TheBlack ความมืด พลังสีดำ และ ยมทูต

     ผมชื่อ โทยะ เป็นเด็กหนุ่มม.ปลาย ธรรมดาๆ ส่วนเรื่องหน้าตาก็เฉยๆเลยละ ผมมีเพื่อนคนหนึ่งเป็นเพื่อนสนิทมาก
“สวัสดี โทยะ” ใช้หมอนี้ละ ชื่อว่า อากิ เป็นเพื่อนตอนม.ต้น หน้าตาหวานๆ สูงก็ไม่สูงเตี้ยเลยละ แต่สิ่งที่แปลกที่สุดคือ ตา ตาของหมอนี้เป็นสีแดงคล้ายเลือดของคนเลย น่ากลัวนิดๆ แต่นิสัยดีสุดๆ พวกเราเดินไปโรงเรียนด้วยกันประจำ
“นี้ พวกนายจะเดินชักช้าไปไหน เดี่ยวก็ไปโรงเรียนสายนะ” เธอคนนี้ชื่อว่า ยูระ เป็นเด็กสาวตรงเวลาสุดๆ แต่ปากจัดมาก และ ชอบตัดผมสั้นสะด้วย
  ณ ห้องเรียน วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันที่4ซึ่งการบ้านจะไม่ค่อยมี แต่มีครูท่านหนึ่งที่สั่งการบ้านเด็กนักเรียนอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งวันนี้ เป็นวันที่ต้องส่งการบ้านของครูท่านนั้น สมุดการบ้าน?หายไปไหนละหรือว่า ลืมไว้บ้าน โธ่เว้ยดันลืมสะได้โดนฆ่าแน่เรา เสียงเปิดประตูดังขึ้น ตายแน่เรา
“เอาละจ๊ะ นักเรียนนั่งที่ก่อนนะ วันนี้ครูที่สอนคาบนี้ไม่มาจ๊ะ ครูเลยเข้าแทน” ไม่มา!!รอดแล้วเรา “ทำหน้าดีใจแบบนั้นแปลว่าไม่ได้ทำการบ้านสินะ” อากิรู้ทัน
“ฉันทำ แต่ไม่ได้เอามา” อากิทำหน้าเสียใจ
“ฉันก็รอดูนายโดนทำโทษ เสียดายสุดๆไปเลยนะ”
“นายนี้ใจร้ายจังนะ” อากิไม่สนใจกับสิ่งที่ผมพูดแล้วหันหน้าหนีเฉยเลย ผิดหวังสุดๆเลยสินะ
   ตกเย็น อาจารย์ประจำชั้นได้แจ้งเรื่องแปลกๆ
“เอาล่ะ นักเรียนก่อนกลับบ้านครูมีเรื่องจะพูดหน่อยนะ ช่วงนี้มีเด็กหายไปจากบ้านบ่อย บ้างคนออกจากบ้านไปแล้วไม่กลับมาเลย ครูเป็นห่วงนักเรียนนะ ช่วงนี้ก็อย่าออกจากบ้านดึกๆละ” ผมก็ไม่ค่อยสงสัย แต่เรื่องที่อาจารย์พูดมันก็เป็นข่าวดังในช่วงนี้พอดีเลย
“โทยะเก็บของเสร็จยัง?” อากิเรียกผมเพราะเราจะกลับบ้านด้วยกัน
“เสร็จแล้ว!!”
