะบอกว่า เธอนี้หัวดื้อจริงๆ
"โห่ เบื่อโว้ยยยย" เสียงหนึ่งดังขึ้นในห้องนั่งเล่ม
และไม่นานโยชินะ ก็เปิดประตูห้องเข้าไป........