  ช่วงกลางคืนผมจะเป็นคนจัดตารางสอนก่อนกลับและจำทำการบ้านไปด้วย “วันนี้มีการบ้านคณิตสินะ ทำเลยดีกว่า” ผมเปิดกระเป๋าเพื่อเตรียมของ สมุด หนังสือ แล้วก็..... กล่องปากกาหายไปไหนละ? ลืมไว้ที่โรงเรียนแน่ๆเลย ไปเอาดีไมนะ ตอนนี้เวลา20:30 น. ไปเอาเลยละกันการบ้านจะได้เสร็จๆไป
“แม่ครับผม ไปเอาของที่โรงเรียนหน่อยนะครับ”
แม่ผมชื่อซายะอายุจะเข้าเลข4แล้วแต่หน้าตาเท่าเด็กอายุ20 น่ารักสุดๆ
“จ้า ระวังตัวด้วยนะลูก”
“ครับแม่ แล้วผมจะรีบกลับนะครับ”
ผมบอกแม่เพื่อไม่ให้เป็นห่วง และรีบเดินออกจากบ้านไป
  ผมเดินมาได้ไม่นานแต่ความรู้สึก เหมือนมีอะไรบ้างอย่างตามมา
ด้วยความสงสัยมากๆเลย หันไปดูเพื่อกำจัดความสงสัย
“ก็ไม่มีใครเลยนี้นา” สงสัยผมคงคิดไปเอง
“โห่ วันนี้ข้าเจอเหยื่อ ที่มีพลังพิเศษด้วยสิ น่าอร่อยดีนี้ หึๆ”
ผมตกใจเลยหันกลับไปอีกทีแต่ ไม่มีใครเหมือนเดิม ผมเลยรีบเดิน
   หน้าโรงเรียน ผมเดินมาถึงหน้าโรงเรียน แต่ทำไมกัน ยามโรงเรียน หายไปไหนกัน ผมไม่สนใจ ผมรีบเดินเข้าไปเพื่อจะเอาของแล้วรีบๆกลับ แต่มีสิ่งหนึ่งทำให้ผมจะ ยืนค้างอยู่กับที่ กลางสนามบอล มีเด็กสาวผมสีขาวผสมเทานิดๆ ตัวเล็กๆน่ารักมาก แต่สิ่งเดี่ยวที่ผมติดใจก็คือตา ตาของเด็กคนนั้น เหมือนของอากิมาก ตาสีแดงคล้ายเลือดของคน ผมมองเธออยู่ไปเกือบนาที เหมือนเธอจะรู้ตัว “นายนะ ก้มลงสิ”
อยู่ๆเธอก็พูดกับผม “ฉันบอกว่า ให้นายก้มลงไง”ผมไม่เข้าใจกับคำพุดของเธอ อยู่ๆเธอก็พุ่งมาใส่ผม“บอกให้ก้มลงไง” เธอผลักผมลงกับพื้น แต่เธอไม่ได้มองที่ผม เปรี้ยง! เธอเตะโดนตัวไรบ้างอย่าง
“ที่แท้ที่เด็กหายไปก็เพราะแกสินะ ปีศาจระดับE ตามเหยื่อแล้วค่อยฆ่า” เธอพูดกับใคร??
“แก..แกมันตัวไรกันแน่ทำไมถึงรู้ว่าข้าตามเด็กคนนี้มา” ตามฉันมาหรอหรือว่าตอนนั้น ตัวที่พูดกับเด็กผู้หญิงค่อยๆปรากฏตัวขึ้นมาจากความมืดเข้ามาในแสงไฟ ผมถึงกับพูดไม่ออก เพราะมันมีหัวเป็นคน ส่วนตัวเป็นเหมือนงู “ปีศาจอย่างเจ้าไม่ต้องรู้ ว่าฉันเป็นใครแค่ ลงนรกไปก็พอแล้ว” เด็กสาวพุ่งไปจับคอของปีศาจ แล้วดึงหัวของมันหลุดออกจากตัว
“จ..จำไว้ แกกล้าลองดีกับพวกข้า สักวันแกจะต้องตาย” เป็นคำพูดสุดท้ายก่อนที่ปีศาจจะสลายหายไป เธอค่อยๆหันมาหาผม
“อย่าทำไรฉันเลยนะ ฉันยังไม่อยากตาย”
“ไม่ทำร้าย นายแค่มาช่วยแค่นั้นละ กลับบ้านไปสะ ถ้าไม่กลับนายคงไม่ปลอดภัย” เธอพูดแล้วค่อยๆเดินจากไป
“เดี่ยวสิ”
แต่เธอก็เดินหายไปในความมืดเสียก่อน ผมรีบวิ่งขึ้นไปเอาของ แล้วมุ้งหน้า กลับบ้านอย่างเร็วเพราะไม่อย่างเจอตัวแบบนั้นอีก
“นายจะปลอดภัย ในเมื่อฉันยังอยู่เคียงข้างนาย โทยะ”